Μολονότι δεν συνιστά επαρκές και αντιπροσωπευτικό δείγμα, η πρώτη αγωνιστική μάλλον ενίσχυσε την υποψία εκείνων που πριν την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου έκαναν λόγο για ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων: η πρώτη με τους έξι μνηστήρες της τετράδας (ΑΕΛ, ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, Ανόρθωση, ΑΕΚ, Απόλλων) και η δεύτερη με τους υπόλοιπους οκτώ που θα παλέψουν για την παραμονή.
Επί του παρόντος θα επικεντρωθούμε στην πρώτη ταχύτητα και σε όσα ανεπισήμως διαρρέονται από αξιωματούχους των συλλόγων που διεκδικούν τον τίτλο. Οι διαρροές αυτές έχουν έναν κοινό παρανομαστή: ο πρωταθλητής αυτής της χρονιάς θα έχει την ευκαιρία να καρπωθεί την εγχώρια πρωτοκαθεδρία.
Πώς; Με τα (αυξημένα κατά 30% από την τρέχουσα περίοδο) έσοδα των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Τα εγγυημένα 15 εκατομμύρια ευρώ είναι το απόλυτο δέλεαρ για τους συλλόγους κορυφής και η μοναδική διέξοδος από την οικονομική στενότητα που έχουν περιέλθει.
Ο ΑΠΟΕΛ -με την αποτυχία εισόδου του στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ- απώλεσε τη (χρυσή και ιστορική) ευκαιρία να οικοδομήσει πάνω στην απαράμιλλη πορεία του στο Τσάμπιονς Λιγκ της περασμένης περιόδου και να ξεφύγει οριστικά από τα οικονομικά δεδομένα των εγχώριων ανταγωνιστών του.
Η πώληση των Τριτσκόφσκι και Αλμέιδα (συνολικά έσοδα 3,5 εκατομμυρίων ευρώ) μάλιστα καταδεικνύει ανάγκη για ρευστότητα που δεν αρμόζει σε ομάδα που έκλεισε την περίοδο 2011/12 με έσοδα 25 εκατομμύρια. Η ΑΕΛ, η οποία έχει περιορίσει στο ελάχιστο τις σπατάλες μετά την έλευση του Πάμπου Χριστοδούλου, έχασε επίσης την ευκαιρία της για είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ για τα οικονομικά της Ομόνοιας και της Ανόρθωσης τα δεδομένα είναι γνωστά.
Στο μεν «τριφύλλι» επιχειρείται με στροφή στον κόσμο να αναπληρωθεί το πορτοφόλι του αποχωρούντος Μιλτιάδη Νεοφύτου, αλλά η δαμόκλειος σπάθη των χρεών κρέμεται ακόμη πάνω από το κεφάλι του συλλόγου, στη δε Ανόρθωση το οικονομικό άνοιγμα του καλοκαιριού επιχειρήθηκε να κλείσει με την πώληση του Λαβόρδε και πλέον καλύπτεται μόνον με κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Τούτων δοθέντων το σκεπτικό των τεσσάρων μνηστήρων για πάση θυσία κατάκτηση του τίτλου έχει λογική. Και αυτό, διότι ξεκινά πάνω σε μία συνθήκη: ότι η εντός συνόρων οικονομική εκτίναξη είναι αδύνατη, διότι α) η αγορά είναι σχεδόν «στεγνή» και β) το πρωτάθλημα των 14 ομάδων ουδέποτε θα γίνει επαρκώς ανταγωνιστικό, προκειμένου να εκτινάξει στα ύψη το μέσο όρο θεατών και τηλεθεατών υποχρεώνοντας χορηγούς και κανάλια να στρώσουν ευρώ στο δρόμο τους.
Αν οι ίδιοι (οι τέσσερις μεγάλοι) το επιθυμούσαν πραγματικά, η συνθήκη αυτή θα μπορούσε να αλλάξει ή να εξαλειφθεί. Αφού όμως για τους όποιους λόγους δεν το επιθυμούν, η εγχώρια κυριαρχία τους μπορεί να εδραιωθεί μόνον πάνω στα έσοδα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και δη του Τσάμπιονς Λιγκ. Προετοιμαστείτε λοιπόν για μάχη μέχρις εσχάτων στην κούρσα του τίτλου.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου