Ισονομία στην αδικία

Προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι κατά τη γνώμη μου όλοι οι κυπριακοί σύλλογοι πρώτης κατηγορίας θα μπορούσαν υπό περιστάσεις να εκδώσουν μια ανακοίνωση ανάλογου περιεχομένου με αυτήν της ΑΕΛ την περασμένη Δευτέρα.

Η συγκεκριμένη ανακοίνωση καθρεφτίζει πεντακάθαρα το πώς σκέπτονται και λειτουργούν οι ομάδες μας, δηλαδή πάντα με γνώμονα το δικό τους όφελος (ή τη ζημία του ανταγωνιστή) και πάντως όχι με ύψιστη προτεραιότητα την ισονομία, όπως αυτή υπαγορεύεται από το ευ αγωνίζεσθαι (fair play).

Οι αποδείξεις εμπεριέχονται στις ακόλουθες παραγράφους: «Θεωρούμε αδιανόητο, παντελώς άδικο και ανθρωπίνως αδύνατο για μια ομάδα, να δώσει πέντε σημαντικούς αγώνες σε 15 μέρες και μάλιστα οι τρεις από αυτούς να είναι ντέρμπι ανάμεσα σε δύο ομάδες με πρωταγωνιστικούς στόχους. Αν ο επαναληπτικός αγώνας του Κυπέλλου, διεξαγόταν τη 1η Φεβρουαρίου, θα ήταν εξοντωτικός για την ομάδα μας, ενώ ο ΑΠΟΕΛ δεν θα αποκόμιζε κανένα ουσιαστικό κέρδος ενόψει των ευρωπαϊκών του υποχρεώσεων. […]

Η Ομόνοια θα αποδεχόταν να παίξει τόσα παιχνίδια μέσα σε λίγες μέρες; Μήπως η Ομόνοια έλπιζε ότι τα πολλά συνεχόμενα παιχνίδια ΑΕΛ-ΑΠΟΕΛ και τα ενδιάμεσα τους, θα προκαλούσαν φθορά και προβλήματα στις δύο ομάδες και θα αποκτούσε πλεονέκτημα έναντι των δύο για τη συνέχεια του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου; Ποια ζημιά προκάλεσε στην Ομόνοια η αλλαγή ημερομηνίας του επαναληπτικού»;

Ας ξεκινήσουμε από το τέλος. Προφανώς η ζημία της Ομόνοιας είναι ότι αμβλύνεται ο αγωνιστικός Γολγοθάς δύο άμεσων ανταγωνιστών της για τα εγχώρια τρόπαια. Το βαρυφορτωμένο μέσα στο Φεβρουάριο πρόγραμμα των ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ ήταν ένα χαμόγελο της τύχης για το «τριφύλλι». Και η τύχη είναι αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού.

Ειδάλλως δεν ήταν απαραίτητο να γίνονται κληρώσεις και να ορίζονται εξ αρχής ημερομηνίες. Ο καθένας θα διάλεγε τη σειρά και τη δυναμικότητα των αντιπάλων του προϊούσης της περιόδου (και φυσικά δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ ουδεμία διοργάνωση, διότι τα συμφέροντα του ενός θα συγκρούονταν με τα αντίστοιχα των άλλων…)

Πάμε και στο επόμενο σημείο-κλειδί; Από πότε οι αγγλικές εβδομάδες (αγώνες ανά τριήμερο δηλαδή) συνιστούν εξοντωτικό πρόγραμμα, το οποίο είναι αδιανόητο, παντελώς άδικο και ανθρωπίνως αδύνατο; Και πώς τα βγάζουν πέρα όσοι σύλλογοι αγωνίζονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις; Πώς αντεπεξήλθε σε αυτό το ρυθμό ο ΑΠΟΕΛ στο πρώτο εξάμηνο της περιόδου τερματίζοντας πρώτος στον α’ γύρο του πρωταθλήματος και στον όμιλο του στο Τσάμπιονς Λιγκ;

Και αφού αναφερθήκαμε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, ας θέσουμε κι εμείς μερικά ρητορικά ερωτήματα: Θα τολμούσε ποτέ ο ΑΠΟΕΛ να αιτηθεί αλλαγή ημερομηνίας ενός ευρωπαϊκού αγώνα ένεκα βαρυφορτωμένου προγράμματος; Μήπως του χρόνου η ΑΕΛ θα υποβάλλει παρόμοιο αίτημα στην UEFA, αν δεν τη βολέψει η σειρά των αγώνων στις εγχώριες διοργανώσεις; Και, τέλος, υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί η ευρωπαϊκή ομοσπονδία περισσότερο από δέκα δευτερόλεπτα με τέτοια αιτήματα, προτού τα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων;

Ας συνειδητοποιήσουμε συνεπώς δύο πράγματα. Πρώτον, ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ αιτήθηκαν αλλαγή ημερομηνίας στην ΚΟΠ, διότι τους βόλευε και διότι η ομοσπονδία έχει δείξει σε πλείστες περιπτώσεις ότι είναι ανεκτική σε καταστρατήγηση του προγράμματος (βλέπε και το πρόσφατο παιχνίδι Ολυμπιακού-Εθνικού, το οποίο άνευ πειστικής εξήγησης άλλαξε ημέρα, ώρα και δεν μεταδόθηκε τηλεοπτικά).

Δεύτερον, αν το βαρυφορτωμένο πρόγραμμα έπληττε Ομόνοια και Ανόρθωση, αμφότερες θα ενεργούσαν ακριβώς όπως ενήργησαν τώρα ο ΑΠΟΕΛ και η ΑΕΛ. Και φυσικά οι δύο τελευταίοι θα είχαν διαμαρτυρηθεί ακριβώς όπως διαμαρτύρονται τώρα το «τριφύλλι» και η «Κυρία». Ευ αγωνίζεσθαι δεν το λες, αλλά ισονομία στην καταπάτηση του fair play είναι σίγουρα. Και ενορχηστρωτής αυτής της καταπάτησης είναι πάντα η ΚΟΠ. Διότι, στην τελική, το ψάρι βρωμάει πάντα από το κεφάλι…

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ