Έχετε συνειδητοποιήσει ότι μέχρι στιγμής η μεγάλη πρωταγωνίστρια του θερινού παζαριού είναι η Ομόνοια; Αν όχι, μη χολοσκάτε. Κατά τα φαινόμενα δεν το έχουν αντιληφθεί ούτε στο «Ηλίας Πούλλος»!
Η κυπελλούχος έχει υλοποιήσει τις πιο μεστές κινήσεις της σε μετεγγραφική περίοδο εδώ και πολλά χρόνια, ωστόσο είναι ζήτημα, αν αυτό έχει γίνει αντιληπτό έστω και στο 10% των πολυπληθών φίλων της ομάδας.
Ξοδεύοντας πολύ λιγότερα χρήματα απ’ ό,τι τα περασμένα καλοκαίρια οι «πράσινοι» έχουν καταφέρει ν’ αποκτήσουν εξαιρετικά αξιόλογους παίκτες σε θέσεις, όπου αποδεδειγμένα έχρηζαν ενίσχυσης, και συνάμα να ρίξουν σημαντικά το μέσο όρο ηλικίας του ρόστερ τους.
Οι Βέρολιουμπ Σάλατιτς, Ρενάτο Μαργκάσα, Άλεξ ντα Σίλβα και Γιόζιπ Τάντιτς αποτελούν πρωτοκλασάτες ενισχύσεις από κάθε άποψη: διαθέτουν ποιότητα, ευρίσκονται σε καλή ηλικία, φλέγονται από επιθυμία να διακριθούν, να κατακτήσουν τίτλους, να κάνουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους.
Κι όμως αυτό η Ομόνοια αποτυγχάνει να το αναδείξει επικοινωνιακά. Στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητάς της ευρίσκονται η ανοικτή διαμάχη της διοίκησης με τους οργανωμένους και η επόμενη μέρα χωρίς τους Στάθη Αλωνεύτη, Ηλία Χαραλάμπους και (πιθανώς) Μιχάλη Κωνσταντίνου.
Αποτέλεσμα; Αντί η ευφορία να έχει χτυπήσει κόκκινο, επικρατεί μούδιασμα. Αντί τα εισιτήρια διαρκείας να φεύγουν όπως τα φρέσκα ντόνατς, η κινητικότητα είναι πολύ χαμηλότερη συγκριτικά με ομάδες που έχουν πραγματοποιήσει υποδεέστερες μετεγγραφές. Και αυτό σε μια περίοδο, στην οποία η διοίκηση χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε την οικονομική συνδρομή των φιλάθλων.
Πρόκειται για μνημειώδες αυτογκόλ που κάποια στιγμή καλό θα ήταν οι αρμόδιοι να ερευνήσουν πώς επετεύχθη και πώς θα αποτραπεί η επανάληψή του στο μέλλον. Δεν χρειάζεται δα να ψάξουν εξαντλητικά προς πάσα κατεύθυνση. Αρκεί απλώς να ρίξουν μια ματιά στον καθρέφτη τους.
Οι χειρισμοί στα θέματα του Χριστάκη Γεωργίου και των διαπραγματεύσεων για μείωση απολαβών στους αδρά αμειβόμενους αστέρες χαρακτηρίζονται ανεπιτυχείς (στην καλύτερη) και ερασιτεχνικοί (στη χειρότερη). Όποιος παρακολουθεί τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, αποκομίζει άκοπα την εντύπωση πως για την Ομόνοια αυτού του καλοκαιριού δεν υπάρχει μείζον ζήτημα από την περαιτέρω παραμονή του συγκεκριμένου εφόρου.
Εξ ίσου σημαντικό πλήγμα στη δημόσια εικόνα του συλλόγου προκαλεί και η στάση της απέναντι στις «μετεγγραφές αεροδρομίου» των περασμένων ετών. Αν οι δραματικές περικοπές ωθούν ουσιαστικά τους ακριβοπληρωμένους άσους στην πόρτα της εξόδου, είναι εν προκειμένω το έλασσον.
Η ουσιαστική ζημία συνίσταται αφ’ ενός στο ότι το «τριφύλλι» δίνει την εικόνα ενός στυγνού εργοδότη που ενώπιον της κρίσης δεν υπολογίζει συμφωνίες και υπογραφές του πρόσφατου παρελθόντος, αφ’ ετέρου στο ότι οι όποιοι αιθεροβάμονες οπαδοί συνειδητοποιούν πως τα είδωλά τους υπακούν (όπως κάθε σύγχρονος επαγγελματίας) πρώτα στα κελεύσματα της τσέπης τους και ακολούθως σε αυτά της καρδιάς τους.
Οι συνέπειες όλων των προαναφερθέντων μόνο αμελητέες δεν είναι και, αν δεν δοθεί έγκαιρα η δέουσα προσοχή, ενδέχεται να επηρεάσουν την πορεία της ομάδας στην προσεχή αγωνιστική περίοδο. Επί του παρόντος το μοναδικό όφελος μέσα από τον κυκεώνα είναι η δυνατότητα που προσφέρεται στον Νεόφυτο Λάρκου να δουλέψει απερίσπαστος βάζοντας τα θεμέλια της (αγωνιστικά διαφορετικής) Ομόνοιας που έχει στο μυαλό του. Κάτι είναι κι αυτό…
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου