Ιωάννου… αποκάλυψις!

Οι δημόσιες τοποθετήσεις του είναι αντιστρόφως ανάλογες των συμμετοχών (464) και των τερμάτων του (270). Ο Γιάννος Ιωάννου συμπληρώνει αυτή τη χρονιά μια τριακονταετία αφοσιωμένης υπηρεσίας στον ΑΠΟΕΛ, τον οποίο γνωρίζει εις βάθος όσο ελάχιστοι. Εξ ου και ο λόγος του -εκτός από σπάνιος- είναι και βαρυσήμαντος. Και, όπως θα διαπιστώσετε στην αποκλειστική συνέντευξή του στην «Α.τ.Κ.», οι κουβέντες του αντανακλούν το χαρακτήρα του: αυθεντικές, μετρημένες, στιβαρές.

Στους απ’ έξω ο ΑΠΟΕΛ έδωσε την εντύπωση πως κατέκτησε με σχετικά μεγάλη άνεση το πρωτάθλημα. Πόσο ανταποκρίνεται αυτό στην εικόνα από μέσα που έχετε εσείς;

Η άνεση δεν ήταν όση φαντάζεται ο κόσμος, συνολικά όμως, ιδιαίτερα αν δει κάποιος και την τελική βαθμολογία, δίκαια στεφθήκαμε πρωταθλητές. Αποδείξαμε ότι το θέλαμε περισσότερο και είχαμε τις ικανότητες να φτάσουμε στο στόχο μας.

Σε ποια σημεία κρίθηκε ο τίτλος;

Στην ποιότητα των παικτών. Το περασμένο καλοκαίρι έγιναν σωστές κινήσεις, ήρθαν ποδοσφαιριστές στις θέσεις και με το αγωνιστικό στιλ που χρειαζόμασταν. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και τα αποτελέσματα στα ντέρμπι.

Ποια ήταν τα πλεονεκτήματα του ΑΠΟΕΛ έναντι των βασικών ανταγωνιστών;

Ότι άπαντες (παίκτες, τεχνική ηγεσία, διοίκηση) έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Οι νεοφερμένοι εξοικειώθηκαν γρήγορα και αυτό υπήρξε επίσης πλεονέκτημα για την ομάδα.

Υπήρξε κάποιο σημείο στη διάρκεια της περιόδου, στο οποίο ανησυχήσατε για την επίτευξη των στόχων σας;

Δεν θα χρησιμοποιούσα τον όρο ανησυχία, διότι από νωρίς είχαμε διαπιστώσει πού υπερτερεί η ομάδα έναντι των ανταγωνιστών της. Αναμφίβολα, ωστόσο, ένα πολύ σημαντικό σημείο ήταν το ντέρμπι με την Ομόνοια την πέμπτη αγωνιστική, διότι φτάσαμε σε αυτό κουβαλώντας δύο άσχημα αποτελέσματα (σ.σ. ήττα στο Παραλίμνι, ισοπαλία στην Πάφο) και η μουρμούρα του κόσμου θα είχε γίνει έντονη, αν δεν είχαμε κερδίσει.

Ο προβληματισμός ήταν μεγαλύτερος σ’ εκείνο το διάστημα ή λίγο πριν το τέλος της κανονικής περιόδου με τις δύο συναπτές ήττες από Εθνικό και Αλκή;

Για μένα πιο σημαντικό ήταν το νικηφόρο ντέρμπι με την Ομόνοια. Στις δύο κολλητές ήττες μας στο β’ γύρο είχα απλώς την έγνοια μήπως επαναληφθεί το σκηνικό της περασμένης περιόδου, όταν ένεκα της συμμετοχής μας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είχαμε κάνει κοιλιά στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος.

Πότε βεβαιωθήκατε ότι ο τίτλος δεν χάνεται;

Μέτρησε ασφαλώς και η αδυναμία της Ομόνοιας να εκμεταλλευτεί τα συναπτά στραβοπατήματά μας, αλλά μετά το 6-2 επί της Πέγειας, όπου η ομάδα επέστρεψε στις νίκες και στις καλές εμφανίσεις, ήμουν ήσυχος.

Έχει κατασταλάξει η τεχνική ηγεσία σε ποιες γραμμές υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης και στον αριθμό των παικτών που πρέπει ν’ αποκτηθούν;

Είμαστε κατασταλαγμένοι και για τα δύο, κάποιοι στόχοι έχουν «κλειδώσει» και ευρισκόμαστε στο στάδιο των συζητήσεων-διαπραγματεύσεων, όπου πολλοί παράγοντες μπορεί να κρίνουν την αίσια ή μη έκβαση μιας μετεγγραφής.

Έχει τεθεί χρονικός ορίζοντας για την ολοκλήρωση της κατάρτισης του ρόστερ της επόμενης περιόδου;

Το καλύτερο θα ήταν να το έχουμε ολοκληρωμένο το συντομότερο δυνατόν, ακόμη και ως τις 8 Ιουνίου (σ.σ. έναρξη προετοιμασίας). Ωστόσο δεν υπάρχει ανάγκη να βιαστούμε.

Βασική επιδίωξη της επόμενης περιόδου είναι η υπεράσπιση του τίτλου ή η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ;

Για μένα και τα δύο είναι σημαντικά. Από το 1981 που ευρίσκομαι στον ΑΠΟΕΛ η υπεράσπιση ενός τίτλου είναι ίσως ο μόνος στόχος που δεν έχουμε πετύχει. Από την άλλη, για το σύλλογο η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είναι εξαιρετικής σημασίας, διότι οι ευεργετικές συνέπειές της δεν εξαντλούνται στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά εκτείνονται και σε τομείς όπως το πρεστίζ και το οικονομικό. Νομίζω ότι μπορούμε να κυνηγήσουμε την υλοποίηση και των δύο στόχων, αρκεί να δουλεύουμε σωστά και να προχωρούμε βήμα-βήμα.

Το καλοκαίρι του 2009 ο ΑΠΟΕΛ πέρασε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, το επόμενο αποκλείστηκε πριν από τους αντίστοιχους του Γιουρόπα Λιγκ. Πώς εξηγείτε το φαινόμενο; Μήπως εν τέλει είναι πιο δύσκολο το Γιουρόπα από το Τσάμπιονς;

Δεν νομίζω ότι μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο, προσωπικά θυμάμαι ακόμη τα παιχνίδια με Παρτίζαν, Κοπεγχάγη και Χετάφε. Ήταν όλα πολύ δύσκολα και κρίθηκαν στις λεπτομέρειες. Θα έλεγα ότι για την είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είχαμε και τύχη, η οποία είναι απαραίτητη για να επιτύχεις μεγάλους στόχους. Αντιθέτως στα παιχνίδια με τη Χετάφε, όπου πετάξαμε συνολικά 15 ευκαιρίες, αυτή η τύχη μας έλειψε. Και νομίζω πως εν τέλει αυτό έκανε τη διαφορά.

Αφορμής δοθείσης αναφορικά με την τύχη: ο ΑΠΟΕΛ θα τη χρειαστεί περισσότερο στην κλήρωση ή στα παιχνίδια των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ;

Και στα δύο χρειάζεται τύχη. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Γνωρίζουμε το μέγεθός μας. Δεν είμαστε Μπαρσελόνα ή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ώστε ν’ αδιαφορούμε για τον αντίπαλό ή για τις αναποδιές μέσα σ’ έναν αγώνα.

Ως Τύπος ασχολούμαστε ιδιαίτερα με το κατά πόσον ο ΑΠΟΕΛ θα βρεθεί τελικά στο γκρουπ των ισχυρών στον γ’ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ. Για τους παίκτες και την τεχνική ηγεσία είναι εξ ίσου σημαντικό το πλεονέκτημα έδρας;

Προσωπικά δεν με απασχολεί και τόσο. Και ως ισχυρός μπορεί να κληρωθείς με τον πιο δύσκολο αντίπαλο από το γκρουπ των αδυνάτων και να πας σε δύο αναμετρήσεις 50-50, όπου όλα θα κριθούν στις λεπτομέρειες.

Συνεργάζεστε εδώ και χρόνια με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ποια τρία επίθετα θα χρησιμοποιούσατε για να τον περιγράψετε καλύτερα;

Τελειομανής (με ό,τι καταπιάνεται), πολύ συνεργάσιμος και ακριβοδίκαιος με όλους. Ειδικά οι παίκτες γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να παίξει ουδείς, αν δεν το αξίζει. Είναι και αυτός ένας πολύ σημαντικός λόγος για το καλό κλίμα στα αποδυτήρια, διότι όλοι οι παίκτες θέλουν ν’ αγωνίζονται και δυσανασχετούν, όταν δεν επιλέγονται. Αλίμονο, άλλωστε, να μην συνέβαινε αυτό. Αν είσαι στον ΑΠΟΕΛ και συμφιλιωμένος με τον πάγκο, τότε πρέπει ν’ αλλάξεις ομάδα. Αλλά οι δίκαιες αποφάσεις του προπονητή δεν επέτρεψαν να δημιουργηθεί πρόβλημα και εκτιμώ πως μετά την οριστικοποίηση της παραμονής του ως το 2013 η ψυχολογία των παικτών ήταν ένα από τα κλειδιά μας στην πορεία για το πρωτάθλημα. Για μένα ο Ιβάν είναι ένα πανεπιστήμιο, έχω μάθει πολλά από αυτόν, αλλά και γι’ αυτόν. Πλέον μπορώ να πω ότι ξέρω πώς σκέπτεται και, αν πρέπει να χρησιμοποιήσω ξανά ένα επίθετο, θα επέλεγα το φίλος.

Πώς αντιλαμβάνεστε το ποδόσφαιρο τώρα που έχετε περάσει στην προπονητική; Είναι εξ ίσου αγχώδης κι επίπονη η δουλειά;

Σαφώς και είναι πιο δύσκολη η δουλειά του προπονητή. Μολονότι την τελευταία οκταετία ως ποδοσφαιριστής ήμουν αρχηγός στον ΑΠΟΕΛ, άρα είχα και περισσότερες ευθύνες, τώρα τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, διότι δεν έχω ν’ ασχοληθώ μόνο με τον εαυτό μου, αλλά με όλους τους παίκτες, με τον αντίπαλό και με τον κόσμο. Ως ποδοσφαιριστής, αντιθέτως, όλο μου το άγχος ήταν μέχρι να πατήσω στο γήπεδο.

Ως βαθύς γνώστης του κυπριακού ποδοσφαίρου πώς αξιολογείτε την εξέλιξή του τα τελευταία χρόνια;

Το επίπεδο έχει ανέβει πολύ, τα δεδομένα έχουν αλλάξει ουσιωδώς, στις ομάδες έχουν μπει πλέον άνθρωποι με ποδοσφαιρική γνώση, οι 17 ξένοι επίσης σε αλλάζουν επίπεδο. Από την άλλη, η πληθώρα αλλοδαπών ευθύνεται για το γεγονός ότι δεν βλέπουμε πλέον νεαρούς Κύπριους στις ομάδες μας και, όπως πάμε, μάλλον δεν θα βλέπουμε για καιρό. Οι αδυναμίες στις ακαδημίες είναι για μένα το σημαντικότερο και αμεσότερο πρόβλημα του ποδοσφαίρου μας. Και πολύ σύντομα, όταν θα αποχωρήσει η νυν φουρνιά της εθνικής ομάδας, αυτό το πρόβλημα θα γίνει ακόμη πιο εμφανές και οξύ. Χρειάζεται να βάλουμε ιδέες και βάσεις για τη βελτίωση των ακαδημιών, ώστε οι νεαροί Κύπριοι να μπορούν να βάλουν ξανά στόχους και να γίνουν ανταγωνιστικοί για τους ξένους.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ