Η κλήρωση για ΑΠΟΕΛ, Ανόρθωση και Ομόνοια στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ δεν ήταν εύκολη. Οι πιθανότητες πρόκρισης δεν θα γίνουν περισσότερες, αν γκρινιάξουν γι’ αυτό. Θα αυξηθούν όμως σημαντικά, αν συνειδητοποιήσουν ένα θεμελιώδες αξίωμα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, το οποίο ορίζει πως κάθε πρόκριση διαρκεί 180 λεπτά.
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και σ’ αυτό το επίπεδο, οτιδήποτε λιγότερο από καλή εμφάνιση σε δύο συναπτά παιχνίδια οδηγεί σε αποκλεισμό. Γι’ αυτό και αν θα έπρεπε σήμερα να ποντάρω σε μια κυπριακή ομάδα, αυτή θα ήταν ο ΑΠΟΕΛ. Διότι μόνον οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχουν αποδείξει μέχρι στιγμής ότι α) προετοιμάζονται με την ίδια σοβαρότητα για τις εντός και εκτός έδρας υποχρεώσεις του και β) έχει την ικανότητα να μένουν πιστοί στην τακτική τους τόσο στο ΓΣΠ όσο και μακριά από αυτό.
Η Ανόρθωση του Γκιγέρμο Όγιος αδυνατεί επί του παρόντος να φτάσει σε ικανοποιητικά επίπεδα απόδοσης σε δύο συναπτά παιχνίδια. Ενδεχομένως να είναι ζήτημα ποιότητας (οι μέχρι στιγμής προσθήκες άλλωστε είναι ελάχιστες), ενδεχομένως νοοτροπίας. Σε κάθε περίπτωση είναι γιγαντιαίο μειονέκτημα, όταν έχεις κληρωθεί με πολύ καλύτερη και πιο φορμαρισμένη ομάδα, απέναντι στην οποία είναι συζητήσιμο, αν αρκούν δύο σούπερ εμφανίσεις για να σε περάσουν στην επόμενη φάση.
Στην Ομόνοια εκτιμώ ότι το πρόβλημα δεν έχει να κάνει τόσο με το υλικό και τις δυνατότητες της ομάδας όσο με την προσέγγιση. Όσα βγαίνουν από το «Ηλίας Πούλλος» δεν πείθουν ότι η ευρωπαϊκή καταξίωση αποτελεί στο μυαλό των «πρασίνων» τόσο κεφαλαιώδη επιδίωξη όσο η κατάκτηση των εγχώριων τίτλων. Και επειδή αυτό είναι βίωμα δεκαετιών δεν γίνεται να ξεριζωθεί μέσα σε 12 μήνες. Σ’ αυτόν τον τομέα ο Τάκης Λεμονής έχει μάλλον πολύ περισσότερη δουλειά μπροστά του απ’ ό,τι σε επίπεδο στελέχωσης ενδεκάδας και επιλογής συστήματος.
Τέλος, ένα σχόλιο για τον Απόλλωνα. Ο κυπελλούχος δεν έφτασε ένα γκολ μακριά από την πρόκριση, αλλά βρέθηκε δύο γκολ πιο κοντά στον αποκλεισμό. Με ξηλωμένη την άρτια λειτουργούσα οπισθοφυλακή της περασμένης περιόδου ήταν ολέθριο και εγκληματικό σφάλμα της τεχνικής ηγεσίας να ταξιδέψει η ομάδα στη Ρωσία χωρίς φιλικά προετοιμασίας απέναντι σε αντιπάλους που θα επέτρεπαν το δέσιμο των νεοφερμένων και την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.
Το γλυκό ήρθε κι έδεσε, όταν εκφράστηκε η εκτίμηση τεχνικής ηγεσίας και παικτών πως το πλεονέκτημα της έδρας και της… υγρασίας στον επαναληπτικό θα έδιναν στο χέρι το εισιτήριο της πρόκρισης. Όταν μέσα στο παιχνίδι οι παίκτες του Μπόμπαν Κρισμάρεβιτς αντιλήφθηκαν πως χρειάζονταν πολύ περισσότερα από αυτά (ακόμη κι απέναντι στην ουραγό του ρωσικού πρωταθλήματος), ήταν πλέον πολύ αργά: ο Κοσόφσκι είχε αποβληθεί και η Σιμπίρ είχε πετύχει το πολύτιμο εκτός έδρας γκολ.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου