Πόλεμος

Και τώρα; Θα γίνουμε όλοι… Βρυξελλιώτες, όπως είχαμε γίνει… Παριζιάνοι τον περασμένο Νοέμβριο; Ή μήπως έχει έλθει η ώρα να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια; Σχεδόν όλη η υφήλιος ευρίσκεται σε δίνη αποπληθωρισμού, τον οποίο διαχρονικά ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει αντιμετωπίσει μόνον έναν τρόπο: τον πόλεμο. Τόσο ωμά, τόσο κυνικά.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι ευρωπαϊκές ηγεσίες βαυκαλίζονταν ότι θα μπορούσαν να βομβαρδίζουν με κέρδη δισεκατομμυρίων οπουδήποτε στην υφήλιο, δίχως ο πόλεμος να επισκεφτεί τη γειτονιά τους. Το χτύπημα στις Βρυξέλλες (έδρα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ) έβγαλε και τους τελευταίους από την εν λόγω αυταπάτη. Η δράση νομοτελειακά προκαλεί αντίδραση και ο πόλεμος είναι πλέον για τα καλά εντός της Ευρώπης.

Μαθαίνει άραγε ο Γκουαρδιόλα;

Το Μπάγερν-Γιουβέντους έχει καταχωριστεί ήδη ως το κορυφαίο παιχνίδι της τρέχουσας διοργάνωσης κι ένα από τα πλέον συναρπαστικά στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Στις πολυάριθμες βαθυστόχαστες αναλύσεις για το πώς εξελίχθηκε σε θρίλερ και πού εν τέλει κρίθηκε αυτή η αναμέτρηση, ας μου επιτραπεί να προσθέσω μια πιο… ρηχή και πεζή. Εξαντλείται σε δύο λέξεις: Πεπ Γκουαρδιόλα.

Ακόμη και στην τρίτη (και τελευταία) χρονιά του στο Μόναχο ο Καταλανός παραμένει υπόχρεος της απόδειξης ότι στα κρίσιμα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, από την κατάκτηση ή μη του οποίου θα κριθεί και η συνολική δουλειά του στην Μπάγερν, ξέρει να προετοιμάζει και να στήνει την ομάδα του σωστά.

Ας αφήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα για τους πρόσφυγες οι νεοναζί ηγέτες της ΕΕ

του Δημήτρη Καζάκη

Έκλεισε επί της αρχής η συμφωνία ανάμεσα ΕΕ και Τουρκία για τον έλεγχο της ροής των προσφύγων. Η ΕΕ μαζί με την Τουρκία αρνείται επίσημα να μεταχειρίζεται τους πρόσφυγες ως τέτοιους, ώστε να μπορεί επιλεκτικά να χορηγεί άσυλο, να μπορεί να τους επιστρέφει πίσω και γενικά να τους μεταχειρίζεται κατά το δοκούν έξω από τις προβλέψεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, τις διεθνείς συμβάσεις και πρωτόκολλα. Τώρα πια οι πρόσφυγες θα βαφτίζονται παράνομοι μετανάστες και θα αντιμετωπίζονται ως «εισβολείς», ώστε να μπορούν να τους κρατούν σε στρατόπεδα κράτησης και να τους μεταχειρίζονται ως αλλοδαπούς χωρίς δικαιώματα.

Φυσικά η Ελλάδα θα είναι ο χώρος μετακομιδής των δύστυχων με σκοπό τη διαλογή για θέσεις επανεγκατάστασης (resettlement) από θέσεις μετεγκατάστασης (relocation), όπως ονομάζονταν παλιότερα. Η Ελλάδα λοιπόν συμφώνησε να μεταβληθεί σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο κράτησης με πάνω από 30 hot spots και ευρεία διασπορά όσων κρίνονται -άγνωστο με ποια κριτήρια και από ποιον- ότι πρέπει να εγκλωβιστούν στη χώρα. Οι υπόλοιποι θα επιστρέφουν στην Τουρκία, ανεξάρτητα από το αν θα είναι πρόσφυγες από τη Συρία ή όχι.

Μπορεί να υπάρξει ευρώ και ΕΕ χωρίς λιτότητα;

του Δημήτρη Καζάκη

Συμμαχία ενάντια στη λιτότητα για τη δημοκρατία στην Ευρώπη ετοιμάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Όλα τα μεγάλα μυαλά θα μαζευτούν για να συσκεφθούν τον τρόπο που μπορεί να υπάρξει ευρώ, ευρωζώνη, ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, χωρίς λιτότητα. Δηλαδή πώς μπορεί να γίνει φυτοφάγο ένα από τα μεγαλύτερα αρπακτικά στην ιστορία της παγκόσμιας αγοράς.

Η αναζήτηση αυτή έχει τόση αξία όση και εκείνη του Μεσαίωνα ανάμεσα στους καλόγερους του παπισμού, που φιλονικούσαν εναγωνίως για το φύλο των αγγέλων. Ή σαν εκείνη ανάμεσα στους σοσιαλδημοκράτες των μεγάλων αποικιακών αυτοκρατοριών των αρχών του 20ού αιώνα, που ενώ προσυπέγραφαν την αποικιοκρατία επιθυμούσαν ταυτόχρονα να εξανθρωπίσουν τις μεθόδους της.

Τι σηματοδοτεί το νέο τρομοκρατικό χτύπημα στην Τουρκία και η αποχώρηση της Ρωσίας από τη Συρία;

του Δημήτρη Καζάκη

Νέο τρομοκρατικό χτύπημα στην Άγκυρα της Τουρκίας με πάνω από 37 νεκρούς. Την ίδια περίπου ώρα που ο πρόεδρος Πούτιν ανακοίνωνε την μερική αποχώρηση των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Συρία. Συνδέονται αυτά τα δυο γεγονότα;

Η τρομοκρατική ενέργεια αποδόθηκε σχεδόν αμέσως σε Κούρδους μαχητές και έτσι η κυβέρνηση της Τουρκίας ξεκίνησε νέες αεροπορικές επιδρομές κατά κουρδικών στόχων στα νοτιανατολικά της χώρας και το Ιράκ ως «αντίποινα». Και μόνο το γεγονός αυτό, αλλά και το νέο δόγμα ολοκληρωτικού πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας που εξήγγειλε ο Ερντογάν, θέτει σοβαρά ερωτηματικά για το ποιος πραγματικά βρίσκεται πίσω από την τρομοκρατική ενέργεια.

Ο αναλώσιμος αρχιτέκτονας

Στην ποδοσφαιρική αλυσίδα ο πιο αδύναμος κρίκος είναι διαχρονικά ο προπονητής -ακόμη και ο επιτυχημένος. Δίχως ιδιαίτερο ζόρι ο καθένας μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του τουλάχιστον έναν τεχνικό που παύθηκε, μολονότι είχε φτιάξει καλή ομάδα και έπαιρνε αποτελέσματα -ακόμη και τίτλους.

Οι εμπεριστατωμένες, πειστικά τεκμηριωμένες εξηγήσεις για την αντικατάσταση ενός προπονητή σπανίζουν. Έρμαια της ευθυνοφοβίας τους, της ανάγκης να δείξουν προς τα έξω ότι κάτι κάνουν και της επιθυμίας τους να ικανοποιήσουν τους οπαδούς, οι πλείστοι ποδοσφαιρικοί παράγοντες καταλήγουν στην ίδια επωδό: «Είναι πιο εύκολο ν’ αλλάξεις τον έναν (προπονητής) παρά τους πολλούς (παίκτες)».

Η ευρωζώνη υπό συνθήκες κλιμακούμενης κατάρρευσης

Η τελευταία απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να μειώσει στο 0% το επιτόκιο κύριας χρηματοδότησης και στο -0,40% το επιτόκιο καταθέσεων, ισοδυναμεί μ’ ακόμη ένα καρφί στο φέρετρο του ευρώ. Η απόφαση αυτή της ΕΚΤ υιοθετήθηκε, υποτίθεται, για να αποτραπεί η διολίσθηση σε αποπληθωρισμό ολόκληρης της ευρωζώνης.

Η απειλή του αποπληθωρισμού

Η αλήθεια είναι ότι κανένα μέτρο νομισματικής πολιτικής και επιτοκίων δεν πρόκειται να αποτρέψει τον αποπληθωρισμό. Στη μέγγενη του αποπληθωρισμού βρίσκεται πρώτα και κύρια η Ελλάδα από το 2013. Η Ισπανία ακολουθεί κατά πόδας από το 2014. Η Κύπρος το ίδιο και η Πορτογαλία. Η Ιρλανδία έχει ξεκίνησε να βυθίζεται σε αποπληθωρισμό το 2015.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ξανά μανά μια από τα ίδια...

του Δημήτρη Καζάκη
Ο κ. Παπαχελάς είναι γνωστός και μη εξαιρετέος. Δεν μπορώ να θυμηθώ δική του εκπομπή «πολιτικού διαλόγου», η οποία να μην υπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες, άλλες της πολιτικής ενημέρωσης. Δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός ότι ο κ. Παπαχελάς ήταν από τους πρώτους και σε ανύποπτο χρόνο, που πλασάρισαν συστηματικά τον κ. Βαρουφάκη ως «αντίποδα» των μνημονιακών.

Μια ακόμη στημένη αντιμνημονιακή φωνή

Ποια κατάληξη είχε αυτό το πλασάρισμα, το ζήσαμε όλοι μας με το χειρότερο δυνατό τρόπο στο πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης Τσιπροκαμμένου. Κι απ’ ό,τι φαίνεται θα έχει δυστυχώς συνέχεια, γιατί ο κ. Βαρουφάκης και τα αφεντικά του δεν θα ησυχάσουν, αν δεν μας φορτώσουν μνημόνιο με διπλό ή παράλληλο νόμισμα.

No country for good men

Ένας από τους πλέον αδιάψευστους δείκτες ποιότητας ενός πρωταθλήματος είναι οι εισαγωγές του σε ποδοσφαιριστές και κυρίως σε προπονητές. Προσδοκία και απαίτηση από τους ξενόφερτους επαγγελματίες (οφείλει να) είναι μία: η -μέσω συναγωνισμού και καθοδήγησης- υποβοήθηση στην περαιτέρω εξέλιξη των γηγενών και κατ’ επέκταση η βελτίωση του συνολικού προϊόντος.

Ότι ελάχιστοι από τους πολυάριθμους αλλοδαπούς που βγάζουν τα προς το ζην στο κυπριακό ποδόσφαιρο πληρούν αυτό το κριτήριο είναι μια ευθύνη που βαραίνει σχεδόν αποκλειστικά τους εγχώριους παράγοντες με τον ερασιτεχνικό τρόπο σκέψης και λειτουργίας. Συνάμα είναι και μια παγιωμένη πραγματικότητα.

Τι διδάσκει το παράδειγμα της Αργεντινής;

του Δημήτρη Καζάκη
Πώς διαπραγματεύεσαι με μια χώρα υπό καθεστώς χρεοκοπίας; Φροντίζεις να εξαγοράσεις την κυβέρνησή της και ύστερα όλα τ’ άλλα είναι εύκολα. Τι γίνεται, όταν αυτή δεν εξαγοράζεται; Τότε βρίσκεις έναν ασυνείδητο γηραλέο δικαστή στις ΗΠΑ, όπου βαραίνει πρώτα και κύρια το πορτοφόλι, και ξεκινάς ολόκληρη εκστρατεία ποινικοποίησης της κυβέρνησης που αρνείται να πληρώσει.

Τι γίνεται όμως, όταν αυτό το κράτος και η κυβέρνησή του «δεν μασάει»; Τι γίνεται, αν σε αντιμετωπίζει με όρους εθνικής κυριαρχίας και αρνείται να υποταχθεί στις αποφάσεις του ασυνείδητου δικαστή; Τότε βάζεις μπρος τα πλάγια μέσα. Φροντίζεις να πέσει η κυβέρνηση που δεν εξαγοράζεται και δεν εκβιάζεται, για να αναδειχθεί μια νέα απόλυτα διεφθαρμένη και εξαγορασμένη κυβέρνηση.

Μία τελευταία ευκαιρία

Μετά τον αποκλεισμό των Μίντγιλαντ και Μόλντε στη φάση των 32 του Γιουρόπα Λιγκ είναι πλέον οριστικό: η Κύπρος θα κλείσει την τρέχουσα ευρωπαϊκή περίοδο στη 19η θέση και θα εκκινήσει την επόμενη από την 25η -ελέω της αφαίρεσης των 9.125 βαθμών της περιόδου 2011/12 (πρόκριση ΑΠΟΕΛ στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ) από τη συγκομιδή μας στην κατάταξη πενταετίας της UEFA.

Αυτή η σημαντική υποχώρηση δεν έχει μεν αντίκτυπο ούτε στον αριθμό ούτε στην αφετηρία των εκπροσώπων μας στην Ευρώπη, ωστόσο οι άμεσα προπορευόμενες στη βαθμολογία χώρες (Πολωνία, Δανία, Σκοτία, Αζερμπαϊτζάν) έχουν πλέον μεγαλύτερη απόσταση από την Κύπρο απ’ ό,τι εμείς έναντι των χωρών που μας καταδιώκουν (Ισραήλ, Καζαχστάν, Σερβία).