Ένα από τα ωραιότερα ποδοσφαιρικά παραμύθια της αγωνιστικής περιόδου 2011/12 γράφτηκε στη Γαλλία, όπου η Μονπελιέ άντεξε και ολοκλήρωσε την έκπληξη κατακτώντας το πρώτιστο πρωτάθλημα της 93χρονης ιστορίας της!
Στο πιο επεισοδιακό παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής η ομάδα του Ρενέ Ζιράρ επιβλήθηκε 2-1 της Οσέρ, μολονότι η τελευταία είχε ανοίξει το σκορ της και οι οπαδοί της (εκτοξεύοντας από μπαλάκια τένις μέχρι ρολά τουαλέτας στην περιοχή των φιλοξενούμενων) διέκοψαν τον αγώνα τρεις φορές και συνολικά για 41 λεπτά!
Ωστόσο η αυτοπεποίθηση που είχε αποκτήσει ο σύλλογος από την πανεπιστημιούπολη στα νότια της Γαλλίας φάνηκε και σε αυτήν την αναμέτρηση, αφού με δύο τέρματα του Τζον Ουτάκα «σφραγίστηκαν» η 25η νίκη στη σεζόν και μαζί το παρθενικό πρωτάθλημα!
Άνισος αγώνας
Το θαύμα της Μονπελιέ («τρέλα» το χαρακτήρισε στο δευτεριάτικο πρωτοσέλιδό της η Equipe) αξιολογήθηκε από τους ειδήμονες ως ένας θρίαμβος των φτωχών επαρχιωτών επί των βαθύπλουτων πρωτευουσιάνων.
Πραγματικά η σεζόν στη Λιγκ 1 εξελίχθηκε σε μια μονομαχία της μικρούλας Μονπελιέ με την κραταιά Παρί Σεν Ζερμαίν. Αν οι αριθμοί έπαιζαν ποδόσφαιρο, ο τίτλος θα είχε καταλήξει στο Παρίσι, πριν ακόμη εκκινήσει η περίοδος.
Οι πρωτευουσιάνοι μπήκαν στη σεζόν μ’ ένα μπάτζετ 160 εκατομμυρίων ευρώ, σχεδόν πενταπλάσιο αυτού της Μονπελιέ (36 εκατομμύρια) που την έφερνε στη 13η θέση της σχετικής λίστας μεταξύ των 20 συλλόγων της πρώτης κατηγορίας. Μόνον η απόκτηση του Χαβιέρ Παστόρε από την Παλέρμο κόστισε στην Παρί σχεδόν 10 εκατομμύρια περισσότερα απ’ όλο τον προϋπολογισμό της νυν πρωταθλήτριας!
Στην τελευταία ο Ολιβιέ Ζιρού (σ.σ. αποκτήθηκε έναντι 2,5 εκατομμυρίων από τη δευτεροκλασάτη Τουρ) έχει τη μέγιστη αγοραστική αξία (9,5 εκατομμύρια), την ώρα που στους Παριζιάνους επτά παίκτες αποτιμώνται άνω των 10 εκατομμυρίων και ο Κάρλο Αντσελότι αμείβεται με 1,2 εκατομμύρια ευρώ μηνιαίως. «Μόνο με χρήματα δεν μπορείς ν’ αγοράσεις τίτλους», ήταν το δηκτικό σχόλιο του Ζιράρ, ο οποίος εισπράττει 24 φορές λιγότερα από τον Ιταλό ομόλογό του (50.000 ευρώ)!
Το ιδανικό μείγμα
Στην πορεία της προς το φαινομενικά ακατόρθωτο η Μονπελιέ βασίστηκε σε μια ομάδα απαρτιζόμενη από θεωρητικά ξοφλημένους βετεράνους (Ίλτον, Ζενσάν, Πιτό, Ντερνίς, Ουτάκα) και φυντάνια από την ιδρυθείσα το 1978 ακαδημία της (Ζουρντρέν, Γιανγκά-Μπιβά, Καμπελά, Μπελχαντά).
Ο τελευταίος είναι ένα εξαιρετικό δεκάρι που ψηφίστηκε ως «η αποκάλυψη της σεζόν», ο Γιανγκά-Μπιβά ανελίχθηκε στα 23 του σε ηγέτη της κορυφαίας άμυνας στη Λιγκ 1 (34 τέρματα παθητικό), κλήθηκε ήδη στην εθνική Γαλλίας για το Euro2012 και την ερχόμενη περίοδο θα αγωνίζεται μάλλον στην Πρέμιερ Λιγκ, ο Ζιρού αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του σαμπιονά (σ.σ. από κοινού με τον Νενέ της Παρί) και με ρήτρα αποδέσμευσης στα 16 εκατομμύρια ευρώ έχει κεντρίσει ήδη το ενδιαφέρον πολλών συλλόγων.
«Θα προτιμούσαν να πωλήσω τον Ζιρού, διότι οι επιθετικοί δεν είναι πάντα σταθεροί. Για τον Μπελχαντά η Παρί θα πρέπει να μας προσφέρει 50 εκατομμύρια ευρώ, για να τον αφήσουμε», κατέστησε σαφές ο πρόεδρος Λουί Νικολέν, ο οποίος δεν προτίθεται να πάρει οικονομικά ρίσκα εν όψει της συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ: «Εντούτοις προειδοποιώ όλους τους αντιπάλους μας: απέναντί μας ουδείς θα έχει εύκολη δουλειά».
Οικογενειακή επιχείρηση
Ο Νικολέν κάθεται στον προεδρικό θώκο από το 1974, όταν αγόρασε το σύλλογο έναντι μισού εκατομμυρίου γαλλικών φράγκων. Έκτοτε τον διοικεί ως οικογενειακή επιχείρηση. «Αγαπώ τους παίκτες μου. Η Μονπελιέ είναι η κόρη μου. Είμαστε ένας σύλλογος εγγύς στους φιλάθλους και θέλουμε να μείνουμε τέτοιος», έχει δηλώσει φανερώνοντας το πώς σκέπτεται το ρόλο της ομάδας του στο σύγχρονο ποδόσφαιρο: περισσότερο ερασιτεχνικά παρά επαγγελματικά. «Ένεκα του αυξημένου ενδιαφέροντος των Μ.Μ.Ε. θα έπρεπε κανονικά να βάλουμε περίφραξη στο προπονητικό μας κέντρο. Εγώ όμως θέλω οι παίκτες μου να είναι πάντα προσβάσιμοι στους οπαδούς».
Ο αμφιλεγόμενος 68χρονος που συχνά έχει επικριθεί ένεκα των χυδαίων και ομοφοβικών τοποθετήσεών του (σ.σ. τον Οκτώβριο του 2009 τιμωρήθηκε με αποκλεισμό τεσσάρων μηνών, διότι χαρακτήρισε τον Μπενουά Πεντρετί της Οσέρ «μικρή βασίλισσα»!) προτιμά να πολώνει αδιαφορώντας για τις συμπάθειες.
Μολονότι εκατομμυριούχος επιχειρηματίας (σ.σ. οι εταιρείες του κάνουν αποκομιδή σκουπιδιών), εμφανίζεται συχνά με τζιν και φανελάκια που παραπέμπουν περισσότερο σε ιδιοκτήτη μπιραρίας. Ο λόγος του, ωστόσο, είναι συμβόλαιο. Την περασμένη Δευτέρα, στη φιέστα τίτλου στην Πλας ντε λα Κομεντί, εμφανίστηκε με μοϊκανική κόμμωση και τα μαλλιά βαμμένα στα χρώματα του συλλόγου (πορτοκαλί και μπλε), όπως ακριβώς προέβλεπε το στοίχημα που είχε βάλει για το ενδεχόμενο κατάκτησης του πρωταθλήματος.
Η τέταρτη κούπα
Ο τίτλος ήρθε με τη δεύτερη καλύτερη συγκομιδή όλων των εποχών (82 πόντοι, δύο λιγότεροι από αυτούς της Λιόν το 2006), αλλά και με πολύ άγχος για τον Νικολέν. Μία αγωνιστική πριν το φινάλε δήλωνε πως θα χαιρόταν, αν η ομάδα του έκοβε πρώτη το νήμα, συμπλήρωνε όμως: «Θα προτιμούσα να τερματίζαμε έκτοι ή έβδομοι. Η μόνη μου απαίτηση από την ομάδα είναι η παραμονή. Αυτή τη χρονιά το άγχος είναι τρομακτικό. Υποφέρω!»
Την περασμένη Δευτέρα πάντως η ευτυχία του ήταν απερίγραπτη. «Είναι απίστευτο; Εμείς πρωταθλητές; Ποιος θα το σκεφτόταν το 1974, όταν ιδρύαμε εκ νέου το σύλλογο και ξεκινούσαμε από την έκτη κατηγορία;», αναρωτήθηκε ρητορικά ο υπερτραφής 68χρονος.
Τω όντι η Μονπελιέ στα 93 χρόνια ζωής της είχε αλλάξει πλειστάκις όνομα και χρώματα, είχε υποβιβαστεί εννέα φορές, είχε περάσει στη β’ κατηγορία την πενταετία 2004-09, είχε ως κορυφαίο πλασάρισμά της την τρίτη θέση την περίοδο 1987/88 και μόλις τρεις κούπες στην τροπαιοθήκη της: δύο κύπελλα (1929, 1990) και ένα Λιγκ Καπ (1992).
Η τέλεια συμβίωση
Η προσθήκη της κούπας του πρωταθλητή ήταν εν πολλοίς έργο (και) του προπονητή. Στον τρίτο χρόνο του στη Μονπελιέ (έπειτα από μία δεκαετίες στις μικρές εθνικές της Γαλλίας) ο 58χρονος Ζιράρ εξελέγη ως ο κορυφαίος προπονητής στη χώρα για την άρτι ολοκληρωθείσα σεζόν.
Με τις σωστές δόσεις αυστηρότητας και στοργής, απαιτητικός και συνάμα υπομονετικός ο 58χρονος πιστώθηκε την άρτια στελέχωση του ρόστερ, την προώθηση και εξέλιξη πλείστων πιτσιρικάδων και, φυσικά, την ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας, η οποία παρέμεινε στην πρώτη θέση, μολονότι για εβδομάδες οι παίκτες της ήταν υποχρεωμένοι ν’ ακούν και να διαβάζουν συνεχώς πως δεν θ’ αντέξουν, πως θα λυγίσουν προς όφελος του φαινομενικά πανίσχυρου αντιπάλου.
Οι συγκεκριμένες εκτιμήσεις διαψεύστηκαν παταγωδώς, ο Ζιράρ δικαιώθηκε πανηγυρικά και ο Νικολέν -στο επιστέγασμα της 38χρονης παραγοντικής καριέρας του- απεφάνθη: «Έχουμε έναν καλό προπονητή, ανταγωνιστικούς συνεργάτες και νεαρούς παίκτες. Η τέλεια συμβίωση»!
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου