Ή τώρα ή ποτέ

Έγινε ο Ολυμπιακός η χρονικά πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια για το 2011 και έσπευσε ο φίλα προσκείμενος στο σωματείο Τύπος (και, δυστυχώς, όχι μόνον αυτός…) να του το επιδαψιλεύσει ως ρεκόρ.

Σιγά τα ωα! Στην Ελλάδα κρίθηκε απλώς ο τίτλος. Στην Κύπρο, αν δεν υπήρχε η διακοπή για την προκριματική φάση του Euro2012, θα μπορούσαμε να κλείσουμε το μαγαζί ήδη από την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου!

Η βαθμολογία είναι ωμά ειλικρινής: Αν στα δύο πρώτα παιχνίδια των πλέι οφ κερδίσει ο ΑΠΟΕΛ και ηττηθεί η Πάφος... σχόλασε ο γάμος! Αλλά ακόμη κι αν δεν συμβεί αυτό, πόσοι είναι διατεθειμένοι να ποντάρουν έστω ένα σεντ ότι οι «γαλαζοκίτρινοι» θα χάσουν τον τίτλο εκκινώντας από το +12; Και πόσοι θα πάνε στο γήπεδο ή θα στηθούν στην τηλεόραση για να μάθουν ποια θα είναι η ομάδα που θ’ ακολουθήσει Πέγεια και Δόξα στη δεύτερη κατηγορία;

Αυτό το κολοσσιαίο ανέκδοτο ονόματι «πλέι οφ» έχει καταντήσει πλέον προσβολή για κάθε νοήμονα άνθρωπο. Υποτίθεται ότι θα εξάλειφαν τα αδιάφορα παιχνίδια. Αντ’ αυτού τα μετέθεσαν στους έξι αγώνες μετά την κανονική περίοδο και τα… επισημοποίησαν μέσω της θέσπισης του β’ γκρουπ.

Υποτίθεται ότι θα έκαναν πιο συναρπαστική την κούρσα του τίτλου. Το 2007/08 η Ανόρθωση μπήκε με αέρα 11 πόντων, το 2008/09 ο ΑΠΟΕΛ με πέντε, το 2009/10 η Ομόνοια με τέσσερις, εφέτος το ΑΠΟΕΛ με 12 -όλοι πήραν τον τίτλο διατηρώντας ή αυξάνοντας το προβάδισμά τους!

Υποτίθεται ότι τα πλέι οφ θα έδιναν ενδιαφέρον στην ουρά. Άλλη μια τρύπα στο νερό. Από τη θέσπισή τους όποια ομάδα έχει τερματίσει 12η στην κανονική περίοδο (ο Άρης το 2008/08 και το 2009/10 και η Αλκή το 2008/09) υποβιβάστηκε. Το σύστημα, άλλωστε, επιτρέπει στους υπόλοιπους τρεις να… συνασπίζονται εναντίον της.

Οι παθογένειες των πλέι οφ είναι αόρατες μόνο στους ανόητους, στους αφελείς και στους εθελοτυφλούντες. Είναι πασιφανές πως η γάγγραινα του κυπριακού ποδοσφαίρου είναι οι υπεράριθμες ομάδες στην πρώτη κατηγορία. Ακόμη πιο κοινό… μυστικό αποτελεί ότι η αρμόδια αρχή δεν έχει διάθεση να επιληφθεί του θέματος. Πώς να το πράξει άλλωστε, αφού η ΚΟΠ είναι τα ίδια τα σωματεία;

Κι επειδή προσωπικά δεν έχω ίχνος αμφιβολίας ότι οι κυπριακοί σύλλογοι προτάσσουν τα κοντόφθαλμα συμφέροντά τους έναντι του γενικού καλού του αθλήματος, έχω εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες μου για αλλαγή στον έξωθεν καταναγκασμό: στη διαδικασία αδειοδότησης (licensing) και στο financial fair play.

Αν εφαρμοστούν, όπως πρέπει, είναι βέβαιο πως θα υπάρξει μείωση των ομάδων, πολύ απλά διότι αποκλείεται να βρεθούν 14 οικονομικά υγιή σωματεία. Αν πάλι ανακαλυφθούν και χρησιμοποιηθούν μέθοδοι και τεχνάσματα συγκάλυψης και εξαπάτησης που η UEFA δεν θα ξεσκεπάσει και τιμωρήσει, τότε πολύ απλά θα αποδεχτούμε ότι ουδεμία ουσιαστική πρόκειται ποτέ να επέλθει. Και το όποιο ενδιαφέρον θα εξαντλείται στο ποια χρονιά τα πάντα στο κυπριακό πρωτάθλημα θα έχουν κριθεί από τα… Χριστούγεννα!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Παππούδες» εν δράσει!

Την περασμένη Πέμπτη -σε ηλικία 41 ετών, πέντε μηνών και επτά ημερών- ο Γενς Λέμαν υπέγραψε το τελευταίο συμβόλαιο της καριέρας του. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου, φυσικά! Οι τραυματισμοί των Λούκας Φαμπιάνσκι (εκτός ως το τέλος της περιόδου) και Βόιτσιεχ Στσέσνι (ξανά διαθέσιμος σε ενάμιση μήνα) είχαν αφήσει την Άρσεναλ με τους υπερβολικά άπειρους Τζέιμς Σι (19 ετών), Ντάμιαν Μαρτίνεζ (18) και Σιν ΜακΝτέρμοτ (17) ως εναλλακτικές του Ισπανού Μάνουελ Αλμούνια, εξ ου και ο Αρσέν Βενγκέρ αποφάσισε να επαναφέρει στην ενεργό δράση τον Γερμανό, ο οποίος από το περασμένο καλοκαίρι είχε κρεμάσει τα γάντια του και προετοιμαζόταν για να δώσει εξετάσεις απόκτησης προπονητικού διπλώματος.

Με την Άρσεναλ να έχει αποκλειστεί απ’ όλες τις άλλες διοργανώσεις, αλλά να ευρίσκεται σε απόσταση βολής από την πρωτοπόρο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Λέμαν (147 συμμετοχές, ένα πρωτάθλημα κι ένα κύπελλο με τη φανέλα των «κανονιέρηδων» από το 2003 ως το 2008) έχει μόνο ένα όνειρο γι’ αυτήν την επιστροφή: «Ελπίζω να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα και ο Αρσέν Βενγκέρ να με αφήσει να παίξω για 20 λεπτά στο τελευταίο παιχνίδι»!

Οι προκάτοχοι

Αν η ευχή του Γερμανού ευοδωθεί, θα είναι το ιδανικό φινάλε μιας εκ των πλέον εντυπωσιακών επιστροφών στην ιστορία του αθλήματος. Η «Α.τ.Κ.» θυμάται τους ποδοσφαιρικούς… Μαθουσάλες, στα χνάρια των οποίων βάδισε ο Λέμαν.

ΡΟΖΕ ΜΙΛΑ

«Δεν αντέχουμε να πάρουμε μαζί μας έναν 38χρονο παλαίμαχο», μουρμούραγε πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ιταλία ο διεθνής Καμερουνέζος τερματοφύλακας Τζόζεφ Μπελ, ο οποίος φυσικά κατάπιε τη γλώσσα του με τις εμφανίσεις του Ροζέ Μιλά που είχε τερματίσει την καριέρα του ένα χρόνο νωρίτερα. Στο Μουντιάλ των Η.Π.Α. ο Καμερουνέζος επιθετικός κλήθηκε ξανά στην εθνική ομάδα, καίτοι προερχόταν από τετραετή απραξία. Δεν κατάφερε να την οδηγήσει πέρα από τη φάση των ομίλων, αλλά με το τέρμα του εις βάρος της Ρωσίας έγινε ο γηραιότερος σκόρερ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων!

ΡΟΜΑΡΙΟ

Το 2007 η FIFA δεν ήθελε αρχικά να του επιτρέψει ν’ αγωνιστεί με τη Βάσκο ντα Γκάμα, επειδή μέσα στο ίδιο έτος είχε παίξει με το Μαϊάμι (Η.Π.Α) και την Αδελαΐδα (Αυστραλία). Εν τέλει η παγκόσμια ομοσπονδία συναίνεσε στο αίτημα του 41χρονου επιθετικού, ο οποίος με τον βραζιλιάνικο σύλλογο υλοποίησε το μεγάλο στόχο του, ήτοι την επίτευξη του 1.000 τέρματος στην καριέρα του!

ΝΤΙΤΕΡ ΜΠΟΥΡΝΤΕΝΣΚΙ

Στα μέσα της δεκαετίας του 90 ο 43χρονος θρύλος της Βέρντερ, Ντίτερ Μπουρντένσκι, επέστρεψε στην ενεργό δράση για χάρη της Άουερμπαχ (ερασιτεχνικός σύλλογος της Σαξονίας), ενώ δέκα χρόνια αργότερα κάθισε κάτω από τα δοκάρια των ερασιτεχνών της Βέρντερ!

ΡΟΥΝΤΙ ΚΑΡΓΚΟΥΣ

Πέντε μήνες μετά τον τερματισμό μιας 15ετούς καριέρας ο Ρούντι Κάργκους δέχτηκε τον Οκτώβριο του 1986 ένα τηλεφώνημα από το Ντίσελντορφ. Η τοπική Φορτούνα τον ήθελε ως αντικαταστάτη του τραυματία βασικού τερματοφύλακα Γεργκ Σμάντκε. Ο 34χρονος αποδέχτηκε και στο πρώτο παιχνίδι του κατέβασε ρολά στέλνοντας την ομάδα στα ημιτελικά του κυπέλλου (εις βάρος της Λέβερκουζεν). Δεν κατάφερε όμως να αποτρέψει τον υποβιβασμό της στη β’ κατηγορία.

ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΪΦ

Αγωνιζόμενος στην αμερικανική NASL ο «ιπτάμενος Ολλανδός» γέμισε τις τραπεζικές καταθέσεις του, δεν χόρτασε όμως μπάλα, εξ ου και το 1981 επέστρεψε -μετά από αποχή ενός έτους- για δεύτερη φορά στο εγχώριο πρωτάθλημα (αρχικά με τη φανέλα του Άγιαξ, ακολούθως με αυτήν της Φέγενοορντ). Ο γυρισμός αποδείχθηκε ιδιαίτερα προσοδοφόρος, αφού ο 34χρονος Κρόιφ έπαιρνε ποσοστά από τις πωλήσεις εισιτηρίων, τα οποία διπλασιάστηκαν, μόλις επισημοποιήθηκε η επιστροφή του!

ΠΑΤ ΤΖΕΝΙΝΓΚΣ

Τον Μάιο του 1985 ο τερματοφύλακας-θρύλος της Β. Ιρλανδίας κρέμασε τα γάντια του. Τρεις μήνες αργότερα υπερασπιζόταν ξανά την εστία της Τότεναμ και ένα χρόνο μετά ο 40χρονος καθόταν κάτω από τα δοκάρια της εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μεξικό!

ΝΤΙΕΓΚΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ

Μετά από 15άμηνη απουσία ένεκα τιμωρίας για χρήση απαγορευμένων ουσιών ο 35χρονος «πίμπε ντ’ όρο» επέστρεψε το 1995 στην ενεργό δράση για λογαριασμό της Μπόκα Τζούνιορς, οι εμφανίσεις του ωστόσο δεν ήταν πιο εντυπωσιακές από το βαμμένο μαλλί του.

ΡΕΝΕ ΧΙΓΚΙΤΑ

Ως παράνομος μεσάζων σε μια υπόθεση απαγωγής ο 37χρονος Κολομβιανός καταδικάστηκε σε οκτάμηνη φυλάκιση (1993-1994) και πρόστιμο 64.000 δολαριών. Το διάστημα στο κελί τον ωφέλησε προφανώς, αφού την επόμενη σεζόν στέφθηκε πρωταθλητής με την Νασιονάλ Μεντελίν και αργότερα -μετά από τετραετές διάλειμμα- κλήθηκε ξανά στην εθνική ομάδα!

ΚΛΑΟΥΣ ΦΙΧΤΕΛ

Την περίοδο 1984/85 επέστρεψε στη Σάλκε ως βοηθός προπονητής στο πλευρό του Ντίτελμ Φέρνερ. Μετά όμως από τραυματισμούς πληθώρας παικτών ο 40χρονος βρέθηκε ξανά στο ρόστερ, στο οποίο παρέμεινε μέχρι τις 21 Μαΐου 1988! Εκείνη την ημερομηνία αγωνίστηκε πραγματικά για τελευταία φορά και σε ηλικία 43 ετών, έξι μηνών και δύο ημερών έγινε ο μέχρι σήμερα γηραιότερος παίκτης που έχει συμμετάσχει σε αγώνα της Μπούντεσλιγκα!

ΧΑΡΑΛΝΤ ΣΟΥΜΑΧΕΡ

Στις 18 Μαΐου 1996 ο τότε τεχνικός της Ντόρτμουντ, Ότμαρ Χίτσφελντ, έκανε ένα ιδιαίτερο δώρο στον προπονητή τερματοφυλάκων Χάραλντ «Τόνι» Σούμαχερ. Στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, απέναντι στη Φράιμπουργκ, ο 42χρονος πέρασε στο 88’ ως αλλαγή αντί του Τέντι ντε Μπέιρ και κατέκτησε έτσι το δεύτερο πρωτάθλημά του, καίτοι είχε κρεμάσει τα γάντια του από το 1992!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Τύφλα να ‘χουν οι τερματοφύλακες!

Το πέναλτι δεν ήταν τέλειο. Δεν ήταν όμως και άσχημα εκτελεσμένο. Η μπάλα δεν κατευθυνόταν για το «Γ», είχε πάρει όμως αρκετό ύψος. Εννέα στους δέκα τερματοφύλακες θα αποτύγχαναν να την αποκρούσουν. Ο Βενσάν Λαμπάν όμως είχε την ατυχία να πέσει στην περίπτωση: στον έναν στους δέκα, ο οποίος -κατά σύμπτωση- δεν επιβιώνει καν στο ποδόσφαιρο ως τερματοφύλακας: στον Έντβιν Λίνσεν!

Την περασμένη Κυριακή ο 31χρονος μέσος της ΑΕΚ έγινε πρωταγωνιστής στην κορυφαία φάση της 25ης αγωνιστικής και σε ένα από τα πλέον σπάνια και περίεργα στιγμιότυπα (όχι μόνο της τρέχουσας περιόδου, αλλά και) της ιστορίας του κυπριακού ποδοσφαίρου.

Με την καθ’ όλα αξιοζήλευτη απόκρουσή του στο πέναλτι του Λαμπάν απέδειξε ότι η… εξάσκηση με τον κατά δέκα χρόνια μικρότερό αδελφό του (σ.σ. αγωνίζεται στη Φένλο) δεν πήγε χαμένη («Παλαιότερα έπαιζα μπάλα πολύ με τον Μπράιαν και κατά κανόνα καθόμουν εγώ στο τέρμα. Κατά συνέπεια ήταν φυσιολογικό ότι απέκρουσα ένα πέναλτι σε αγώνα πρωταθλήματος», δήλωσε σε ολλανδικά Μ.Μ.Ε. ο Έντβιν).

Συνάμα εισήλθε σε μια εξαιρετικά επίλεκτη ποδοσφαιρική ομήγυρη: αυτή των ποδοσφαιριστών που όχι απλώς έχουν αντικαταστήσει τους τερματοφύλακες των ομάδων τους αλλά επιπρόσθετα δεν έχουν ηττηθεί από τα ένδεκα βήματα. Η «Α.τ.Κ.» παρουσιάζει τα μέλη του συγκεκριμένου κλαμπ.

Χουάν Κάρλος Ρόχας (Μεξικανός)

Στις 18 Οκτωβρίου 2010, στην αναμέτρηση Πατσούκα-Μορέλια (1-1) για το πρωτάθλημα στο Μεξικό, ο τερματοφύλακας της οικοδέσποινας Μιγκέλ Καλέρο ανατρέπει στο 85’ τον αντίπαλο επιθετικό Λουίς Ρέι και αποβάλλεται. Η Πατσούκα δεν έχει άλλες αλλαγές και κάτω από τα δοκάρια υποχρεώνεται να καθίσει ο μέσος Χουάν Κάρλος Ρόχας, ο οποίος με βουτιά που θα ζήλευε ακόμη και τερματοφύλακας διεθνούς κλάσης εξουδετερώνει σε κόρνερ την εκτέλεση του Μεξικανού διεθνούς επιθετικού Μιγκέλ Σαμπά.

Μλάντεν Πέτριτς (Κροάτης)

Στις 23 Νοεμβρίου 2006, η Βασιλεία υποδέχεται τη Νανσί για το Κύπελλο UEFA και στις καθυστερήσεις με το σκορ στο 2-2 ο τερματοφύλακας Φράνκο Κοστάνθο αποβάλλεται για φάουλ ως τελευταίος παίκτης. Σχεδόν απαθής ο Πέτριτς φορά τη φανέλα και τα γάντια του Αργεντινού και αποκρούει το πέναλτι. «Διαλέγεις μία γωνία και πέφτεις», εξήγησε με απόλυτη φυσικότητα μετά το παιχνίδι ο Κροάτης επιθετικός.

Νάιαλ Κουίν (Ιρλανδός)

Περίοδος 1990/91. Στην αναμέτρηση της Μάντσεστερ Σίτι με την Ντέρμπι στην πάλαι ποτέ πρώτη κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος (νυν Τσάμπιονσιπ) ο τερματοφύλακας των «πολιτών», Τόνι Κότον, αποβάλλεται και ένεκα της απουσίας αναπληρωματικού κάτω από τα δοκάρια της οικοδέσποινας κάθεται ο Νάιαλ Κουίν, ο οποίος έχει σκοράρει ήδη στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Το πέναλτι αναλαμβάνει να εκτελέσει ο Ντιν Σόντερς, αλλά ο Ιρλανδός -σύμφωνα με την περιγραφή του Τζέιμς Σουίτ- «ακουμπά την μπάλα με το χέρι και τη στέλνει πάνω από τη δοκό του ακριβώς όπως ο Μπανκς είχε αποκρούσει κάποτε πέναλτι του Πελέ».

Μίχαελ Σιένμπεργκ (Δανός)

Στο πλαίσιο της 33ης αγωνιστικής της περιόδου 1999/2000 η Κάιζερσλαουτερν φιλοξενείται στο Φράιμπουργκ. Ο βασικός τερματοφύλακας Γκέοργκ Κοχ τραυματίζεται και αντικαθίσταται στο 31’ από τον αναπληρωματικό Ούβε Γκοσποντάρεκ, ο οποίος τραυματίζεται επίσης και δεν μπορεί να συνεχίσει στην επανάληψη. Κάτω από τα δοκάρια κάθεται ο 33χρονος Δανός αμυντικός, ο οποίος στο 84’ αποκρούει πέναλτι του Αλεξάντερ Ιασβίλι! Ατυχώς για τον ίδιο και την ομάδα του το τέρμα που είχε δεχτεί στο 59’ από τον Κομπιασβίλι αποδείχτηκε το νικητήριο για τη Φράιμπουργκ (2-1).

Γιαν Ρόζενταλ (Γερμανός)

Περίοδος 2008/09, 16η αγωνιστική. Στο ντέρμπι της Σαξονίας η Βόλφσμπουργκ φιλοξενεί το Ανόβερο και προηγείται 2-1, όταν ο Φλόριαν Φρόμλοβιτς ανατρέπει ως τελευταίος παίκτης τον Έντιν Τζέκο κι αποβάλλεται. Ο Ντίτερ Χέκινγκ δεν έχει άλλες αλλαγές και κάτω από τα δοκάρια κάθεται ο Ρόζενταλ, ο οποίος στην πρώτη του επέμβαση αποκρούει το πέναλτι του Βόσνιου διεθνούς επιθετικού των «λύκων»!

Στέφαν Ζίγκερ (Γερμανός)

Στη φάση των 16 του κυπέλλου Γερμανίας την περίοδο 2005/06 οι Κίκερς Όφενμπαχ φιλοξενούνται από τη Χάνζα Ρόστοκ. Μετά το πέρας της ημίωρης παράτασης το σκορ είναι 1-1 και το παιχνίδι οδηγείται στα πέναλτι. Για μια κουτουλιά στον τερματοφύλακα των «πειρατών», Ματίας Σόμπερ, ο πορτιέρε της Όφενμπαχ Σιντ Ράμοβιτς αποβάλλεται. Οι φιλοξενούμενοι δεν δικαιούνται άλλη αλλαγή, κάτω από τα δοκάρια τους κάθεται ο Ζίγκερ (σημαίνει «νικητής» στα γερμανικά), ο οποίος δεν αποκρούει ούτε ένα από τα ακόλουθα τρία πέναλτι, αλλά μπερδεύει τόσο πολύ τους Κιμ Μάντσεν και Αμίρ Σαπουρζαντέ, ώστε να αστοχήσουν και η ομάδα του να πάρει την πρόκριση!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κάτι κουρασμένα παλικάρια

Αν με κάποιο τρόπο γινόταν να αφαιρεθεί η διαιτησία από τα άλλοθι, στα οποία προσφεύγουν σχεδόν μηχανικά μετά από κάθε μη επιθυμητό αποτέλεσμα οι προπονητές στην Κύπρο, τότε ως πιο προσφιλής δικαιολογία θα ερχόταν η κόπωση.

Από το γύρισμα του έτους αδυνατώ να θυμηθώ προπονητή που να μην έχει αναφερθεί έστω και μια φορά στο συγκεκριμένο παράγοντα επιχειρώντας να ελαφρύνει τη θέση του ιδίου και των παικτών του.

Για ποια κόπωση μιλάμε, όμως; Ο κανόνας στην Κύπρο είναι ότι μια ομάδα σπάνια δίνει άνω των έξι ευρωπαϊκών αγώνων. Με αυτούς του κυπέλλου άντε να γίνουν 10-12. Σε αυτούς θα προστεθούν οι 32 του πρωταθλήματος, αν φυσικά η ομάδα δεν υποβιβαστεί απευθείας (οπότε δεν παίζει πλέι οφ) ή δεν τερματίσει στο β’ γκρουπ (οπότε θα δώσει έξι φιλικά χαλάρωσης και δοκιμών νέων παικτών).

Αν συνυπολογίσουμε και τα παιχνίδια της εθνικής ομάδας, καίτοι η συντριπτική πλειονότητα τν αγωνιζομένων στο κυπριακό πρωτάθλημα ποδοσφαιριστών δεν είναι διεθνείς, το άθροισμα βγαίνει στα 45-50 παιχνίδια για τους παίκτες των κορυφαίων ομάδων και κάτω από τα 40 για τους αντίστοιχους των υπολοίπων.

Δεδομένου ότι μια περίοδος διαρκεί από οκτώ έως δέκα μήνες ο μέσος όρος αγώνων είναι τέσσερις και κάτι ανά μήνα. Σαν να παίζουν δηλαδή οι ομάδες κάθε Σαββατοκύριακο και μία φορά το μήνα να αγωνίζονται και μεσοβδόμαδα. Σας μοιάζει εξουθενωτικός αυτός ο ρυθμός για μια επαγγελματική ομάδα εν έτει 2011; Σοβαροί να είμαστε.

Στην Ευρώπη ο προγραμματισμός γίνεται με στόχο οι ποδοσφαιριστές να βγάζουν χαλαρά 60 παιχνίδια ανά σεζόν. Σαφώς στο εξωτερικό προπονούνται υπό καλύτερες συνθήκες και τυγχάνουν πληρέστερης υποστήριξης (σε θέματα διατροφής, ανάρρωσης, αναζωογόνησης), είναι όμως επίσης σαφές ότι ο πήχης των δυσκολιών-προσδοκιών ευρίσκεται πολύ υψηλότερα απ’ ό,τι στην Κύπρο. Για να μην αναφερθούμε στο ρυθμό που (δεν) έχουν οι εγχώριες αναμετρήσεις σε σύγκριση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές.

Αν οι σύλλογοί μας φέρνουν κάθε καλοκαίρι καραβιές παικτών, αλλά στην πορεία διαπιστώνουν ότι μπορούν να βασιστούν μόνο στο ένα τρίτο εξ αυτών, το πρόβλημα δεν είναι η κόπωση, αλλά οι μετεγγραφικές αστοχίες τους. Αν η προετοιμασία του καλοκαιριού δεν επαρκεί, ώστε οι παίκτες να βγάζουν άνετα μία αγγλική εβδομάδα ανά μήνα, τότε δεν μιλάμε για κούραση, αλλά για κάκιστο προγραμματισμό.

Κι επειδή όποιος αξιώνει σεβασμό για τη δουλειά του, οφείλει πρώτιστα να σέβεται και ο ίδιος, δέον για τους προπονητές των κυπριακών συλλόγων είναι να σταματούν να υποτιμούν τη νοημοσύνη των ακροατών τους και να μιλούν σταράτα. Κούρασε πλέον η ψευδεπίφαση της κόπωσης.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ