Αν ως Έλληνας πολίτης ήμουν υποχρεωμένος (άνευ εναλλακτικής) να βάλω Γερμανούς πάνω από το κεφάλι μου, προκειμένου να συγυρίσουν οικονομικά τον οίκο μου, αλλά είχα το δικαίωμα επιλογής, θα διάλεγα χωρίς δισταγμό τους διοικούντες την Μπάγερν. Και θα ήμουν σίγουρος ότι, αν ακολουθούσα το πρόγραμμά τους, το μέλλον μου θα ήταν εξασφαλισμένο και με λαμπρές προοπτικές.
Αντί τεκμηρίωσης παραθέτω όσα ανακοινώθηκαν στην προχθεσινή Ετήσια Γενική Συνέλευση Μετόχων του βαυαρικού συλλόγου, στην οποία παρουσιάστηκε ο απολογισμός της περιόδου 2010/11, ήτοι μιας σεζόν άνευ τίτλου που ακολούθησε τη σχεδόν τέλεια περίοδο 2009/10 (κατάκτηση νταμπλ, τελικός Τσάμπιονς Λιγκ).
Την περασμένη σεζόν η Μπάγερν αύξησε τα ίδια κεφάλαιά της στα 268,3 εκατομμύρια ευρώ (έναντι 206,4 το 2009/10), πέτυχε το δεύτερο μεγαλύτερο τζίρο στην ιστορία της με 290,9 εκατομμύρια ευρώ (σ.σ. ο κορυφαίος ήταν τα 312 της περιόδου 2009/10), κατέγραψε κέρδη 1,3 εκατομμυρίων ευρώ, διπλασίασε τη ρευστότητά της (129,1 εκατομμύρια ευρώ έναντι 63,7 την περασμένη περίοδο) και έφτασε τα 171.345 εγγεγραμμένα μέλη και 2.952 φαν κλαμπ (με 204.235 μέλη)!
Όλα αυτά εν μέσω αυξανόμενης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και σε μια σεζόν δίχως την παραμικρή διάκριση (σ.σ. ακόμη και η τρίτη θέση στο εγχώριο πρωτάθλημα εξασφαλίστηκε μετά κόπων και βασάνων στις τελευταίες αγωνιστικές).
Αν επιζητείτε τον αντίποδα, τον προσφέρει ο επίσης πρόσφατα δημοσιοποιηθείς οικονομικός απολογισμός της (νεόπλουτης) Μάντσεστερ Σίτι, η οποία -παρά την κατάκτηση του κυπέλλου και την απευθείας πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ- έκλεισε την περασμένη περίοδο με παθητικό 227 εκατομμυρίων ευρώ (αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών για βρετανικό σύλλογο)!
Τις σχεδόν εξωπραγματικές οικονομικές επιδόσεις της Μπάγερν υπογραμμίζει περαιτέρω το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες του Διοικητικού Συμβουλίου της προΐστανται (σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις πλείστες ΠΑΕ του κόσμου) παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές του συλλόγου, όπως οι Φραντς Μπέκενμπαουερ, Ούλι Χένες, Καρλ-Χάιντς Ρούμενιγκε και (προσεχώς) Κρίστιαν Νέρλινγκερ.
Όλοι αυτοί καταφέρνουν να «τρέχουν» έναν ποδοσφαιρικό κολοσσό με αδιάλειπτη κερδοφορία εδώ και 19 συναπτά έτη (!) βάζοντας τα γυαλιά στη συντριπτική πλειονότητα των ανά των κόσμο CEO. Γιατί; Διότι, πολύ απλά, γνωρίζουν από μέσα και άριστα το αντικείμενό τους και ακολουθούν απαρέγκλιτα δύο βασικές αρχές του εμπορίου: α) ουδέποτε ξοδεύω περισσότερα απ’ όσα έχω στο χέρι και β) cash is king (τα μετρητά βασιλεύουν).
Η πλήρης αντιδιαστολή, δηλαδή, στα τοξικά δάνεια, τα οποία προκάλεσαν την παγκόσμια κρίση και απειλούν να τινάξουν στον αέρα κάθε οικονομική νόρμα που είχαμε μάθει τον περασμένο αιώνα. Ηθικό δίδαγμα; Αν θέλεις μια δουλειά να γίνει σωστά, άσε να την κάνουν όσοι αποδεδειγμένα τη γνωρίζουν καλύτερα. Αλήθεια, πόσοι από εσάς πιστεύετε ότι -σε Κύπρο, Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση- τις κρίσιμες αποφάσεις για την έξοδο από την κρίση θα τις λάβουν τέτοια άτομα;
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου