Εν αρχή ην τα… hard facts, τα αδιαμφισβήτητα δεδομένα. Σε μια τετραετία εφαρμογής του συστήματος των πλέι οφ: α) ο τίτλος καταλήγει πάντα στα χέρια της εκάστοτε πρωτοπόρου της κανονικής περιόδου (Ανόρθωση 2008, ΑΠΟΕΛ 2009 και 2011, Ομόνοια 2010), β) ο τρίτος υποβιβαζόμενος είναι πάντοτε ο εκάστοτε 13ος της κανονικής περιόδου (Άρης 2008 και 2010, Αλκή 2009, Πάφος 2011). Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι τέτοια.
Τα πλέι οφ ήρθαν να διασφαλίσουν την αξιοπιστία των τελευταίων αγωνιστικών της κανονικής περιόδου και κατέληξαν να έχουν τραυματίσει (ανεπανόρθωτα;) την αξιοπιστία ολόκληρου του πρωταθλήματος. Εδώ και μια τετραετία παρακολουθούμε - όχι παρά, αλλά εξ αιτίας της θέσπισης των πλέι οφ- ένα απαράμιλλο θέατρο σκιών.
Ένας πρώτος όμιλος με 12 ντέρμπι, τα οποία ουδόλως ανατρέπουν τις βαθμολογικές ισορροπίες, καταλήγουν να διεξάγονται ενώπιον συγγενών και φίλων και να χάνουν την ιδιαιτερότητα-αξία τους στα μάτια όλων των εμπλεκόμενων. Ένας δεύτερος όμιλος με 12 φιλικά αδιάφορα ακόμη και για τους προπονητές των συμμετεχόντων σωματείων.
Και ένας τρίτος όμιλος με 12 παιχνίδια, τα οποία συνοδεύονται από… μυθικά αποτελέσματα (εκ διαμέτρου αντίθετα με τα αντίστοιχα της κανονικής περιόδου), πολύχρωμους φακέλους της UEFA και πλειάδα καταγγελιών. Τι κι αν ουδέποτε στοιχειοθετούνται νομικά; «Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει». Στην αντίληψη της πλειονότητας των ποδοσφαιρόφιλων έχει εδραιωθεί πλέον η πεποίθηση ότι στον τρίτο όμιλο μαγειρεύονται συμμαχίες και αποτελέσματα.
Κι όμως στην ΚΟΠ ετοιμάζονται να πορευτούν με το ίδιο σύστημα και τη νέα χρονιά. Πέμπτη στη σειρά. Υπερβολικά μεγάλο διάστημα για να διαφεύγει το προφανές: με τέσσερα διαθέσιμα ευρωπαϊκά εισιτήρια (τρία εξ αυτών καπαρωμένα πριν το ξεκίνημα της σεζόν) και τρεις θέσεις υποβιβασμού τα κίνητρα είναι ελάχιστα σε μια λίγκα 14 σωματείων. Και η απουσία κινήτρων είναι η πηγή όλων των δεινών.
Η ηγεσία της ΚΟΠ το γνωρίζει, όπως έχει συνειδητοποιήσει ότι η πιο αποτελεσματική λύση είναι η μείωση. Αποδεδειγμένα τρέμει (όχι να την προωθήσει, αλλά) ακόμη και να την προτείνει! Εξαρτάται υπερβολικά από τις ψήφους των μικρών ή τους έχει δώσει υπερβολικά πολύ αέρα; Αδιάφορο, από ένα σημείο και μετά, αφού το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Ποιος όμως θα δώσει λύση, αν όχι η διοργανώτρια αρχή; Κατά τα φαινόμενα, μόνον οι μεγάλοι. Αν αυτοί συνασπιστούν για την προάσπιση των συμφερόντων τους, οι μικροί θα μπουν αυτόματα στις θέσεις τους και το νερό στ’ αυλάκι. Έχει συμβεί σε όλες τις ποδοσφαιρικές κοινωνίες, πλην της δικής μας. Μας έφαγε ο… υπερδημοκρατισμός, όπως (αδόκιμα, πλην απολύτως εύστοχα) σημείωσε σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση ο Χάρης Λοϊζίδης…
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου