Η ειδοποιός διαφορά

Το δείγμα είναι μικρό από πλευράς χρονικού εύρους, επαρκές όμως ως προς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, προκειμένου να καταστήσει απόλυτα σαφή την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των διοικήσεων των τριών μεγάλων του ποδοσφαίρου μας.

Η Ανόρθωση το 2009, ο ΑΠΟΕΛ το 2010 και η Ομόνοια το 2011 απέτυχαν να κατακτήσουν διαδοχικά πρωταθλήματα. Ορμώμενες από διαφορετικές αφετηρίες οι διοικήσεις της «Κυρίας» και του «τριφυλλιού» ώθησαν σε φυγή ή απέπεμψαν τους αρχιτέκτονες των τίτλων (Τιμούρ Κετσπάγια και Τάκη Λεμονή αντιστοίχως). Οι εμφανίσεις και οι επιδόσεις των ομάδων τους ακολούθως δεν τις δικαίωσαν.

Στον αντίποδα, ο ΑΠΟΕΛ διατήρησε στην άκρη του πάγκου του τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, καίτοι την περασμένη περίοδο απέτυχε να κατακτήσει τόσο το πρωτάθλημα όσο και το κύπελλο. Η διοίκησή του ανταμείφθηκε για την ψύχραιμη και νηφάλια αξιολόγηση κι αντιμετώπιση εκείνης της κατάστασης με την εφετινή θριαμβευτική πορεία προς την κορυφή.

Ουδείς δύναται να προβλέψει με σιγουριά, αν με τον Σέρβο στον πάγκο ο ΑΠΟΕΛ θα υπερασπιστεί επιτυχώς τον τίτλο του για πρώτη φορά μετά από 62 χρόνια (σ.σ. η διετία 1948-49 ήταν η τελευταία, στην οποία ο σύλλογος της Λευκωσίας κατέκτησε διαδοχικά πρωταθλήματα). Πρέπει όμως να θεωρείται ήδη δεδομένο ότι οι πιθανότητες να φτάσει σε αυτήν την αξιομνημόνευτη διάκριση είναι περισσότερες με τον 49χρονο παρά χωρίς αυτόν.

Ο ΑΠΟΕΛ αποδείχθηκε αρκετά δεκτικός στην αυτοκριτική και στη διδαχή από τα (δικά του) λάθη του παρελθόντος. Στην περίπτωση του Γιοβάνοβιτς απέφυγε να υποπέσει σε σφάλμα αντίστοιχο με εκείνο του 2005. Είναι ευτύχημα για το κυπριακό ποδόσφαιρο ότι δικαιώθηκε τόσο άμεσα και πανηγυρικά για τη στήριξή του σ’ έναν προπονητή, ο οποίος είχε αφήσει δείγμα γραφής.

Διότι πλέον ενδέχεται να λειτουργήσει ως φάρος και για τους άμεσους ανταγωνιστές του (και όχι μόνο). Εν έτει 2011 έχει έρθει πια ο καιρός, προκειμένου άπαντες να συνειδητοποιήσουν ορισμένα θεμελιώδη αξιώματα του ποδοσφαίρου. Το εύκολο θύμα δεν είναι πάντα και το κατάλληλο. Ένας μετρίων δυνατοτήτων προπονητής περιβαλλόμενος από εμπιστοσύνη είναι σχεδόν βέβαιο πως θα παρουσιάσει καλύτερο έργο από έναν άριστο, στον οποίο θα απαιτηθεί να κάνει θαύματα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Τα παραδείγματα ανά την ποδοσφαιρική κοινότητα είναι πολυάριθμα. Οι διοικήσεις των κυπριακών συλλόγων δεν έχουν παρά να κοιτάξουν λίγο παραδίπλα για να τα δουν. Και ακολούθως να στραφούν εκ νέου στον καθρέφτη τους, αυτή τη φορά όχι για λόγους ναρκισσισμού, αλλά αυτοκριτικής.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ιβάν Γιοβάνοβιτς: Ήρεμη δύναμη

Επιστροφές καταστροφές

έχω για σένανε κάνει πολλές

Οι αντοχές γίναν’ κλωστές

πόσο ν’ αντέξουνε, σπάσαν κι αυτές

Κάθε που γύριζα, το πανηγύριζα,

την ίδια έκανα υπομονή,

όμως γελάστηκα, σε όλες βιάστηκα,

καμιά δεν άξιζες επιστροφή

Επιστροφές καταστροφές

στην ίδια κόλαση, στο ίδιο χτες

Κι όμως μετά, κάθε μετά

πάντοτε έλεγα «ποτέ ξανά»

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του εν λόγω τραγουδιού. Ήταν 2001, όταν σε μουσική του (αξέχαστου) Μάριου Τόκα και στίχους του Γιάννη Πάριου ο -Ηρακλειδέας στα αθλητικά αισθήματα- Πασχάλης Τερζής τραγουδούσε για πρώτη φορά το «Επιστροφές Καταστροφές».

Το κομμάτι που περιγράφει πιο εύστοχα απ’ οτιδήποτε άλλο τη σχέση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς με τον «γηραιό». Μετά το τέλος της δεκαετούς ποδοσφαιρικής θητείας του στο σύλλογο ο ψαρομάλλης Σέρβος επέστρεψε δις στο «Καυτανζόγλειο» ως προπονητής. Σε αμφότερες δεν δικαιώθηκε για την απόφασή του.

Την πρώτη φορά η θητεία του τερματίστηκε μετά από λίγους μήνες (Ιούλιος-Δεκέμβριος 2002) ένεκα του αποκλεισμού από την Ανόρθωση. Ανήμερα της αναμέτρησης ο Γιοβάνοβιτς είχε έντονο επεισόδιο με τον αστέρα της ομάδας του, Μάρτιν Μίετσελ. Ο Πολωνός επιθετικός παρουσιάστηκε στη θεωρία με… παντόφλες, τις οποίες ο μύθος αναφέρει πως εκτόξευσε στο πρόσωπο του Σέρβου προπονητή, όταν ο τελευταίος του ζήτησε σε έντονο ύφος ν’ αλλάξει.

Η δεύτερη θητεία του διήρκεσε σχεδόν εννέα μήνες (Φεβρουάριος-Νοέμβριος του 2007) και τερματίστηκε ένεκα της συμφωνίας του τότε προέδρου του Ηρακλή, Αντώνη Ρέμου, με τον γνωστό Ισπανό ατζέντη Μανέλ Φερέρ, ο οποίος ήταν έτοιμος να φέρει στην ομάδα παίκτες χωρίς την έγκριση του Γιοβάνοβιτς. Ο τελευταίος παραιτήθηκε. Ενδεχομένως τότε να συνειδητοποίησε και την άριστη εφαρμογή των στίχων του Γιάννη Πάριου στη σχέση του με τον Ηρακλή.

Μάθημα το πάθημα

Αποφάσισε ότι το «Καυτανζόγλειο» δεν θα μπορούσε να γίνει το λιμάνι του. Κι έκοψε τον ομφάλιο λώρο επιχειρώντας ακόμη μια επιστροφή: αυτή στην Κύπρο, και δη στη Λευκωσία, για λογαριασμό του ΑΠΟΕΛ, από τον οποίο τον Μάρτιο του 2005 είχε απολυθεί ως εστεμμένος πρωταθλητής μετά την πρώτη ήττα του στη σεζόν! Η δεύτερη θητεία του στον Αρχάγγελο ξεκίνησε όπως η πρώτη: κατάκτηση του κυπέλλου με ρόστερ καταρτισμένο από τον προκάτοχό του στο τέλος της πρώτης σεζόν, κατάκτηση του πρωταθλήματος στο τέλος της δεύτερης.

Μολονότι στην τρίτη σεζόν οι «γαλαζοκίτρινοι» δεν εμπλούτισαν την τροπαιοθήκη τους, η διοίκηση στήριξε τον Γιοβάνοβιτς αποδεικνύοντας έμπρακτα πως το προ τετραετίας πάθημα είχε γίνει μάθημα. Ήταν άλλωστε εξαιρετικά δύσκολο να απομακρύνει τον προπονητή που είχε οδηγήσει την ομάδα για πρώτιστη φορά στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, τα έσοδα του οποίου βοήθησαν τα μέγιστα στην οικονομική εξυγίανση του συλλόγου και στη δημιουργία στέρεων βάσεων για το μέλλον.

Για τις ευοίωνες προοπτικές του τελευταίου, ωστόσο, τη σημαντικότερη δουλειά έκανε (και κάνει) ο ίδιος ο Σέρβος, ο οποίος στο μεσοδιάστημα αριθμεί επτά τίτλους στο προπονητικό παλμαρέ του. Ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι ο τέλειος προπονητής, δικαίως όμως θεωρείται ο κορυφαίος στη σύγχρονη ιστορία του ΑΠΟΕΛ.

Η ομάδα που χάρισε στο σύλλογο το 21ο πρωτάθλημα της ιστορίας του είναι δική του, φέρει ευανάγνωστη την υπογραφή του. Αντανακλά τα χαρακτηριστικά του: σοβαρότητα, σταθερότητα, μετριοπάθεια, εργατικότητα, αξιοπιστία, πειθαρχία. Ο ΑΠΟΕΛ της περιόδου 2010/11 δεν ήταν η ομάδα που απαρέγκλιτα έπαιζε επιθετικό ή εντυπωσιακό ποδόσφαιρο κονιορτοποιώντας τον ανταγωνισμό, όπως π.χ. η Μπαρσελόνα ή η Πόρτο. Ήταν όμως η ομάδα που ήξερε να αξιοποιήσει κάθε προτέρημά της και να εκμεταλλευτεί κάθε αδυναμία των αντιπάλων.

Εκ του ασφαλούς

Κινούμενη διαρκώς κοντά στα πραγματικά της όρια, πότε λίγο πάνω πότε λίγο κάτω από αυτά, έκανε περίπατο προς μεγάλη τέρψη του προπονητή της, ο οποίος αρέσκεται να βαδίζει πάντα σε γνωστά, ασφαλή μονοπάτια. Η αποφυγή του άγνωστου και του ρίσκου μοιάζει κανόνας ζωής για τον 49χρονο Σέρβο. Το φανερώνουν οι επιλογές του στη στελέχωση του ρόστερ («προτιμά κατά κανόνα έμπειρους και ώριμους παίκτες, των οποίων η αγωνιστική αξία και ο χαρακτήρας να έχουν αποκρυσταλλωθεί. Θέλει παίκτες που θα έχουν σταθερή απόδοση -ακόμη κι αν δεν είναι κορυφαία- και δεν θα του δημιουργήσουν προβλήματα στα αποδυτήρια με τερτίπια, εγωισμούς και βεντετισμούς. Αντιθέτως, δεν δείχνει να δελεάζεται από την προοπτική να σφυρηλατήσει -ως ποδοσφαιριστές και προσωπικότητες- ακατέργαστα διαμάντια και ατίθασους χαρακτήρες ούτε αποδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στη μεταπωλητική αξία των νεοφερμένων», έγραφε ήδη από τον περασμένο Ιούλιο η «Α.τ.Κ.» σκιαγραφώντας τη μετεγγραφική πολιτική του ΑΠΟΕΛ υπό τον Γιοβάνοβιτς), το φανερώνουν και οι αντίστοιχες στη διάρκεια ενός αγώνα: πρώτα σώζουμε την παρτίδα, κατόπιν την κερδίζουμε.

Όσοι αξιολογούν ως μειονεκτήματα αυτά τα χαρακτηριστικά του Σέρβου και στέκονται ιδιαίτερα σε αυτά, λησμονούν δύο σημαντικές παραμέτρους. Πρώτον: αν διέθετε και «αετίσιο μάτι» στις μετεγγραφές και μπορούσε να διαπλάσει ποδοσφαιρικά ταλαντούχους πιτσιρικάδες, ο Γιοβάνοβιτς δεν θα εργαζόταν στην Κύπρο, αλλά σε μία από τις κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης. Δεύτερον: ο 49χρονος διαθέτει μια πλειάδα αρετών που τυγχάνουν εκτίμησης από τη διοίκηση του συλλόγου και δεν είναι τόσο πρόδηλες στον περιστασιακό παρατηρητή.

Οι κρυφές αρετές

Ο Σέρβος, κατ’ αρχήν, είναι άνθρωπος και προπονητής της κοινής λογικής. Δεν υψώνει υπέρμετρα τον πήχη των στόχων, δεν αξιώνει υπερβάσεις στους προϋπολογισμούς. Έχει αποδείξει ότι μπορεί να διαχειριστεί μ’ επιτυχία ακόμη κι ένα ρόστερ, το οποίο δεν έχει στελεχώσει και προετοιμάσει ο ίδιος. Είναι ικανός στο μοίρασμα του χρόνου συμμετοχής και στην εφαρμογή της κυκλικής χρησιμοποίησης (rotation), προκειμένου να μην «καίει» κάποιους ποδοσφαιριστές και να έχει σε αγωνιστική ετοιμότητα την πλειονότητα των παικτών του.

Αποδίδοντας προσοχή στο χαρακτήρα και στις οικονομικές απολαβές των τελευταίων συμβάλλει στη δημιουργία ομοιογενών και αρραγών αποδυτηρίων, ακριβώς όπως το πράττει με τη δίκαιη αντιμετώπιση κάθε ποδοσφαιριστή. Μόνο συμπτωματικό δεν είναι το γεγονός πως επί ημερών Γιοβάνοβιτς ούτε ψίθυρος δεν έχει ακουστεί για το αν αγωνίζονται οι καλύτεροι ή καταλληλότεροι. Για πολλούς αυτά ίσως θεωρούνται αυτονόητα σε ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό σύλλογο, η πραγματικότητα ωστόσο έχει διδάξει το αντίθετο. Κατά κανόνα μάλιστα η επίδραση ενός προπονητή σε τέτοια ζητήματα καταδεικνύεται μόνον μετά την απομάκρυνσή του, όταν το κλίμα εντός της ομάδας χαλά επικίνδυνα.

Επαναλαμβάνεται προς αποφυγή παρεξηγήσεων: ο Σέρβος δεν είναι ο τέλειος προπονητής. Έχει ατέλειες, μειονεκτήματα, κουσούρια, εμμονές, ιδιοτροπίες. Ποιος όμως δεν έχει τέτοιες στην πιάτσα; Το ζήτημα είναι στη ζυγαριά των συν και των πλην η πλάστιγγα να γέρνει στην πρώτη πλευρά και αυτό να είναι προς όφελος της ομάδας. Ποιος αλήθεια δύναται να ισχυριστεί ότι εν τη παρουσία του Γιοβάνοβιτς ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει προοδεύσει και δεν έχει παρουσιάσει επιτυχίες;

Σίγουρα όχι η διοίκηση και ο κόσμος των «γαλαζοκιτρίνων». Και όσο ο 49χρονος αντιλαμβάνεται πως το έργο του χαίρει αναγνώρισης από αυτούς δεν έχει λόγο να προβληματίζεται για το μέλλον του. Το μαρτύρησε άλλωστε και στη προχθεσινή συνέντευξη Τύπου διαψεύδοντας τις φήμες ενός (τρίτου) γυρισμού στον Ηρακλή και διακηρύσσοντας πίστη και αφοσίωση στον ΑΠΟΕΛ. Λογικό. Το «επιστροφές-καταστροφές» είναι ωραίο να το ακούς και να το τραγουδάς. Όχι να το ζεις.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΕΛ: Η πορεία προς τον 21ο τίτλο

Με μόλις μία ήττα σε οκτώ αναμετρήσεις με τα υπόλοιπα μέλη του πρώτου ομίλου των πλέι οφ και απολογισμό 10-1-1 στα ντέρμπι (συμπεριλαμβανομένων δηλαδή των αναμετρήσεων με Απόλλωνα και ΑΕΛ) η βασική αιτία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον ΑΠΟΕΛ τέσσερις στροφές πριν το φινάλε και με διαφορά 15 πόντων δεν χρήζει περαιτέρω αναζήτησης.

Ο 21ος τίτλος, ωστόσο, δεν ήρθε μόνο μέσα από τις νίκες στα ντέρμπι. Η «Α.τ.Κ.» γυρίζει το χρόνο πίσω και εστιάζει στις αναμετρήσεις που έδωσαν στην ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς την απαραίτητη ώθηση για την επιστροφή στην κορυφή. Εν αρχή ην το 2-1 επί της Ανόρθωσης, το οποίο ήρθε με ανατροπή κι έπειτα από την απρόσμενη ήττα στο Παραλίμνι. Το εμφατικό 3-0 επί της Ομόνοιας, δύο αγωνιστικές αργότερα, αποτέλεσε το εφαλτήριο για την εκκίνηση ενός νικηφόρου σερί οκτώ αγωνιστικές (οι έξι πρώτες με ανέπαφη εστία).

Στην αυλαία του πρώτου γύρου το 2-2 στο «Τσίρειο» απέναντι στην ΑΕΛ ήταν κομβικής σημασίας, προκειμένου η ομάδα να μην προσγειωθεί ανώμαλα και δώσει δικαιώματα στους διώκτες της. Από τις πιο σημαντικές ανατροπές της σεζόν ήταν η εντός έδρας κόντρα στο Παραλίμνι, στο τελευταίο παιχνίδι του 2010. Η δεύτερη νίκη επί της Ομόνοιας και η μέσω ανατροπής νίκη στο «ΓΣΖ» εξασφάλισαν την πρωτιά στην κανονική περίοδο, οι αντίστοιχες στα πλέι οφ «κλείδωσαν» το πρωτάθλημα.

Η στατιστική ανάλυση

Ο ΑΠΟΕΛ έφτασε στον τίτλο διαθέτοντας την καλύτερη επίθεση (58 γκολ) και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα (19 γκολ) στην κατηγορία. Ουδέποτε έμεινε «άσφαιρος» σε κολλητές αγωνιστικές, σχεδόν στα μισά παιχνίδια διατήρησε αήττητη την εστία του (13 φορές). Οσάκις σκόραρε πρώτος (18-2-0) ή πήγε προηγούμενος στο ημίχρονο (13-2-0), δεν ηττήθηκε.

Ανέτρεψε προς όφελός του τις μισές από τις αναμετρήσεις, στις οποίες δέχτηκε πρώτος γκολ (4-0-4), δέχτηκε τα λιγότερα τέρματα από κάθε άλλη ομάδα στο πρώτο (2) και στο πέμπτο τέταρτο (1) των αναμετρήσεών του, σκόραρε όσο ουδείς άλλος στα τελευταία τέταρτα των δύο ημιχρόνων (συνολικά 23 γκολ).

Το σκοράρισμα των «γαλαζοκιτρίνων» μοιράστηκαν 11 ποδοσφαιριστές, οκτώ εκ των οποίων κατάφεραν τουλάχιστον μία φορά να ανοίξουν το σκορ (ουδεμία ομάδα έχει να επιδείξει περισσότερους). Το ακόμη πιο εντυπωσιακό; Ο ΑΠΟΕΛ δεν πέταξε ούτε πόντο, οσάκις το πρώτο τέρμα του σημειώθηκε από τους Μαντούκα (5φ., 15π.), Αΐλτον (3φ, 9π.), Σολάρι (2φ, 6π.), Χαραλαμπίδης (2φ, 6π.), Μποαβεντούρα (3π.), Μαρσίνιο (3π.) και Ζορζ (3π.)!

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ

Αγ.    Αντίπαλος     Σκορ (Σκόρερ ΑΠΟΕΛ)

1η     Ερμής             1-0 (39’ Χαραλαμπίδης)

2η     Ένωση            0-1

3η     Ανόρθωση      2-1 (45’+1 Αΐλτον, 84’ Σολωμού)

4η     Πάφος            1-1 (30’ Τριτσκόφσκι)

5η     Ομόνοια         3-0 (5’ Μποαβεντούρα, 9’ Πίντο, 27’ Αΐλτον)

6η     Απόλλων        5-0 (28’, 56’ Μαντούκα, 63’, 91’ Μαρσίνιο, 83’ Σολάρι)

7η     ΑΕΚ                1-0 (77’ Τριτσκόφσκι)

8η     Εθνικός           1-0 (26’ Τριτσκόφσκι)

9η     Αλκή              1-0 (24’ Μαντούκα)

10η   Πέγεια            5-0 (8’ Αΐλτον, 38’ Τρισκόφσκι, 59’ Γκριντσάροφ, 77’ Αλεξάνδρου, 87’ Σολάρι)

11η   Δόξα               3-1 (39’ Μποαβεντούρα, 58’ πέν. Μαντούκα, 83’ Τρισκόφσκι)

12η   Ολυμπιακός   4-1 (23’, 29’, 32’ Σολάρι, 78’ Γκριντσάροφ)

13η   ΑΕΛ               2-2 (16’ Τρισκόφσκι, 91’ Γκριντσάροφ)

14η   Ερμής             2-0 (13’, 36’ Σολάρι)

15η   Ένωση            2-1 (68’ Τρισκόφσκι, 82’ Αΐλτον)

16η   Ανόρθωση      0-2

17η   Πάφος          5-1 (5’ πέν. Μαντούκα, 28’ αυτ. Ντέκι, 36’ Σολάρι, 40’ Μαρσίνιο, 92’ Τρισκόφσκι)

18η   Ομόνοια         1-0 (60’ Μαρσίνιο)

19η   Απόλλων        2-1 (9’ Μαντούκα, 22’ Γκριντσάροφ)

20ή   ΑΕΚ                2-1 (26’ Μποαβεντούρα, 68’ Αΐλτον)

21η   Εθνικός           0-1

22η   Αλκή              1-2 (56’ Γκριντσάροφ)

23η   Πέγεια         6-2 (18’ Αΐλτον, 24’ Μαρσίνιο, 29’, 32’ πέν., 70’ πέν. Μαντούκα, 90’ Γκριντσάροφ)

24η   Δόξα               1-0 (81’ Αΐλτον)

25η   Ολυμπιακός   2-1 (36’ Μαντούκα, 84’ Σολάρι)

26η   ΑΕΛ               2-0 (59’ Ζορζ, 82’ Σολάρι)

27η   ΑΕΚ                1-0 (80’ Τριτσκόφσκι)

28η   Ομόνοια         2-0 (41’, 45+11 Χαραλαμπίδης)

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ

TΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ

22 Διονύσης Χιώτης                           04.06.1977      25/25

88 Τάσος Κίσσας                                18.01.1988      3/3

ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ

3 Paulo Jorge                                      16.06.1980      13/13/1

5 Boban Grncarov                              12.08.1982      23/22/6

7 Σάββας Πουρσαϊτίδης                    23.06.1976      24/24

14 Joost Broerse                                08.05.1979      7/1

19 Μάριος Ηλία                                14.04.1979      6/6

24 Χρίστος Κόντης                           13.05.1975      21/20

98 William Boaventura                    14.02.1980      15/15/3

ΜΕΣΟΙ

10 Κων/νος Χαραλαμπίδης              25.07.1981      26/16/3

17 Μαρίνος Σατσιάς                       24.05.1978      9/2

21 Gustavo Manduca                      08.06.1980      25/23/10

23 Helio Pinto                                    20.02.1984      23/23

26 Nuno Morais                                29.01.1984      27/27

29 Νεκτάριος Αλεξάνδρου              19.12.1983      16/7/1

33 Χρύσης Μιχαήλ                          26.05.1977      5/2

77 Άνθος Σολωμού                          30.11.1985      17/8/1

81 Marcinio                                       25.03.1981      21/17/5

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ

9 Esteban Solari                             02.06.1980      25/13/10

11 Ivan Trickovski                         18.04.1987      24/18/9

27 Ailton Almeida                           20.08.1984      28/23/7

30 Nenad Mirosavljevic                    04.09.1977      8/-

Σημείωση: Οι αριθμοί αφορούν διαδοχικά τις συνολικές συμμετοχές, τις παρουσίες στο αρχικό σχήμα και τα γκολ

Αυτοί τον έστεψαν (πολυ)πρωταθλητή!

Όλα τα δάχτυλα είναι απαραίτητα, δεν είναι όμως όλα ίδια. Ισχύει (με ελαφρά τροποποίηση) για κάθε ομοιογενές σύνολο. Όπως, επί παραδείγματι, μία ποδοσφαιρική ομάδα. Πολύ περισσότερο, αν αυτή είναι η πρωταθλήτρια. Από την περασμένη Κυριακή ο ΑΠΟΕΛ πανηγυρίζει το 21ο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Ήταν το αποτέλεσμα σκληρής και αρμονικής προσπάθειας όλων των παικτών. Άπαντες συνέβαλαν σε αυτήν την επιτυχία, αλλά δεν ήταν ίδιο το μερίδιο όλων. Η «Α.τ.Κ.» παρουσιάζει τα επτά πρόσωπα, στα οποία βασίστηκε η ανάδειξη των «γαλαζοκιτρίνων» σε πολυπρωταθλητές Κύπρου.

Διονύσης Χιώτης

Οι όποιες αμφιβολίες για το αν είναι ο καλύτερος, σταθερότερος και πιο αξιόπιστος Έλληνας τερματοφύλακας των τελευταίων χρόνων εμφιλοχωρούν μόνο στις σκέψεις του εκάστοτε εκλέκτορα της Ελλάδας. Για τους υπόλοιπους είναι σαφές πως -μετά την παρακμή του Αντώνη Νικοπολίδη- ο Διονύσης Χιώτης είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα κάτω από τα δοκάρια, ιδίως αν στην εξίσωση προσθέσουμε στις ικανότητες τον παράγοντα προσωπικότητα.

Αυτή εξυψώνει τον 34χρονο πάνω από κάθε άλλο τερματοφύλακα στο εγχώριο πρωτάθλημα. Ο Χιώτης είναι το αφεντικό της περιοχής και της άμυνάς του, την οποία συντονίζει και κατευθύνει. Άπαντες τον (υπ)ακούν. Σεβασμός κερδισμένος (μέσω απόδοσης), ουχί χαρισμένος. Χωρίς το βασικό τερματοφύλακά του ο ΑΠΟΕΛ μπορεί να κερδίσει μεμονωμένα παιχνίδια, αλλά όχι πραγματικά σημαντικές διακρίσεις και επιτυχίες. Κάθε μεγάλη ομάδα, άλλωστε, ξεκινά από έναν μεγάλο τερματοφύλακα. Και ο 34χρονος είναι τέτοιος, σε πείσμα του κάθε Ρέχαγκελ και του όποιου Σάντος…

Σάββας Πουρσαϊτίδης

Το είχε πρωτοπεί ο Γιάννης Ιωαννίδης, αλλά το ασπάζονται οι πλείστοι προπονητές: «Σημασία δεν έχει με ποιους παίκτες ξεκινάς μια σεζόν, αλλά με ποιους την τελειώνεις». Ορθόν, νοουμένου ότι οι δεύτεροι είναι αυτοί που εν τέλει απέδειξαν την αξία τους σε βάθος χρόνου. Ο Σάββας Πουρσαϊτίδης δεν ξεκίνησε την περίοδο 2010/11 ως βασικός στον ΑΠΟΕΛ. Την ολοκληρώνει, ωστόσο, ως ο MVP της οπισθοφυλακής των «γαλαζοκιτρίνων» και ο αμυντικός με τις περισσότερες συμμετοχές (24), όλες στο αρχικό σχήμα.

Λίγο πριν πατήσει τα 36, ο Έλληνας ακραίος οπισθοφύλακας μπορεί να κοιτάζει πίσω σε μια σεζόν, στην οποία υπήρξε ο κορυφαίος δεξιός μπακ στην κατηγορία, συνάμα όμως απέδειξε ότι μπορεί να καλύψει αψεγάδιαστα και το αριστερό άκρο -και δη σε παιχνίδια υψίστης σημασίας (βλέπε ντέρμπι με την Ομόνοια). Στοιχηματίζουμε ότι αν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε τη δυνατότητα να τον… κλωνοποιήσει, θα δεχόταν μ’ ευχαρίστηση να κάνει δύο μετεγγραφές λιγότερες το καλοκαίρι.

Νούνο Μοράις

Αν κάποια στιγμή επιχειρηθεί καταγραφή-αξιολόγηση των πιο εμπνευσμένων-επιτυχημένων αλλαγών θέσεων σε παίκτες στη σύγχρονη ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου, ο Νούνο Μοράις θα ευρίσκεται πολύ υψηλά στη λίστα, ου μην και στην κορυφή της. Αποκτήθηκε προ τετραετίας ως λύση για το κέντρο άμυνας, αλλά εκτόξευσε την αγοραστική αξία και τη σημασία του για τον ΑΠΟΕΛ αγωνιζόμενος μπροστά από την άμυνα.

Στα 27 του είναι ο νους και τα πνευμόνια των πρωταθλητών, η… προέκταση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον αγωνιστικό χώρο. Δεν το αποδεικνύει μόνον ότι εκτός ενδεκάδας βγαίνει μόνον ένεκα τραυματισμού ή τιμωρίας), ότι χωρίς αυτόν η ομάδα γνώρισε τη μοναδική εντός έδρας ήττα στο πρωτάθλημα, ότι με αυτόν δίπλα ο Πίντο γίνεται άλλος παίκτης.

Το αποδεικνύει πρώτιστα η καθολική αναγνώριση από συμπαίκτες και οπαδούς. Αν ο ΑΠΟΕΛ ήταν υποχρεωμένος να πωλήσει παίκτες, ο Μοράις θα του έφερνε γρηγορότερα την καλύτερη προσφορά. Εγγυημένα…

Γουστάβο Μαντούκα

Το 21ο πρωτάθλημα φέρει (και) την υπογραφή του Βραζιλιάνου με το Νο21. Ο 31χρονος αποδείχθηκε μια αψεγάδιαστη μετεγγραφή: δεν κόστισε σεντ σε αποζημίωση, καθιερώθηκε σύντομα στην ενδεκάδα και αγωνιζόμενος τόσο στα φτερά όσο και στον άξονα συνεισέφερε διψήφιο αριθμό τερμάτων στην κούρσα για τον τίτλο.

Στο πρόσωπό του ο ΑΠΟΕΛ απέκτησε ένα δεινό εκτελεστή στημένων φάσεων, έναν εξαιρετικό τροφοδότη κι έναν αξιόπιστο σκόρερ σε συσκευασία ενός. Το όνομά του έγινε ταχύτατα τραγούδι στα χείλη των οπαδών και η μεταξύ τους ιδιαίτερη σχέση καταδείχθηκε αμέσως μετά το χαμένο πέναλτί του στο ντέρμπι με την Ομόνοια την περασμένη Κυριακή.

Αν ο Μαντούκα «κουβαλήσει» την ορμή της πρώτης του σεζόν και στους προκριματικούς αγώνες της νέας ευρωπαϊκής σεζόν, ο ΑΠΟΕΛ θα έχει αποκτήσει ένα σημαντικό επιχείρημα υπέρ της δεύτερης παρουσίας του στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Αΐλτον Αλμέιδα

Για πάρτη του ο ΑΠΟΕΛ «μάτωσε» οικονομικά το περασμένο καλοκαίρι. Αν υπολογίσει κάποιος πόσο συχνά «μάτωσε» τα αντίπαλα δίχτυα, η επένδυση δεν άξιζε τον κόπο. Αν όμως συνυπολογίσει και την υπόλοιπη (αθόρυβη και αφανή) δουλειά του στο γήπεδο, η απόσβεση έχει γίνει ήδη.

Ο Αλμέιδα είναι η νέα, εξελιγμένη εκδοχή του Νέναντ Μιροσάβλιεβιτς. Ο παίκτης-κολόνα που θα βάλει πλάτη, θα υποδεχτεί και θα «σπάσει» μπάλες, θα απασχολήσει-ταλαιπωρήσει δύο (ή και τρεις) αμυντικούς ανοίγοντας διαδρόμους για τους συμπαίκτες του. Είναι τυχαίο ότι με αυτόν στην ενδεκάδα ο ΑΠΟΕΛ (συνολικά) και οι παρτενέρ του στην επίθεση (ειδικά) σκοράρουν περισσότερο απ’ ό,τι εν τη απουσία του;

Ή θεωρείτε συμπτωματικό ότι έλκει τους τίτλους σαν μαγνήτης; Το εφετινό πρωτάθλημα ήταν το τρίτο συναπτό (σ.σ. είχαν προηγηθεί δύο διαδοχικά με την Κοπεγχάγη) για τον 27χρονο. Αν αυξήσει τα ποσοστά αποτελεσματικότητάς του, το σερί πιθανότατα θα επεκταθεί…

Έλιο Πίντο

Αυτός κι αν είναι περίπτωση νομά μέσα στην ενδεκάδα! Αν ανατρέξει κάποιος στη θητεία του στον Αρχάγγελο από το καλοκαίρι του 2006, θα διαπιστώσει ότι μόνο… τερματοφύλακας δεν έχει παίξει (ακόμη;)! Ο Γιοβάνοβιτς, ωστόσο, βρήκε και για τον 27χρονο Πορτογάλο την κατάλληλη θέση. Στο πλευρό του Μοράις ο Έλιο Πίντο πραγματοποιεί τις πιο μεστές εμφανίσεις του.

Εξάρι δεν ήταν, δεν είναι, δεν θα γίνει. Είναι όμως εξαιρετικό συμπλήρωμα του συμπατριώτη του, αφού λειτουργεί ουσιαστικά ως ένας οργανωτής από τη δεύτερη γραμμή άμυνας. Στην τρέχουσα περίοδο οι προωθήσεις του περιορίστηκαν (προφανώς κατόπιν εντολής του προπονητή), εξ ου και ο Πορτογάλος έχει μείνει «άσφαιρος» έπειτα από 23 συμμετοχές.

Η… θυσία, ωστόσο, είχε αντίκρισμα, αφ’ ης στιγμής η ομάδα έφτασε άνετα στο πρωτάθλημα (το τρίτο του Πίντο με τη «γαλαζοκίτρινη» φανέλα) και διεκδικεί τον τίτλο της καλύτερης άμυνας στην κατηγορία.

Ιβάν Τριτσκόφσκι

Ο Ερυθρός Αστέρας κατέβαλλε 800.000 ευρώ στη Ραμποτνίτσκι για την απόκτησή του, αλλά ο ΑΠΟΕΛ πληρώνοντας σχεδόν το ένα τρίτο κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει πολύ μεγαλύτερα οφέλη από τον Ιβάν Τριτσκόφσκι απ’ ό,τι ο παραδοσιακός σύλλογος της Σερβίας. Για τον 24χρονο Σκοπιανό, τον οποίο έφερε στην Κύπρο ο Τσέντομιρ Γιανέσκι, ήταν ηλίου φαεινότερο πως το Παραλίμνι δεν χωρούσε το ταλέντο του.

Ο Γιοβάνοβιτς του έδωσε την ευκαιρία να το αποδείξει και δεν το μετάνιωσε. Με καλύτερους συμπαίκτες ο Τριτσκόφσκι βελτίωσε το μέσο όρο σκοραρίσματός του (από 0,27 σε 0,39 γκολ ανά παιχνίδι) και ανελίχθηκε σ’ έναν από τους παίκτες-κλειδιά του 21ου πρωταθλήματος. Πέτυχε σημαντικά ή και νικητήρια τέρματα, ενώ η ομάδα του ουδέποτε ηττήθηκε σε παιχνίδι, στο οποίο σκόραρε ο ίδιος.

Απορρίπτοντας τον Ιανουάριο την ύψους 1,2 εκατομμυρίων ευρώ πρόταση της Λόκερεν, στον Αρχάγγελο απέδειξαν ότι έχουν συνειδητοποιήσει οποία φλέβα χρυσού έχουν χτυπήσει…