Πριν ακόμη κλείσει το πρώτο μισό της κανονικής περιόδου η ΑΕΚ έχει κερδίσει πολύ περισσότερα από το μέγιστο στοίχημα που έβαλε το περασμένο καλοκαίρι. Το πρωτοφανές για τα εγχώρια δεδομένα ρίσκο της ανάθεσης της οργάνωσης του ποδοσφαιρικού τμήματος σε τεχνικό διευθυντή στέφεται μ’ επιτυχία, ο σύλλογος της Λάρνακας αποπνέει ποδοσφαιρική υγεία, χάρη στην οποία κερδίζει συμπάθειες πολλαπλάσιες των (ήδη πολλών) βαθμών του.
Για τους λάτρεις της στατιστικής και τους χρονικογράφους του κυπριακού πρωταθλήματος το ενδιαφέρον εστιάζεται στο αν υπήρξε στο παρελθόν σύλλογος, ο οποίος να πραγματοποίησε τόσο εντυπωσιακή επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία. Για τους ποδοσφαιρόφιλους μείζονος σημασίας είναι ότι ένας… ασυνήθης ύποπτος ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα και δείχνει σε θέση να μπει σφήνα στην ομήγυρη των μεγάλων.
Η αληθινά ανεκτίμητη προσφορά της ΑΕΚ, ωστόσο, έγκειται στο θρυμμάτισμα μιας σειράς κυπριακών ποδοσφαιρικών μύθων. «Ένας άρτι προβιβασθείς σύλλογος που αλλάζει σχεδόν ολόκληρο το ρόστερ του δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει». «Ένας νεοφερμένος αλλοδαπός προπονητής χρειάζεται χρόνο προσαρμογής στα κυπριακά δεδομένα». «Μια ομάδα θέλει χρόνια για ν’ αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα». «Οι μετεγγραφές ισοδυναμούν με ριψοκίνδυνες ζαριές». Μπλα, μπλα, μπλα. Μέσα σε τρεις μήνες οι Λαρνακείς ξεμπρόστιασαν όλες τις φθηνές δικαιολογίες που αφθονούν στο ποδόσφαιρό μας. Τους είμαστε υπόχρεοι.
Κρόιφ, ο εγκέφαλος
Το σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν διαφέρει ουσιωδώς από τη διοίκηση επιχειρήσεων και ανθρώπινου δυναμικού: κομβικής σημασίας είναι η λήψη σωστών αποφάσεων. Η πιο ορθή της ΑΕΚ ήταν να αναθέσει στον Ζόρντι Κρόιφ το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Ολλανδός επιφορτίστηκε α) με τη διαμόρφωση της αγωνιστικής φιλοσοφίας, πάνω στην οποία θα χτιζόταν η ομάδα, β) με την εύρεση του προπονητή, ο οποίος θα υπηρετούσε τη συγκεκριμένη φιλοσοφία και γ) την από κοινού στελέχωση του ρόστερ.
Ακριβώς αυτή η διάρθρωση (με τον τεχνικό διευθυντή να είναι ουσιαστικά προϊστάμενος του προπονητή και να ορίζει εκείνος τις κατευθυντήριες γραμμές) επέτρεψε στην ΑΕΚ την περασμένη εβδομάδα να εμφανιστεί στο «Τάσος Μάρκου» έχοντας στον πάγκο -όχι τον βοηθό του απόντος ένεκα ασθένεια προπονητή, αλλά- τον Κρόιφ, ο οποίος την οδήγησε σε επιτυχία μέσα σε μια από τις πιο δύσκολες έδρες του πρωταθλήματος. Τίποτε δεν γίνεται τυχαία.
Το νικηφόρο πέρασμα από το Παραλίμνι δεν συνεπάγεται ότι ο προπονητής είναι αναλώσιμος. Σημαίνει, ωστόσο, ότι δεν είναι αναντικατάστατος και ότι σε περίπτωση που χρειαστεί ν’ αλλάξει ο σύλλογος έχει τον άνθρωπο (Κρόιφ) που θα εγγυηθεί τη διατήρηση του αγωνιστικού προσανατολισμού αναζητώντας τεχνικό και ποδοσφαιριστές ικανούς να τον υπηρετήσουν πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι οι προκάτοχοί τους. Πρόκειται για μια πρακτική πολύ πιο ποδοσφαιρική και συνετή από την ανά εξάμηνο (ή τρίμηνο) αλλαγή προπονητή, φιλοσοφίας και ρόστερ.
Κάανεν, ο αρχιτέκτονας
Μέχρι στιγμής, πάντως, ο Κρόιφ έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένος (και ουχί προβληματισμένος) από την επιλογή του. Ο Τον Κάανεν έχει καταφέρει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα όσα πλείστοι συνάδελφοί του στο νησί της Αφροδίτης πασχίζουν μάταια εδώ και χρόνια:
-έχει στελεχώσει ποιοτικά και ισορροπημένα το ρόστερ: ειδικά ο άξονας (Νέγκρι, Χόφλαντ, φαν Ντάικ, Όπερ) είναι από πιο συμπαγείς, αξιόπιστους κι ανταγωνιστικούς που υπάρχουν
-έχει κατασταλάξει στον κορμό του
-έχει διδάξει αποτελεσματικά το σύστημα (4-2-3-1) και έχει εμφυσήσει τη φιλοσοφία του, με αποτέλεσμα η αγωνιστική ταυτότητα της ΑΕΚ να είναι σήμερα πιο ευδιάκριτη από την αντίστοιχη κάθε άλλης ομάδας, καίτοι από το ρόστερ της περασμένης περιόδου έχουν χρησιμοποιηθεί μόλις τρεις παίκτες (Νέγκρι, Ιωάννου, Μυτίδης)
-αξιοποιεί όλο το εύρος του ρόστερ: 19 παίκτες έχουν χρησιμοποιηθεί σε 11 αγωνιστικές, ουδείς έχει λιγότερες συμμετοχές από τις τρεις του άτυχου Τζέισον Δημητρίου
-έχει αναδείξει σε σταρ της ομάδας το σύνολο, το οποίο λειτουργεί ανεξάρτητα από πρόσωπα και παράγει από αγωνιστική σε αγωνιστική διαφορετικούς σκόρερ (13 μέχρι στιγμής!) και MVP
-αποδεικνύεται εξ ίσου καλός στην προετοιμασία ενός αγώνα και στη διαχείριση όσων συμβαίνουν στη διάρκεια του. Ο Ολλανδός δεν εμπιστεύεται τυφλά μια νικηφόρα ενδεκάδα, δεν προχωρεί μηχανικά στις ίδιες αλλαγές προσώπων. Ανακατεύει διαρκώς την τράπουλα, «δουλεύει» το παιχνίδι και στα 90 λεπτά του. Όποιος παρατηρεί τις εσωτερικές αλλαγές στην ΑΕΚ στη διάρκεια ενός αγώνα, πείθεται εύκολα επ’ αυτού.
Το μαγικό τρίγωνο
Ακόμη πιο εύκολη είναι η διάκριση των παικτών, των οποίων η ποιότητα έχει ανεβάσει το επίπεδο της ομάδας. Η ραχοκοκαλιά, η καρδιά και ο νους της εφετινής ΑΕΚ είναι το ολλανδικό τρίγωνο που σχηματίζουν οι Ντάνι Σένκελ, Κέβιν Χόφλαντ (κεντρικοί αμυντικοί) και Γκρέγκορ φαν Ντάικ (αμυντικός μέσος). Αυτή η τριάδα είναι υπεύθυνη για την αναχαίτιση του αντιπάλου, για το άνοιγμα του παιχνιδιού, ακόμη και για το σκοράρισμα, όπως αποδεικνύουν τα έξι τέρματα που έχει πετύχει μέχρι σήμερα.
Χάρη στην κλάση και στο αρμονικό δέσιμο αυτών των τριών όλοι οι υπόλοιποι γύρω τους φαίνονται καλύτεροι απ’ ό,τι στην πραγματικότητα είναι. Ο Νέγκρι φαντάζει πιο αξιόπιστος από ποτέ, ο Μάργκασα κάνει την καλύτερη χρονιά του στην Κύπρο, ο Κίνγκσλεϊ παίζει περισσότερο για την ομάδα απ’ ό,τι για τον εαυτό του. Αυτοί οι παίκτες, όπως και οι Θεοφίλου, Λίνσεν, Γκόμεζ, Πρίσο, Παουλίστα και Όπερ, αποτελούν ιδανικά συμπληρώματα. Ουδεμία στρατιά, άλλωστε, διέπρεψε απαρτιζόμενη αποκλειστικά από στρατηγούς ή μόνο από στρατιώτες. Απαιτείται χημεία και αυτή στην ΑΕΚ μοιάζει προσώρας εξαιρετική.
Δύο κινήσεις μπροστά
Οι Λαρνακείς δεν διαθέτουν το ποιοτικότερο, αλλά το λειτουργικότερο ρόστερ. Γι’ αυτό, άλλωστε, πρωταγωνιστούν και δείχνουν ικανοί να μείνουν ψηλά μέχρι τέλους. Προφανώς δεν είναι η τέλεια ή άτρωτη ομάδα. Δεν έχουν δοκιμαστεί ακόμη ούτε σε βάθος χρόνου ούτε σε περιόδους κρίσης (συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα, τραυματισμοί ή ατυχίες). Αναμένεται η αντίδρασή τους, όταν εδραιωθούν στη συνείδηση όλων ως μια (πολύ) άνω του μετρίου ομάδα, όταν δηλαδή άπαντες θα αρχίσουν να τους αντιμετωπίζουν ως φαβορί και όταν οι μεγάλοι (ή οικονομικά ισχυρότεροι) θα δείξουν αρπακτικές διαθέσεις για τους κορυφαίους παίκτες τους.
Αναρίθμητα είναι τα παραδείγματα ανερχόμενων ομάδων που γκρεμοτσακίστηκαν, επειδή ζαλίστηκαν από την απότομη άνοδο του υψομέτρου των προσδοκιών και των απαιτήσεων. Το ευτύχημα για την ΑΕΚ είναι πως ο Κάανεν (και κατ’ επέκταση ο Κρόιφ) είναι γνώστες των παγίδων που κρύβει το ποδόσφαιρο. Σκεπτόμενοι πάντα δύο κινήσεις μπροστά, όπως κάθε καλός σκακιστής, οι δύο Ολλανδοί φροντίζουν διαρκώς να κρατούν χαμηλά τον πήχη και να αφαιρούν πίεση από τους ώμους των παικτών υπενθυμίζοντας πως η ομάδα μόλις έχει ανέβει κατηγορία και είναι σε διαδικασία μόρφωσης ενός ανταγωνιστικού συνόλου.
Η ΑΕΚ, ωστόσο, είναι πιο μπροστά από αυτό το στάδιο. Ήδη έχει θέσει τις αγωνιστικές βάσεις, προκειμένου να περάσει μια σεζόν απαλλαγμένη από κάθε έγνοια για υποβιβασμό. Ήδη έχει αρχίσει να παίρνει αποτελέσματα, ακόμη κι όταν δεν αποδίδει καλό ποδόσφαιρο. Και σύντομα θα είναι σε θέση να ξεκινήσει το σχεδιασμό της για την επόμενη χρονιά, προκειμένου αυτή να είναι ακόμη καλύτερη από την τρέχουσα.
Ένα καλό ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει το δίδυμο Κρόιφ-Κάανεν, όταν η ομάδα εξασφαλίσει (και μαθηματικά, εννοείται) την παραμονή ή μια θέση στην πρώτη τετράδα. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα συνεχίσουν το ίδιο τροπάρι ή αν, συνειδητά, ανεβάσουν τον πήχη, προκειμένου να ελέγξουν ήδη από αυτήν την περίοδο ποιοι παίκτες είναι ικανοί ν’ ανταποκριθούν σε υψηλότερο επίπεδο απαιτήσεων. Ακόμη ένας λόγος, για τον οποίο η εφετινή ΑΕΚ παραμένει το πιο ενδιαφέρον πρότζεκτ στο κυπριακό πρωτάθλημα.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου