ΑΕΚ: Στην τελική ευθεία για αλλαγή επιπέδου

Για όποιον δεν εθελοτυφλεί και διαθέτει κοινή λογική είναι ηλίου φαεινότερο: εν μέσω του ερασιτεχνισμού, του αρχοντοχωριατισμού και του κομπογιαννιτισμού που διέπουν το κυπριακό ποδόσφαιρο εν έτει 2014 η ΑΕΚ ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα. Κι ας μην έχει ούτε την τροπαιοθήκη, ούτε τον προϋπολογισμό, ούτε το κοινό των παραδοσιακών δυνάμεων του χώρου.

Και αν μέχρι πρότινος οι «κιτρινοπράσινοι» κέρδιζαν συμπάθειες με τη συστηματική αποφυγή εμπλοκής τους σε κάθε παρασκήνιο, σε κάθε θέατρο του παραλόγου και στης πάσης φύσεως ίντριγκες, από την επιστροφή τους στη μεγάλη κατηγορία το 2010 ακολουθούν ένα μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα για τα υπόλοιπα σωματεία.

Η ΑΕΚ που εισήγαγε επιτυχώς στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα του νησιού το μοντέλο του αθλητικού διευθυντή (σ.σ. με τις αρμοδιότητες που έχει στα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα) φαίνεται πλέον πως υπό τη διοίκηση του Άντρου Καραπατάκη έχει μπει στην τελική ευθεία για την αλλαγή επιπέδου.

Ο χθεσινός απολογισμός του ενός χρόνου στη διοίκηση του σωματείου ήταν ενδεικτικός. Η κατά το ήμισυ μείωση του χρέους θα μπορούσε να είχε γίνει και από έναν τεχνοκράτη -όχι όμως και ο συνδυασμός της με τη βελτίωση της ποιότητας του ρόστερ. Η πρόσληψη Τσάβι Ρόκα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ότι ακολουθεί την πεπατημένη της προηγούμενης διοίκησης με τον Γιόρδι Κρόιφ -όχι όμως και η ανέγερση ιδιόκτητου γηπέδου.

Ειδικά αυτό το εγχείρημα, το οποίο ο νυν πρόεδρος της ΑΕΚ χειρίζεται με εξαιρετική σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα, συνιστά την επιτομή της σύγχρονης ποδοσφαιρικής αντίληψης που διαποτίζει τη λειτουργία του συλλόγου. Διαχρονικά άλλωστε στο ποδόσφαιρο η πλέον εγγυημένη μετάβαση σε ανώτερο επίπεδο ήταν η ανέγερση ιδιόκτητης έδρας.

Η νέα δυναμική των «κιτρινοπρασίνων» πιστοποιήθηκε χθες (και) με την ανακοίνωση της συμφωνίας με τον Ζορζ Μοντέιρο. Η συγκεκριμένη κίνηση συνδυάζει μείζονα επικοινωνιακό αντίκτυπο και ουσία, αφού πρόκειται για ποδοσφαιριστή εγνωσμένης αξίας, σε εξαιρετική ηλικία και οικείο με το κυπριακό ποδόσφαιρο, άρα ικανό να προσαρμοστεί και να προσφέρει άμεσα. Ότι η ΑΕΚ έχει πλέον τόσο την οικονομική επιφάνεια όσο και την αγωνιστική προοπτική να δελεάζει τέτοιους παίκτες είναι ακόμη ένα μήνυμα προς τον εγχώριο ανταγωνισμό.

Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι ήσσονος σημασίας: το φίλαθλο κοινό της ομάδας παραμένει δυσανάλογα μικρό της ποδοσφαιρικής υγείας που αποπνέει ο σύλλογος. Αν όμως η πορεία που χαράχθηκε από το 2010 συνεχιστεί με πίστη και προσήλωση, η δεξαμενή θα γεμίσει προσεχώς –όχι από την επαναδραστηριοποίηση ανενεργών φιλάθλων, αλλά από τη δημιουργία καινούργιων.