Ομόνοια: Η διαχείριση ως μέτρο προόδου

Από τη διαχείριση της βαριάς ήττας στο κύπελλο απέναντι στον ΑΠΟΕΛ θα φανεί πόσο έχει προοδεύσει η Ομόνοια στη διάρκεια της τρέχουσας περιόδου.

“Caer esta permitido. Levantarse es obligatorio”. Επιτρέπεται να πέσεις. Επιβάλλεται να σηκωθείς. Δεν είναι σύνθημα. Είναι τρόπος ζωής. Και μετά το προχθεσινό 0-3 από τον ΑΠΟΕΛ στον πρώτο ημιτελικό του κυπέλλου είναι και ο πήχης για την επόμενη μέρα της Ομόνοιας. Το μέτρο της εξέλιξής της ως ομάδα από το περασμένο καλοκαίρι.

Παρόμοια κατραπακιά το «τριφύλλι» είχε δεχτεί πριν από ακριβώς πέντε μήνες: το 0-3 στο «Τσίρειο» από τον Απόλλωνα (10 Νοεμβρίου). Οι παρενέργειες στο (υπό διαμόρφωση, εξ ου και ασταθές τότε) σύνολο του Κώστα Καϊάφα ήταν εμφανείς: για τις επόμενες τέσσερις αγωνιστικές η ομάδα πήγαινε από εντός έδρας νίκη σε εκτός έδρας ήττα, με αποτέλεσμα το τέλος του 2014 να τη βρει στην έκτη θέση και στο -12 από την κορυφή.

Στο μεσοδιάστημα η απόσταση αυτή έχει μειωθεί κατά το ήμισυ και δύναται να ψαλιδιστεί περαιτέρω αμέσως μετά τη διακοπή του Πάσχα, όταν η Ομόνοια θα φιλοξενήσει τον πρωτοπόρο Απόλλωνα. Ένεκα του διαφαινόμενου δικού του αποκλεισμού από τον τελικό του κυπέλλου και της πιθανής εισόδου σε αυτόν της ΑΕΛ, το «τριφύλλι» είναι υποχρεωμένο να κυνηγήσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω της κατάληψης μιας θέσης στην πρώτη τριάδα του πρωταθλήματος.

Κατά συνέπεια η ανάκαμψη και η επιστροφή στις επιτυχίες είναι επιβεβλημένη από κάθε άποψη για τους «πράσινους», οι οποίοι καλούνται να αποδείξουν ότι έχουν διδαχθεί από τα παθήματά τους κι έχουν μειώσει το χρόνο αντίδρασής τους στις αναποδιές. Σε τελική ανάλυση, συμβόλαιο με τη διαρκή επιτυχία ουδεμία ομάδα έχει υπογράψει. Διαχρονικά όμως είναι η (γρήγορη κι αποτελεσματική) διαχείριση των αποτυχιών αυτή που διακρίνει τους πραγματικά καλούς και μεγάλους συλλόγους.