Κλοπ

Υπάρχουν πολλοί λόγοι να γουστάρεις προπονητές τύπου Γίργκεν Κλοπ. Η ικανότητά τους να εντοπίζουν και να εξελίσσουν ταλέντα ή υποτιμημένους παίκτες, η ταύτισή τους με την (εκάστοτε) ομάδα και τους οπαδούς της, τη βασισμένη στην ατελείωτη ένταση και προσπάθεια αγωνιστική φιλοσοφία τους, την άρνηση υποταγής και παράδοσης ακόμη και στις φαινομενικά πλέον αδιέξοδες καταστάσεις, τις σε σχέση με τα διαθέσιμα μέσα δυσανάλογα μεγάλες επιτυχίες τους κ.ο.κ.

Προσωπικά τους γουστάρω, διότι με την αυθεντικότητά τους θρυμματίζουν την επίπλαστη καθωσπρέπει πραγματικότητα του show-biz ποδοσφαίρου. Δείχνουν και λένε αυτό που νιώθουν και σκέπτονται, όπως το νιώθουν και το σκέπτονται, την ώρα που το νιώθουν και το σκέπτονται. Ουδεμία προσποίηση, ουδεμία επιτηδειότητα ή υστεροβουλία. Πάντα αυθόρμητοι, ειλικρινείς και φυσιολογικοί -ακόμη και στις πλέον ακραία πιεστικές καταστάσεις.

Ανέκαθεν καταλάβαινα, αλλά δεν δικαιολογούσα τον μη πανηγυρισμό παικτών και προπονητών έπειτα από τέρματα ή επιτυχίες απέναντι σε πρώην εργοδότριές τους -και δη εκείνες, στις οποίες είχαν περάσει μεγάλο ή σημαντικό διάστημα της καριέρας τους. Ο επικαλούμενος στις συγκεκριμένες περιπτώσεις σεβασμός είναι ένα σαθρό επιχείρημα. Ο εκάστοτε παίκτης ή προπονητής, δηλαδή, σέβεται μόνον όσους του έχουν δώσει ψωμί; Και ακόμη κι αν είναι έτσι (που δεν είναι ή, εν πάση περιπτώσει, οφείλει να μην είναι), τότε πού είναι ο σεβασμός στη νυν εργοδότριά του, την επιτυχία της οποίας αρνείται να πανηγυρίσει;

Χάρηκα τους ολόθερμους, ενθουσιώδεις, εκστατικούς πανηγυρισμούς του Κλοπ στα τέρματα της Λίβερπουλ απέναντι στην Ντόρτμουντ και χάρηκα διπλά για την υποδοχή που αυτοί οι πανηγυρισμοί έτυχαν από πλευράς των φίλων της Μπορούσια. Βίωσαν τον πρώην προπονητή τους να τους στερεί μια θεωρούμενη ως βέβαιη πρόκριση, αλλά κατάπιαν την πίκρα και τον χειροκρότησαν στο τέλος ανταποδίδοντας τον δικό του χαιρετισμό.

Ακριβώς γι’ αυτήν την αυθεντικότητα ο Κλοπ θα είναι για πάντα στην καρδιά των φίλων της Ντόρτμουντ -ακόμη κι αν τους τη ράγισε την περασμένη Πέμπτη.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΡΕΠΟΡΤΕΡ στις 17 Απριλίου 2016.