Mes que… tiqui taca!

Τροποποιώντας το dna της σύγχρονης Μπαρσελόνα ο Λουίς Ενρίκε ετοιμάζεται να την οδηγήσει ξανά στην κορυφή της Ευρώπης

Η περασμένη Τρίτη ήταν μια κακή βραδιά για το τίκι τάκα. Στο Μόναχο ο ο Πεπ Γκουαρδιόλα είδε μεν την Μπάγερν να δημιουργεί ρεκόρ μεταβιβάσεων (26) πριν το τέρμα του Λεβαντόβσκι για το 3-0, όμως μέχρι το 2-0 η ανάπτυξη των Βαυαρών γινόταν στοχευμένα με διαγώνιες μπαλιές των στόπερ στους εξτρέμ, ενώ από τα συνολικά έξι τέρματά τους τρία επιτεύχθηκαν με κεφαλιές.

Στη Βαρκελώνη η Μπαρσελόνα έφτασε στο 2-0 επί της Παρί Σεν Ζερμέν με δύο γκολ του Νεϊμάρ: το πρώτο με πλασέ έπειτα από σλάλομ του Ινιέστα στο μισό γήπεδο, το δεύτερο με κεφαλιά έπειτα από σέντρα του Άλβες. Όπως προαναφέρθηκε: ήταν μια κακή βραδιά για το τίκι τάκα…

«Φυσικά και χαίρομαι πραγματικά. Μ’ αρέσει, όταν καλά πράγματα συμβαίνουν σε φίλους, ιδίως όταν οι πλείστοι τους έχουν ξεγράψει εκ των προτέρων». Τοιουτοτρόπως αποκρίθηκε στην ερώτηση για την πρόκριση των Βαυαρών ο Λουίς Ενρίκε αναφερόμενος σε όσους είχαν αμφισβητήσει τον (φίλο και πρώην συμπαίκτη του στους «μπλαουγκράνα») Γκουαρδιόλα και την ομάδα του μετά το 1-3 στο «Ντραγκάο».

Το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να είχε πει και ο προπονητής της Μπάγερν για τον ομόλογό του στην Μπαρσελόνα, καθώς μέχρι τη χαραυγή του 2015 πολλοί του προφήτευαν μια καταστροφική πρώτη σεζόν. Στο μεσοδιάστημα, ωστόσο, η Μπαρσελόνα παίζει τόσο καλά, ώστε να θεωρείται (έστω και οριακά) φαβορί για την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και του τρεμπλ, αφού είναι πρωτοπόρος στο πρωτάθλημα (αήττητη από τις 21 Φεβρουαρίου) και στον τελικό του κυπέλλου.

Το σημείο μεταστροφής

Μια ομάδα με μεγαλύτερη τακτική ευελιξία σε άμυνα κι επίθεση. Αυτή ήταν η δέσμευση του Λουίς Ενρίκε κατά την παρουσίασή του ως διαδόχου του Χεράρδο Μαρτίνο στις 16 Ιουλίου 2014. Στα αυτιά των αλλιώς συνηθισμένων Καταλανών η πρόθεση απαγκίστρωσης από το παγιωμένο σύστημα (τίκι τάκα) δεν έκατσε καλά. Η μεγαλύτερη έμφαση στην αμυντική λειτουργία, ακόμη κι όταν αυτή απαιτούσε την αντικατάσταση της επιθετικής πίεσης από την οπισθοχώρηση, συνοδεύτηκε από το ρεκόρ απαραβίαστης εστίας του συλλόγου (σ.σ. το πιστώθηκε ο Κλαούδιο Μπράβο), όμως επιθετικά υπήρχε δυστοκία (σε ιδέες, φάσεις και γκολ) και κυρίως ένας ανερμάτιστος Μέσι.

Το ξέσπασμα του τελευταίου μετά την ήττα από τη Σοσιεδάδ στο πρώτο παιχνίδι του τρέχοντος έτους έμοιαζε με λάβα ικανή να «κάψει» τον Ενρίκε, αντ’ αυτού όμως ο Αργεντινός ξεθύμανε και ηγήθηκε ενός νικηφόρου σερί 11 επίσημων αγώνων που διακόπηκε μεν από τη Μάλαγα, αλλά έδωσε τη θέση του σ’ ένα αήττητο σερί 13 αναμετρήσεων. Ο 45χρονος τεχνικός, ο οποίος συμπλήρωσε 50 παιχνίδια στον καταλανικό πάγκο με καλύτερο απολογισμό (42-3-5) απ’ ό,τι ο Γκουαρδιόλα, μπορεί να υπερηφανεύεται πως στα χέρια του ο Μέσι (46 γκολ και 27 ασίστ σε 47 αγώνες) εξελίχθηκε αγωνιστικά και αποτελεί τρόπον τινά το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη δική του Μπαρσελόνα κι εκείνη του Γουαρδιόλα.

Οι ουσιώδεις αλλαγές

Η ελευθερία κινήσεων στον Αργεντινό σούπερ σταρ (εναλλαγή θέσεων με Σουάρες και Νεϊμάρ, μετατόπιση στον άξονα, ενσωμάτωση στη μεσαία γραμμή) είναι η μία από τις ουσιώδεις αλλαγές που έχουν επέλθει υπό τον νέο προπονητή στο dna της σύγχρονης Μπαρσελόνα. Η προσθήκη των αντεπιθέσεων στην επιθετική φαρέτρα, η (εν ανάγκη) οπισθοχώρηση και σύμπτυξη της άμυνας πίσω από τη μεσαία γραμμή, η εντυπωσιακή βελτίωση (αμυντικά κι επιθετικά) στις στημένες μπάλες (σ.σ. πιστώνεται στον βοηθό προπονητή και πρώην τερματοφύλακα Χουάν Κάρλος Ουνθουέ, ο οποίος παίρνει εμπνεύσεις από το… NBA) και η μέσω αυστηρής πειθαρχίας ιεράρχηση του «εγώ» των σούπερ σταρ στην υπηρεσία του συνόλου συμπληρώνουν το μωσαϊκό της «μεταλλαγμένης» Μπαρσελόνα δια χειρός Ενρίκε.

Ο τελευταίος, όπως και ο Γκουαρδιόλα, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη μεσαία γραμμή, όπου Μπουσκέτς και Ράκιτιτς απαρτίζουν τη νέα ραχοκοκαλιά και συμβολίζουν τη νέα Μπαρσελόνα, αυτήν που έχει μεν ξανά τους ταχείς αυτοματισμούς, αλλά επιδιώκει ένα πιο άμεσο και κάθετο παιχνίδι απ’ ό,τι υπό τον Γκουαρδιόλα. Όταν καταφέρνει να συνδυάζει τα παραπάνω, είναι βγαλμένη από τις καλύτερες μέρες της. Όταν αποτυγχάνει, όπως στο πρόσφατο 2-0 επί της Βαλένθια, τότε η σταθερότητα και η κυριαρχία επιτυγχάνονται μέσω της ενίσχυσης της μεσαίας γραμμής από τον Μέσι.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποδίδουν την εφετινή πορεία των «μπλαουγκράνα» στη δίψα και την αποφασιστικότητα της ομάδας για τίτλους μετά την περυσινή «ξηρασία». Οι επαΐοντες ωστόσο βλέπουν τη λυδία λίθο της αναγέννησης στην άρνηση του Ενρίκε να προσαρμόσει το πλάνο της ομάδας στις προτιμήσεις των αστέρων της. Μια άρνηση που πηγάζει από το γεγονός ότι ο 45χρονος κουβαλά τη βαθιά κατανόηση του αθλήματος που χαρακτηρίζει το σύλλογο και δεν διστάζει μπροστά σε συγκρούσεις και αλλαγές, προκειμένου να καταστήσει πιο πολύπλευρο κι απρόβλεπτο το παιχνίδι της ομάδας του. Και είναι ακριβώς αυτή η ιδιότητα που τον μετατρέπει σε λαχείο για την Μπαρσελόνα.

Η καταλανική δεκαετία

στο Τσάμπιονς Λιγκ

Με οκτώ πορείες τουλάχιστον ως τα ημιτελικά και μέχρι στιγμής τρία κερδισμένα τρόπαια η Μπαρσελόνα είναι η ομάδα που έχει σημαδέψει περισσότερο από κάθε άλλη το Τσάμπιονς Λιγκ την τελευταία δεκαετία. Μια αναδρομή:

2006: Με το 2-1 επί της Άρσεναλ στο Παρίσι κατακτά την κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια.

2007: Όπως και στα ημιτελικά του UEFA το 2001, η Μπαρσελόνα αποκλείεται στη φάση των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Λίβερπουλ στα εκτός έδρας γκολ.

2008: Το γκολ του Σκόουλς στον επαναληπτικό του «Ολντ Τράφορντ» σηματοδοτεί τον αποκλεισμό στα ημιτελικά των Καταλανών από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Μάντσεστερ Γ.

2009: Σε μια μαγική βραδιά στη Ρώμη η Μπαρσελόνα επιβάλλεται 2-0 της Μάντσεστερ Γ. και συνοδεύει με την κατάκτηση του τροπαίου το ονειρικό ξεκίνημα στην εποχή Γκουαρδιόλα.

2010: Στα ημιτελικά της διοργάνωσης η (μετέπειτα θριαμβεύτρια) Ίντερ του Μουρίνιο αποδεικνύεται ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους «μπλαουγκράνα».

2011: Στην κορύφωση του tiqui taca η παρέα του Μέσι θριαμβεύει 3-1 της Μάντσεστερ Γ. στον τελικό στο «Ουέμπλεϊ».

2012: Μετά το 0-1 στο πρώτο παιχνίδι και παρά το προβάδισμα με 2-0 και το αριθμητικό πλεονέκτημα στον επαναληπτικό η Μπαρσελόνα μένει στο 2-2 με τη (μετέπειτα τροπαιούχο) Τσέλσι κι αποκλείεται στα ημιτελικά. Το τέλος της εποχής Γκουαρδιόλα.

2013: Στα ημιτελικά της διοργάνωσης η ομάδα του Τίτο Βιλανόβα βλέπει να περνά από πάνω της σαν οδοστρωτήρας (4-0 εντός, 3-0 εκτός) η Μπάγερν καθ’ οδόν για την κατάκτηση του τροπαίου.

2014: Η επί εξαετία αδιάλειπτη πορεία τουλάχιστον ως τα ημιτελικά διακόπτεται, καθώς η Μπαρσελόνα του Χεράρδο Μαρτίνο αποκλείεται στα προημιτελικά από την τακτικά πιο έξυπνη Ατλέτικο Μαδρίτης.

2015: Με δύο νίκες με συνολικό σκορ 5-1 επί της Παρί Σεν Ζερμέν οι Καταλανοί προκρίνονται εκ νέου στις κορυφαίες τέσσερις ομάδες της Ευρώπης.

Δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη Σημερινή στις 26 Απριλίου 2015