«Γίνε η αλλαγή που θες να δεις»

Είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο ότι σε κάθε συζήτηση για τη χρησιμότητα ή μη του συγκεκριμένου μοντέλου των πλέι οφ υπεισέρχεται ως καταλυτικός παράγοντας η τηλεόραση. Οι συνδρομητικές πλατφόρμες φέρονται να λειτουργούν λίγο-πολύ ως ανάχωμα στη μείωση των ομάδων, διότι αυτή θα επιφέρει και μείωση αγώνων-μεταδόσεων.

Πρόκειται για προσέγγιση άκρως επιφανειακή. Και ολότελα λανθασμένη. Οι συνδρομητικές πλατφόρμες δεν θέλουν αυξημένο αριθμό αγώνων, αλλά συνδρομητών. Εν μέσω οικονομικής ύφεσης είναι δεδομένο ότι ουδείς θα βάλει το χέρι στην τσέπη για ένα πρωτάθλημα 26 στροφών.

Τόσες είναι οι αγωνιστικές, στις οποίες παίζουν και οι 14 ομάδες και υπάρχουν κίνητρα. Ακολούθως, οι ομάδες μειώνονται σε 12, οι οποίες πρακτικά είναι οκτώ (αν αφαιρεθούν οι τέσσερις του παντελώς αδιάφορου β’ γκρουπ) και στο 90% των περιπτώσεων τερματίζουν τα πλέι οφ στις θέσεις που έκλεισαν την κανονική περίοδο.

Ουδεμία ανατροπή, ουδέν ενδιαφέρον. Μόνον άδειες κερκίδες, ανία (α’ γκρουπ), κατηγορίες και υποψίες (γ’ γκρουπ). Ποιος πληρώνει για να δει αυτό το χάλι; Σε καιρούς χαλεπούς, ολοένα και λιγότεροι. Και να είστε σίγουροι ότι οι τρεις συνδρομητικές πλατφόρμες το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους.

Το δικό τους συμφέρον είναι όλες οι αγωνιστικές να έχουν παιχνίδια με αμφίπλευρο ενδιαφέρον. Αυτό κάνει συναρπαστικό ένα πρωτάθλημα, αυτό ελκύει τον κόσμο, αυτό φέρνει λεφτά στα ταμεία. Και μπορεί να εξασφαλιστεί ακόμη και με περισσότερες από τις νυν υπάρχουσες αγωνιστικές.

Πρωτάθλημα δέκα ομάδων με τέσσερις γύρους (4x9=36) και κατάργηση των πλέι οφ. Όλοι παίζουν με όλους από την αρχή ως το τέλος, τέσσερις παίρνουν ευρωπαϊκά εισιτήρια, τρεις πέφτουν και οι άλλοι τρεις μένουν διαρκώς στην πρίζα διεκδικώντας είτε μια θέση στην πρώτη τετράδα είτε την παραμονή τους.

Το σύστημα είναι δοκιμασμένο εδώ και καιρό σε Αυστρία και Ελβετία, στις οποίες έχει γίνει πλέον συνήθεια (σχεδόν) τα πάντα να κρίνονται στην τελευταία αγωνιστική, όπου δεν υπάρχει αδιάφορη ομάδα ή αναμέτρηση.

Και οι δύο συγκεκριμένες χώρες ευρίσκονται πιο ψηλά στη βαθμολογία πενταετίας της UEFA, διαθέτουν ομάδες με σταθερή παρουσία στους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και ένεκα της προώθησης-στήριξης γηγενών ταλέντων έχουν και πολύ πιο ανταγωνιστικές κι ελπιδοφόρες εθνικές ομάδες από τη δική μας.

Η τηλεόραση, συνεπώς, δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας για τη μείωση των ομάδων. Τουναντίον. Όσοι δραστηριοποιούνται σε αυτήν, γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι ισχύει απόλυτα η περίφημη ατάκα του Αρσέν Βενγκέρ “less is more” (το λιγότερο είναι περισσότερο). Πιθανότατα το έχουν συνειδητοποιήσει και οι πλείστοι παράγοντες των κυπριακών συλλόγων.

Γιατί επιμένουν ν’ αντιδρούν στη μείωση; Υπάρχουν δύο λόγοι. Πρώτον: οι μικροί (όσοι δηλαδή θα πέσουν ένεκα της μείωσης) δεν έχουν πειστεί ακόμη από την ΚΟΠ και δεν έχουν αντιληφθεί ότι η πτώση τους θα δημιουργήσει ένα αναβαθμισμένο, ακόμη πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα β’ κατηγορίας, από το οποίο πιθανότατα θ’ αποκομίζουν περισσότερα οφέλη απ’ ό,τι σε αυτό της α’ κατηγορίας.

Άλλο να παίζεις για μια θέση στο β’ γκρουπ και να περιμένεις την επίσκεψη των μεγάλων για να δεις γεμάτες κερκίδες (από τους οπαδούς των αντιπάλων, εννοείται) κι άλλο να διεκδικείς την άνοδο και να έχεις πληρότητα άνω του 50% σε κάθε αγωνιστική. Ο δεύτερος λόγος άπτεται των μεγάλων, οι οποίοι (δείχνουν να) επιθυμούν την παραμονή στην α’ κατηγορία σωματείων-δορυφόρων. Περισσεύει να αναφερθούμε στα αιτία αυτής της επιθυμίας.

Όσο όμως ούτε οι μεν (μεγάλοι) ούτε οι δε (μικροί) αλλάζουν μυαλά και στάση, καλό θα είναι να μην έχουν απαιτήσεις από τον κόσμο. Να προετοιμάζονται για ακόμη πιο δύσκολες μέρες. Και, κυρίως, να μην τα φορτώνουν όλα στην καμπούρα της ΚΟΠ. Είναι πολλές οι αμαρτίες της ομοσπονδίας, αλλά οι πλείστες εξ αυτών έχουν γίνει προς εξυπηρέτηση των ίδιων των σωματείων, τα οποία (αν το καλοσκεφτεί κάποιος) έχουν τη διοργανώτρια αρχή που τους αρμόζει. Αν ποτέ θελήσουν κάτι διαφορετικό, τότε υποχρεωτικά θα θυμηθούν τα σοφά λόγια του Μαχάτμα Γκάντι: «Γίνε εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο».

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Financial Fair (?) Play

Από το τέλος του τρέχοντος έτους όσοι σύλλογοι επιθυμούν να συμμετέχουν στις διεθνείς διοργανώσεις οφείλουν να προσαρμοστούν στη βασική αρχή του Financial Fair Play (FFP), δηλαδή το break even (ισορροπία εσόδων-εξόδων). Κι αυτό, διότι τον Μάιο του 2013 η Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου Συλλόγων (Club Financial Control Panel) θα ελέγξει το οικονομικό έτος 2012 για όσους συλλόγους έχουν εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο εν όψει τις περιόδου 2013/14.

Για όσους βρεθούν με ελλειμματικούς ισολογισμούς θα υπάρξουν μόνο συστάσεις, οι οποίες όμως τον Μάιο του 2014, όταν θα ελεγχθούν αθροιστικά τα οικονομικά έτη 2012 και 2013, θα μετατραπούν σε κυρώσεις. Όσες ομάδες παρουσιάσουν ζημία μέχρι και πέντε εκατομμύρια ευρώ θα λάβουν το πράσινο φως, όσες εμφανίσουν έλλειμμα από πέντε έως 45 εκατομμύρια ευρώ θα πρέπει να καταβάλουν (εμπράκτως και πιστοποιημένα) αυτά τα χρήματα, προκειμένου να πάρουν άδεια συμμετοχής, ενώ στην Πειθαρχική Επιτροπή θα παραπεμφθούν όσοι σύλλογοι εμφανίσουν χρέος άνω των 45 εκατομμυρίων ευρώ.

Από τον Μάιο του 2015, όταν για πρώτη φορά θα εξεταστούν τρία οικονομικά έτη (2012, 2013, 2014) και θα ολοκληρωθεί η περίοδος χάριτος, το FFP θα λειτουργεί στα πρότυπα του συστήματος υπολογισμού του ευρωπαϊκού συντελεστή των συλλόγων. Κοινώς, τον Μάιο του 2016,  οι συμμετέχοντες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις σύλλογοι θα «ξεφορτώνονται» το οικονομικό έτος 2012 και θα το αντικαθιστούν με το οικονομικό έτος 2015.

Μέσω αυτής της διαδικασίας η UEFA φιλοδοξεί να συμβάλλει στην αποδόμηση της… οροσειράς χρεών που έχει δημιουργηθεί στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το FFPαποτελεί, άλλωστε, το μεγαλύτερο στοίχημα της δεύτερης θητείας του Μισέλ Πλατινί. Θα κερδηθεί; Για πρώτη φορά μετά την επίσημη παρουσίαση του σχεδίου ο Γάλλος πρόεδρος της UEFAείναι υποχρεωμένος ν’ ακούσει φωνές προβληματισμού κι επικρίσεων ακόμη και από άκρως επιφανείς και καταρτισμένους παράγοντες.

ΣΤΕΦΑΝ ΣΙΜΑΝΣΚΙ: «Σύστημα επιβράβευσης επιδέξιων απατεώνων»

Στην εκτίμηση πως μέσω του Financial Fair Play η UEFA δεν στοχεύει στη δικαιοσύνη αλλά στον περιορισμό της ισχύος της Premier Leagueπροέβη ο Στέφαν Σιμάνσκι. «Το πραγματικό κίνητρο πίσω από το FFP είναι η εκτίμηση των 52 εκ των 53 μελών της UEFA πως η Premier League παραείναι ισχυρή. Πιστεύουν ότι, αν εμποδίσουν τους αγγλικούς συλλόγους να ξοδεύουν διαρκώς περισσότερα, θα μπορέσουν να είναι οι ίδιοι πιο επιτυχημένοι. Πρόκειται για θεμελιώδες λάθος», ισχυρίζεται ο διακεκριμένος Άγγλος οικονομολόγος και εξηγεί.

«Η σημερινή θέση του αγγλικού πρωταθλήματος δεν έχει να κάνει μόνο με ολιγάρχες και σεΐχηδες, αλλά με τηλεοπτικές μεταδόσεις, σύγχρονα στάδια και εμπορευματοποίηση. Αυτό το μείγμα μετέτρεψε έναν πάλαι ποτέ ασθενή στην πιο ισχυρή λίγκα στην Ευρώπη. Οι σύλλογοι της Premier League παράγουν συνολικά περισσότερα έσοδα, δεν είναι ασυναγώνιστοι μόνο στον τομέα των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του εξωτερικού. Πάντα θα είναι σε θέση να αγοράζουν τους καλύτερους παίκτες».

«Διατρανώνει την κυριαρχία των μεγάλων»

Ο Σιμάνσκι εξέφρασε την πεποίθηση ότι «η Premier League καθιερώνεται ως παγκόσμια λίγκα. Παραδοσιακά στην Ευρώπη υπήρχαν τέσσερα πρωταθλήματα παρεμφερούς ποιότητας. Σύντομα θα υπάρχει μόνον η Premier League και η Primera Division, η Bundesliga και η Serie A θα συρρικνωθούν σε ρόλους δορυφόρων. Γι’ αυτό άλλωστε οι Μπαρσελόνα και Ρεάλ ζητούν εδώ και καιρό παραπάνω αγωνιστικές στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι μελλοντικοί τζίροι εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από έσοδα που μπορείς να εισπράξεις εκτός χώρας. Αν αυτές οι δύο ομάδες παίζουν μόνο δύο φορές το χρόνο στην Ισπανία, έχουν ελάχιστα να πωλήσουν. Αντιθέτως στην Πρέμιερ Λιγκ υπάρχουν πολύ περισσότερα μεγάλα παιχνίδια».

Ο Άγγλος οικονομολόγος εκτιμά ότι εφ’ εξής οι σύλλογοι θα επιδοθούν σ’ ένα κυνήγι εύρεσης παραθύρων στο FFP: «Στο μέλλον οι σύλλογοι θα πρέπει απλώς να διαχειριστούν τους ισολογισμούς τους με τέτοιον τρόπο, ώστε να φαίνεται ότι επιτυγχάνουν το break even, ακόμη κι αν αυτό δεν συμβαίνει. Αποτέλεσμα; Μελλοντικά τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο άδικα. Και οι σύλλογοι θα απασχολούν ολοένα και περισσότερους δικηγόρους και οικονομολόγους -αυτό το αντέχουν περισσότερο οι μεγάλοι παρά οι μικροί. Το FFP διατρανώνει την κυριαρχία των μεγάλων. Όταν θέλεις να βελτιωθείς, πρέπει να ξοδέψεις. Πώς θα γίνεις καλύτερος, αν δεν επιτρέπεται να επενδύσεις»;

«Γιατί δύο κατάλογοι;»

Κατά τον Σιμάνσκι για την UEFA θα είναι πολύ δύσκολο ν’ αποκλείσει από τις διοργανώσεις της μία Ρεάλ, μία Μάντσεστερ Γ. ή μία Μπάγερν, μόνο και μόνο επειδή δεν πληρούν μια οικονομική νόρμα: «Γι’ αυτό άλλωστε η ευρωπαϊκή ομοσπονδία έχει διατυπώσει πολυάριθμες ειδικές περιπτώσεις. Προσωπικά δεν μου φαίνεται πολύ ηθική η ύπαρξη δύο καταλόγων, ενός για τους μεγάλους κι ενός για τους μικρούς.

Ο κατάλογος της UEFA είναι ήδη 80 σελίδες, σε μια πενταετία θα είναι 800. Όταν ρυθμίζεις αγοραστικές δραστηριότητες, πρέπει να βάζεις υπερβολικά λεπτομερείς κανόνες παιχνιδιού για το τι επιτρέπεται και τι όχι. Ακόμη κι αν πιάσει το 95% των απατεώνων, το υπόλοιπο 5% θα είναι το πιο επιτυχημένο. Είναι ένα σύστημα που στο τέλος επιβραβεύει τους πιο επιδέξιους απατεώνες».

ΚΑΡΛ-ΧΑΪΝΤΣ ΡΟΥΜΕΝΙΓΚΕ: «Τώρα θ’ αποδείξει η UEFA,αν επιδιώκει τη δικαιοσύνη»

Τον προβληματισμό του για τη χαλαρή έως αδιάφορη αντιμετώπιση του FFP από αρκετούς κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους κατέθεσε ο Καρλ-Χάιντς Ρούμενιγκε. Ο πρόεδρος της Μπάγερν και της Ένωσης Ευρωπαϊκών Συλλόγων (ECA) υπογράμμισε ότι «ορισμένοι σύλλογοι στην Ευρώπη δεν παίρνουν το FFP τόσο σοβαρά όσο η Γερμανία. Ωστόσο ακριβώς αυτό πρέπει ν’ απαιτήσει η UEFA, ειδάλλως πάει στο βρόντο όλη η απίστευτη ενέργεια που απαίτησε η διατύπωση των κανονισμών του FFP την περασμένη διετία. Στη Γερμανία δουλεύουμε, ώστε κάθε χρόνο να επιτυγχάνουμε τουλάχιστον το break even. Πρέπει άλλωστε να προετοιμαζόμαστε για την εφαρμογή του FFP. Αναρωτιέμαι, πώς το κάνουν αυτό ορισμένοι σύλλογοι σε Αγγλία, Ιταλία ή Ισπανία; Τρέχουν συνειδητά στη μιζέρια ή πιστεύουν ότι η ιστορία δεν είναι σοβαρή;»

«Το απόλυτο crash test»

Ο Ρούμενιγκε δεν έκρυψε ότι επί του παρόντος είναι μάλλον απαισιόδοξος για την έκβαση του εγχειρήματος: «Η εφαρμογή του Financial Fair Playθα είναι το απόλυτο crash test για την UEFA. Δεδομένο πρώτο: μέχρι σήμερα υπάρχουν κανόνες, αλλά παραμένει ασαφές τι συμβαίνει, όταν δεν τηρούνται. Οφείλουν να υπάρχουν συνέπειες, αλλά ακόμη δεν έχει θεσμοθετηθεί ένας κατάλογος ποινών για περιπτώσεις παρανομίας. Δεδομένο δεύτερο: και το FFP βασίζεται σε λεπτομέρειες. Ανέκαθεν ο άνθρωπος επεδείκνυε τεράστια δημιουργικότητα απέναντι στους θεσμούς. Τώρα λοιπόν θα φανεί πόσο επιθυμεί η UEFA να ελέγξει και να απαγορεύσει τη δημιουργικότητα ορισμένων συλλόγων. Οι παραβάτες πρέπει να τιμωρούνται σκληρά, ακόμη και με αποκλεισμό από τις διεθνείς διοργανώσεις».

Η αποστασιοποίηση των οπαδών

Ερωτηθείς για το αν η εφαρμογή του FFP ωφελεί εν τέλει τους μεγάλους ο πρόεδρος της Μπάγερν σχολίασε: «Αυτό συμβαίνει εδώ και 30 χρόνια. Πού και πού προστίθεται κάποιος, αλλά σε γενικές γραμμές και πριν από 25 χρόνια κυριαρχούσαν η Ρεάλ ή η Μπαρσελόνα. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι σύλλογοι που παλαιότερα δεν διαδραμάτιζαν σπουδαίο ρόλο, αλλά τώρα αναρριχώνται μέσω των ιδιοκτητών τους. Έχω την εντύπωση πως αυτό δεν αρέσει και τόσο στους οπαδούς. Αρχικά, όταν ήρθαν οι ολιγάρχες και οι πατριάρχες έγιναν δεκτοί ενθουσιωδώς, μετά από μερικά χρόνια όμως οι οπαδοί αποστασιοποιούνται, όπως π.χ. συμβαίνει στη Μάντσεστερ Γ. Αντιλαμβάνονται ότι τα συμφέροντα των οπαδών και των ιδιοκτητών συχνά δεν είναι ταυτόσημα. Κατ’ εμένα είναι ορθή απόφαση για την καθιέρωση και συνεπή τήρηση του 50+1 στη Γερμανία (σ.σ. σε όλους τους συλλόγους είναι υποχρεωτικό το 51% των μετοχών ν’ ανήκει στο σωματείο). Οι οπαδοί δεν θέλουν πάντα να φτάνουν πιο ψηλά, πιο γρήγορα και πιο μακριά, ακόμη και σ’ αυτές τις οικονομικές υποθέσεις. Θέλουν να επιστρέψουν στις εποχές της σοβαρότητας και της παράδοσης. Αυτές τις αρχές πρέπει τα επόμενα χρόνια να λάβουμε υπόψη και να προωθήσουμε».

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Μας έφαγε ο… υπερδημοκρατισμός

Εν αρχή ην τα… hard facts, τα αδιαμφισβήτητα δεδομένα. Σε μια τετραετία εφαρμογής του συστήματος των πλέι οφ: α) ο τίτλος καταλήγει πάντα στα χέρια της εκάστοτε πρωτοπόρου της κανονικής περιόδου (Ανόρθωση 2008, ΑΠΟΕΛ 2009 και 2011, Ομόνοια 2010), β) ο τρίτος υποβιβαζόμενος είναι πάντοτε ο εκάστοτε 13ος της κανονικής περιόδου (Άρης 2008 και 2010, Αλκή 2009, Πάφος 2011). Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι τέτοια.

Τα πλέι οφ ήρθαν να διασφαλίσουν την αξιοπιστία των τελευταίων αγωνιστικών της κανονικής περιόδου και κατέληξαν να έχουν τραυματίσει (ανεπανόρθωτα;) την αξιοπιστία ολόκληρου του πρωταθλήματος. Εδώ και μια τετραετία παρακολουθούμε - όχι παρά, αλλά εξ αιτίας της θέσπισης των πλέι οφ- ένα απαράμιλλο θέατρο σκιών.

Ένας πρώτος όμιλος με 12 ντέρμπι, τα οποία ουδόλως ανατρέπουν τις βαθμολογικές ισορροπίες, καταλήγουν να διεξάγονται ενώπιον συγγενών και φίλων και να χάνουν την ιδιαιτερότητα-αξία τους στα μάτια όλων των εμπλεκόμενων. Ένας δεύτερος όμιλος με 12 φιλικά αδιάφορα ακόμη και για τους προπονητές των συμμετεχόντων σωματείων.

Και ένας τρίτος όμιλος με 12 παιχνίδια, τα οποία συνοδεύονται από… μυθικά αποτελέσματα (εκ διαμέτρου αντίθετα με τα αντίστοιχα της κανονικής περιόδου), πολύχρωμους φακέλους της UEFA και πλειάδα καταγγελιών. Τι κι αν ουδέποτε στοιχειοθετούνται νομικά; «Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει». Στην αντίληψη της πλειονότητας των ποδοσφαιρόφιλων έχει εδραιωθεί πλέον η πεποίθηση ότι στον τρίτο όμιλο μαγειρεύονται συμμαχίες και αποτελέσματα.

Κι όμως στην ΚΟΠ ετοιμάζονται να πορευτούν με το ίδιο σύστημα και τη νέα χρονιά. Πέμπτη στη σειρά. Υπερβολικά μεγάλο διάστημα για να διαφεύγει το προφανές: με τέσσερα διαθέσιμα ευρωπαϊκά εισιτήρια (τρία εξ αυτών καπαρωμένα πριν το ξεκίνημα της σεζόν) και τρεις θέσεις υποβιβασμού τα κίνητρα είναι ελάχιστα σε μια λίγκα 14 σωματείων. Και η απουσία κινήτρων είναι η πηγή όλων των δεινών.

Η ηγεσία της ΚΟΠ το γνωρίζει, όπως έχει συνειδητοποιήσει ότι η πιο αποτελεσματική λύση είναι η μείωση. Αποδεδειγμένα τρέμει (όχι να την προωθήσει, αλλά) ακόμη και να την προτείνει! Εξαρτάται υπερβολικά από τις ψήφους των μικρών ή τους έχει δώσει υπερβολικά πολύ αέρα; Αδιάφορο, από ένα σημείο και μετά, αφού το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Ποιος όμως θα δώσει λύση, αν όχι η διοργανώτρια αρχή; Κατά τα φαινόμενα, μόνον οι μεγάλοι. Αν αυτοί συνασπιστούν για την προάσπιση των συμφερόντων τους, οι μικροί θα μπουν αυτόματα στις θέσεις τους και το νερό στ’ αυλάκι. Έχει συμβεί σε όλες τις ποδοσφαιρικές κοινωνίες, πλην της δικής μας. Μας έφαγε ο… υπερδημοκρατισμός, όπως (αδόκιμα, πλην απολύτως εύστοχα) σημείωσε σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση ο Χάρης Λοϊζίδης…

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Αυτός είναι ο Μάσιμο Μπουζάκα

Προερχόμενος από την πιο ουδέτερη και πολύφωνη χώρα της Ευρώπης ο Μάσιμο Μπουζάκα μάλλον ήταν προδιαγεγραμμένο να γίνει πολύγλωσσος διαιτητής παγκοσμίου διαμετρήματος. Ο 42χρονος Ελβετός, ο οποίος θα διευθύνει τον τελικό του κυπέλλου ανάμεσα σε Απόλλωνα και Ομόνοια, συγκαταλέγεται στις πλέον αμφιλεγόμενες πριμαντόνες του κλάδου του. Οι γνώμες γι’ αυτόν διίστανται τόσο εντός όσο και εκτός ελβετικών συνόρων. Η «Α.τ.Κ.» επιχειρεί να σκιαγραφήσει το πορτραίτο του Μπουζάκα παραθέτοντας όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον άρχοντα της αναμέτρησης της προσεχούς Τετάρτης στο «ΓΣΖ».

«Η ντροπή της Βασιλείας»

Από τις 13 Μαΐου 1996 ο 42χρονος αποτελεί persona non grataγια τους οπαδούς της Βασιλείας ένεκα της απόφασής του να σφυρίξει το τέλος της αναμέτρησης της τελευταίας αγωνιστικής με τη Ζυρίχη αμέσως μετά το 1-2 του Φιλιπέσκου (93’) που χάρισε τον τίτλο στα «λιοντάρια». Ένεκα των πολυάριθμων διακοπών στη διάρκεια του αγώνα οι οπαδοί της Βασιλείας περίμεναν παραπάνω καθυστερήσεις και μετά το τελευταίο σφύριγμα προχώρησαν σε πρωτοφανή -για τα ελβετικά δεδομένα- έκτροπα εντός κι εκτός γηπέδου, τα οποία έμειναν στην ιστορία ως «η ντροπή της Βασιλείας».

Ένα μήνα αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία, καταλόγισε πέναλτι και αποβολή του Βάστσουκ της Ουκρανίας για ανατροπή-φάντασμα στον Τόρες, ωστόσο σε παρόμοια σκηνή στην αντίπαλη εστία με θύμα τον Βορονίν διέταξε τη συνέχιση του αγώνα (4-0 υπέρ της Ισπανίας). Απροκάλυπτα εχθρική ήταν η συμπεριφορά του απέναντι στους Μεξικάνους στον αγώνα με την Αργεντινή για τους 16 της ίδιας διοργάνωσης. Στο 40’ έδειξε κίτρινη αντί κόκκινης στο Χάιντσε για ανατροπή του -ευρισκόμενου σε προφανή θέση για γκολ- Φονσέκα. Στις εύλογες διαμαρτυρίες των Μεξικανών ο Μπουζάκα αντέδρασε με πλειάδα υβριστικών εκφράσεων.

Το έγκλημα στο Όσλο

Το σκηνικό επαναλήφθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2007, στο 2-2 της Ελλάδας στο Όσλο με τη Νορβηγία για τα προκριματικά του Euro2008. Ανεχόμενος το αντιαθλητικό παιχνίδι των Σκανδιναβών και παίζοντας καθαρά έδρα ο Μπουζάκα δεν παρέλειψε να… στολίζει τους παίκτες του Ότο Ρέχαγκελ. «Μας έβριζε συνεχώς με κουβέντες πεζοδρομίου. Η συμπεριφορά του ήταν κάκιστη και ήμασταν σε δύσκολη θέση, γιατί φοβόμασταν μην αντικρίσουμε και κόκκινη αν αντιδρούσαμε. Μας εξόργισε όλους», κατήγγειλε ο Γιούρκας Σεϊταρίδης μετά το παιχνίδι, το οποίο ολοκληρώθηκε με πέντε κίτρινες κάρτες εις βάρος της Ελλάδας και μία(!) κατά των Νορβηγών!

Στις 23 Απριλίου 2008, στον πρώτο ημιτελικό Μπαρσελόνα-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το Τσάμπιονς Λιγκ, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε διαμαρτυρηθεί για ένα πέναλτι του Μάρκες στον Ρονάλντο, το οποίο «θα έδινε όλος ο κόσμος, ακόμη και η γυναίκα του»! Πταίσμα μπροστά σε ό,τι έμελλε να ακολουθήσει στις 19 Σεπτεμβρίου 2009…

Το διάσημο κωλοδάχτυλο

Στο στάδιο Εσπ το ρολόι σημαδεύει το 10ο λεπτό της αναμέτρησης Μπάντεν-Γιανγκ Μπόις. Η οικοδέσποινα προηγείται 1-0, οι οπαδοί της πηδούν από τις κερκίδες και ρίχνουν κάτω διαφημιστικές πινακίδες. Μέσω του εκφωνητή του σταδίου ο Μπουζάκα προειδοποιεί για διακοπή και εισπράττει χλεύη και ύβρεις από την κερκίδα -ακόμη κι από τους οπαδούς των φιλοξενούμενων: “Busacca, Busacca - va fa un culo!”. Η αντίδραση του ανθρώπου, ο οποίος λίγους μήνες νωρίτερα είχε διευθύνει τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ (Μπαρσελόνα-Μάντσεστερ Γ. 2-0); Δείχνει στους «κιτρινόμαυρους» οπαδούς προτεταμένο το μεσαίο δάχτυλό του!

Μετά το παιχνίδι ο Ελβετός αρνείται το συμβάν, αντιμέτωπος όμως με αποκαλυπτικές εικόνες αναδιπλώνεται: «Αν όντως έχει συμβεί αυτό κι έχω δείξει το δάχτυλό μου στους θεατές, ήταν μια ανθρώπινη αντίδραση. Από το πρώτο λεπτό δεχόμουν προσβολές και προκλήσεις». Ακολούθησε η μέσω επίσημης ανακοίνωσης της ελβετικής ομοσπονδίας απολογία του για την απρεπή χειρονομία και η τιμωρία του (αποκλεισμός για τρία παιχνίδια)…

Το κατούρημα-φάντασμα!

Επιχειρώντας να δώσει περαιτέρω διαστάσεις στο θέμα η ισπανική As υποστήριξε ότι στις 12 Σεπτεμβρίου στην αναμέτρηση ανάμεσα σε Αλ-Γκαράφα και Αλ-Κορ ο Ελβετός είχε ουρήσει στον αγωνιστικό χώρο! Προς επίρρωση του ισχυρισμού της χρησιμοποίησε ένα video στο διαδίκτυο, στο οποίο οι τηλεοπτικοί σχολιαστές από το Κατάρ ακούγονταν να λένε: «Από ντροπή κόψαμε τη σκηνή. Αυτό που έκανε ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ανεπίτρεπτο».

Επίσης ο βοηθός προπονητής της Αλ-Γκαράφα, Λεονάρντο Βιτορίνο, φέρεται να είχε δηλώσει: «Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία στο Κατάρ σκέφτηκε να τον επιπλήξει. Προφανώς όμως απολογήθηκε ισχυριζόμενος πως δεν ένιωθε καλά. Νομίζω όμως ότι δεν θα τον τιμωρήσουν. Εικάζω πως απλώς δεν θα τον καλέσουν ξανά για πολύ καιρό».

Η θέση του Μπουζάκα; «Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι έκανα στη συγκεκριμένη φάση. Ίσως έβαλα τη φανέλα μου μέσα στο παντελονάκι…» Ο Ελβετός έμελλε να δικαιωθεί, αφού η ομοσπονδία του Κατάρ τον απάλλαξε κάθε υπόνοιας μετά από μελέτη του βίντεο κατονομάζοντας συνάμα και την πηγή της σκόπιμης παραπληροφόρησης: έναν παίκτη της Αλ-Κορ, η οποία είχε ηττηθεί στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Στον ποδοσφαιριστή επιβλήθηκε πρόστιμο 1.600 ευρώ.

Οι δύο αποβολές

Στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο ο Μπουζάκα διηύθυνε την αναμέτρηση Νότιος Αφρική-Ουρουγουάη (0-3) προκαλώντας την οργή του Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα για την αποβολή του Ιτουμελένγκ Κούνε των διοργανωτών. «Εγώ και όλοι οι υπόλοιποι λέμε ότι ήταν η χειρότερη διαιτησία μέχρι στιγμής στο τουρνουά. Ελπίζω να μην ξαναδώ το πρόσωπό του, διότι δεν αξίζει να ευρίσκεται σε αυτό τη διοργάνωση», ευχήθηκε ο Βραζιλιάνος εκλέκτορας και όντως ο Ελβετός δεν σφύριξε ξανά στη διοργάνωση.

Στη  θέση του Περέιρα, όμως, βρέθηκε στις 8 Μαρτίου ο Αρσέν Βενγκέρ, ο οποίος στον επαναληπτικό αγώνα για τη φάση των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Μπαρσελόνα και Άρσεναλ (3-1) βγήκε έξω από τα ρούχα του με την υπερβολικά εύκολη δεύτερη κίτρινη στον φαν Πέρσι στο 56’.

Τα ρεσιτάλ

Ο Μπουζάκα, ωστόσο, δεν θα είχε αναδειχθεί δις κορυφαία σφυρίχτρα στο παγκόσμιο στερέωμα, αν είχε μόνο… εγκλήματα στην καριέρα του. Ο 42χρονος έχει κάνει υποδειγματικές διαιτησίες σε άκρως κρίσιμες αναμετρήσεις, προεξαρχούσης αυτής ανάμεσα σε Εσπανιόλ και Σεβίλλη, στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 2007.

Σεμινάρια παρέδωσε επίσης και στους ακόλουθους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ: Μπαρσελόνα - Βέρντερ Βρέμης 2-0 (2006/07), Πόρτο - Τσέλσι 1-1 (2006/07), Αντερλεχτ - Λίβερπουλ 0-1 (2005/06), και Μπεσίκτας - Σπάρτα Πράγας 1-0 (2003/04). Ας ευχηθούμε ότι ο τελικός του κυπριακού κυπέλλου θα καταχωρηθεί σ’ αυτήν την κατηγορία αναμετρήσεων, καλού-κακού ωστόσο ας δώσουμε και μια συμβουλή σε όσους θα παρευρεθούν στο «ΓΣΖ»: Μην προκαλείτε τον Μπουζάκα!

ΜΑΣΙΜΟ ΜΠΟΥΖΑΚΑ

Ημερομηνία γέννησης: 06.02.1969

Τόπος γέννησης: Μπελιντζόνα

Εθνικότητα: Ελβετός

Ύψος: 1,80μ.

Βάρος: 73 κιλά

Διεθνής από: 091.01.1999

Γλώσσες: Ιταλικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά

Διακρίσεις: διαιτητής δύο τελικών Τσάμπιονς Λιγκ (Ρεάλ-Λέβερκουζεν 2002, Μπαρσελόνα-Μάντσεστερ Γ. 2009), ενός κυπέλλου UEFA (Εσπανιόλ-Σεβίλλη 2007), κορυφαίος διαιτητής σε παγκόσμιο επίπεδο για το 2009 και το 2010 από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου.

Συμμετοχές: 4 παιχνίδια Μουντιάλ, 8 προκριματικοί και δύο μπαράζ Παγκοσμίου Κυπέλλου, 1 προκριματικός Ασιατικού Κυπέλλου, 2 αγώνες Κυπέλλου Συνομοσπονδιών, 8 διεθνείς φιλικές αναμετρήσεις, 3 παιχνίδια Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, 8 προκριματικούς Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, 36 αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ, 6 προκριματικούς Τσάμπιονς Λιγκ, 16 αγώνες Κυπέλλου UEFA, 1 ευρωπαϊκό σούπερ Καπ, 2 αγώνες γερμανικού πρωταθλήματος, 123 αναμετρήσεις ελβετικού πρωταθλήματος, 8 παιχνίδια β’ κατηγορίας ελβετικού πρωταθλήματος

Χόμπι: Σκι, τένις, ταξίδια

Ιδιαιτερότητες: πιστός καθολικός κάνε το σταυρό του προτού πατήσει και προτού αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο. Έχει κάνει τα 800 μέτρα σε 2:02. Εξελέγη κορυφαίος Ελβετός μη καπνιστής το 2006.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ιωάννου… αποκάλυψις!

Οι δημόσιες τοποθετήσεις του είναι αντιστρόφως ανάλογες των συμμετοχών (464) και των τερμάτων του (270). Ο Γιάννος Ιωάννου συμπληρώνει αυτή τη χρονιά μια τριακονταετία αφοσιωμένης υπηρεσίας στον ΑΠΟΕΛ, τον οποίο γνωρίζει εις βάθος όσο ελάχιστοι. Εξ ου και ο λόγος του -εκτός από σπάνιος- είναι και βαρυσήμαντος. Και, όπως θα διαπιστώσετε στην αποκλειστική συνέντευξή του στην «Α.τ.Κ.», οι κουβέντες του αντανακλούν το χαρακτήρα του: αυθεντικές, μετρημένες, στιβαρές.

Στους απ’ έξω ο ΑΠΟΕΛ έδωσε την εντύπωση πως κατέκτησε με σχετικά μεγάλη άνεση το πρωτάθλημα. Πόσο ανταποκρίνεται αυτό στην εικόνα από μέσα που έχετε εσείς;

Η άνεση δεν ήταν όση φαντάζεται ο κόσμος, συνολικά όμως, ιδιαίτερα αν δει κάποιος και την τελική βαθμολογία, δίκαια στεφθήκαμε πρωταθλητές. Αποδείξαμε ότι το θέλαμε περισσότερο και είχαμε τις ικανότητες να φτάσουμε στο στόχο μας.

Σε ποια σημεία κρίθηκε ο τίτλος;

Στην ποιότητα των παικτών. Το περασμένο καλοκαίρι έγιναν σωστές κινήσεις, ήρθαν ποδοσφαιριστές στις θέσεις και με το αγωνιστικό στιλ που χρειαζόμασταν. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και τα αποτελέσματα στα ντέρμπι.

Ποια ήταν τα πλεονεκτήματα του ΑΠΟΕΛ έναντι των βασικών ανταγωνιστών;

Ότι άπαντες (παίκτες, τεχνική ηγεσία, διοίκηση) έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Οι νεοφερμένοι εξοικειώθηκαν γρήγορα και αυτό υπήρξε επίσης πλεονέκτημα για την ομάδα.

Υπήρξε κάποιο σημείο στη διάρκεια της περιόδου, στο οποίο ανησυχήσατε για την επίτευξη των στόχων σας;

Δεν θα χρησιμοποιούσα τον όρο ανησυχία, διότι από νωρίς είχαμε διαπιστώσει πού υπερτερεί η ομάδα έναντι των ανταγωνιστών της. Αναμφίβολα, ωστόσο, ένα πολύ σημαντικό σημείο ήταν το ντέρμπι με την Ομόνοια την πέμπτη αγωνιστική, διότι φτάσαμε σε αυτό κουβαλώντας δύο άσχημα αποτελέσματα (σ.σ. ήττα στο Παραλίμνι, ισοπαλία στην Πάφο) και η μουρμούρα του κόσμου θα είχε γίνει έντονη, αν δεν είχαμε κερδίσει.

Ο προβληματισμός ήταν μεγαλύτερος σ’ εκείνο το διάστημα ή λίγο πριν το τέλος της κανονικής περιόδου με τις δύο συναπτές ήττες από Εθνικό και Αλκή;

Για μένα πιο σημαντικό ήταν το νικηφόρο ντέρμπι με την Ομόνοια. Στις δύο κολλητές ήττες μας στο β’ γύρο είχα απλώς την έγνοια μήπως επαναληφθεί το σκηνικό της περασμένης περιόδου, όταν ένεκα της συμμετοχής μας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είχαμε κάνει κοιλιά στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος.

Πότε βεβαιωθήκατε ότι ο τίτλος δεν χάνεται;

Μέτρησε ασφαλώς και η αδυναμία της Ομόνοιας να εκμεταλλευτεί τα συναπτά στραβοπατήματά μας, αλλά μετά το 6-2 επί της Πέγειας, όπου η ομάδα επέστρεψε στις νίκες και στις καλές εμφανίσεις, ήμουν ήσυχος.

Έχει κατασταλάξει η τεχνική ηγεσία σε ποιες γραμμές υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης και στον αριθμό των παικτών που πρέπει ν’ αποκτηθούν;

Είμαστε κατασταλαγμένοι και για τα δύο, κάποιοι στόχοι έχουν «κλειδώσει» και ευρισκόμαστε στο στάδιο των συζητήσεων-διαπραγματεύσεων, όπου πολλοί παράγοντες μπορεί να κρίνουν την αίσια ή μη έκβαση μιας μετεγγραφής.

Έχει τεθεί χρονικός ορίζοντας για την ολοκλήρωση της κατάρτισης του ρόστερ της επόμενης περιόδου;

Το καλύτερο θα ήταν να το έχουμε ολοκληρωμένο το συντομότερο δυνατόν, ακόμη και ως τις 8 Ιουνίου (σ.σ. έναρξη προετοιμασίας). Ωστόσο δεν υπάρχει ανάγκη να βιαστούμε.

Βασική επιδίωξη της επόμενης περιόδου είναι η υπεράσπιση του τίτλου ή η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ;

Για μένα και τα δύο είναι σημαντικά. Από το 1981 που ευρίσκομαι στον ΑΠΟΕΛ η υπεράσπιση ενός τίτλου είναι ίσως ο μόνος στόχος που δεν έχουμε πετύχει. Από την άλλη, για το σύλλογο η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είναι εξαιρετικής σημασίας, διότι οι ευεργετικές συνέπειές της δεν εξαντλούνται στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά εκτείνονται και σε τομείς όπως το πρεστίζ και το οικονομικό. Νομίζω ότι μπορούμε να κυνηγήσουμε την υλοποίηση και των δύο στόχων, αρκεί να δουλεύουμε σωστά και να προχωρούμε βήμα-βήμα.

Το καλοκαίρι του 2009 ο ΑΠΟΕΛ πέρασε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, το επόμενο αποκλείστηκε πριν από τους αντίστοιχους του Γιουρόπα Λιγκ. Πώς εξηγείτε το φαινόμενο; Μήπως εν τέλει είναι πιο δύσκολο το Γιουρόπα από το Τσάμπιονς;

Δεν νομίζω ότι μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο, προσωπικά θυμάμαι ακόμη τα παιχνίδια με Παρτίζαν, Κοπεγχάγη και Χετάφε. Ήταν όλα πολύ δύσκολα και κρίθηκαν στις λεπτομέρειες. Θα έλεγα ότι για την είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είχαμε και τύχη, η οποία είναι απαραίτητη για να επιτύχεις μεγάλους στόχους. Αντιθέτως στα παιχνίδια με τη Χετάφε, όπου πετάξαμε συνολικά 15 ευκαιρίες, αυτή η τύχη μας έλειψε. Και νομίζω πως εν τέλει αυτό έκανε τη διαφορά.

Αφορμής δοθείσης αναφορικά με την τύχη: ο ΑΠΟΕΛ θα τη χρειαστεί περισσότερο στην κλήρωση ή στα παιχνίδια των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ;

Και στα δύο χρειάζεται τύχη. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Γνωρίζουμε το μέγεθός μας. Δεν είμαστε Μπαρσελόνα ή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ώστε ν’ αδιαφορούμε για τον αντίπαλό ή για τις αναποδιές μέσα σ’ έναν αγώνα.

Ως Τύπος ασχολούμαστε ιδιαίτερα με το κατά πόσον ο ΑΠΟΕΛ θα βρεθεί τελικά στο γκρουπ των ισχυρών στον γ’ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ. Για τους παίκτες και την τεχνική ηγεσία είναι εξ ίσου σημαντικό το πλεονέκτημα έδρας;

Προσωπικά δεν με απασχολεί και τόσο. Και ως ισχυρός μπορεί να κληρωθείς με τον πιο δύσκολο αντίπαλο από το γκρουπ των αδυνάτων και να πας σε δύο αναμετρήσεις 50-50, όπου όλα θα κριθούν στις λεπτομέρειες.

Συνεργάζεστε εδώ και χρόνια με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ποια τρία επίθετα θα χρησιμοποιούσατε για να τον περιγράψετε καλύτερα;

Τελειομανής (με ό,τι καταπιάνεται), πολύ συνεργάσιμος και ακριβοδίκαιος με όλους. Ειδικά οι παίκτες γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να παίξει ουδείς, αν δεν το αξίζει. Είναι και αυτός ένας πολύ σημαντικός λόγος για το καλό κλίμα στα αποδυτήρια, διότι όλοι οι παίκτες θέλουν ν’ αγωνίζονται και δυσανασχετούν, όταν δεν επιλέγονται. Αλίμονο, άλλωστε, να μην συνέβαινε αυτό. Αν είσαι στον ΑΠΟΕΛ και συμφιλιωμένος με τον πάγκο, τότε πρέπει ν’ αλλάξεις ομάδα. Αλλά οι δίκαιες αποφάσεις του προπονητή δεν επέτρεψαν να δημιουργηθεί πρόβλημα και εκτιμώ πως μετά την οριστικοποίηση της παραμονής του ως το 2013 η ψυχολογία των παικτών ήταν ένα από τα κλειδιά μας στην πορεία για το πρωτάθλημα. Για μένα ο Ιβάν είναι ένα πανεπιστήμιο, έχω μάθει πολλά από αυτόν, αλλά και γι’ αυτόν. Πλέον μπορώ να πω ότι ξέρω πώς σκέπτεται και, αν πρέπει να χρησιμοποιήσω ξανά ένα επίθετο, θα επέλεγα το φίλος.

Πώς αντιλαμβάνεστε το ποδόσφαιρο τώρα που έχετε περάσει στην προπονητική; Είναι εξ ίσου αγχώδης κι επίπονη η δουλειά;

Σαφώς και είναι πιο δύσκολη η δουλειά του προπονητή. Μολονότι την τελευταία οκταετία ως ποδοσφαιριστής ήμουν αρχηγός στον ΑΠΟΕΛ, άρα είχα και περισσότερες ευθύνες, τώρα τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, διότι δεν έχω ν’ ασχοληθώ μόνο με τον εαυτό μου, αλλά με όλους τους παίκτες, με τον αντίπαλό και με τον κόσμο. Ως ποδοσφαιριστής, αντιθέτως, όλο μου το άγχος ήταν μέχρι να πατήσω στο γήπεδο.

Ως βαθύς γνώστης του κυπριακού ποδοσφαίρου πώς αξιολογείτε την εξέλιξή του τα τελευταία χρόνια;

Το επίπεδο έχει ανέβει πολύ, τα δεδομένα έχουν αλλάξει ουσιωδώς, στις ομάδες έχουν μπει πλέον άνθρωποι με ποδοσφαιρική γνώση, οι 17 ξένοι επίσης σε αλλάζουν επίπεδο. Από την άλλη, η πληθώρα αλλοδαπών ευθύνεται για το γεγονός ότι δεν βλέπουμε πλέον νεαρούς Κύπριους στις ομάδες μας και, όπως πάμε, μάλλον δεν θα βλέπουμε για καιρό. Οι αδυναμίες στις ακαδημίες είναι για μένα το σημαντικότερο και αμεσότερο πρόβλημα του ποδοσφαίρου μας. Και πολύ σύντομα, όταν θα αποχωρήσει η νυν φουρνιά της εθνικής ομάδας, αυτό το πρόβλημα θα γίνει ακόμη πιο εμφανές και οξύ. Χρειάζεται να βάλουμε ιδέες και βάσεις για τη βελτίωση των ακαδημιών, ώστε οι νεαροί Κύπριοι να μπορούν να βάλουν ξανά στόχους και να γίνουν ανταγωνιστικοί για τους ξένους.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ