Στη Γερμανία τα ρεκόρ του (68 γκολ σε 61 συμμετοχές με το εθνόσημο, 365 τέρματα σε 427 παιχνίδια στην Μπούντεσλιγκα, επτά φορές πρώτος σκόρερ του εγχώριου πρωταθλήματος) παραμένουν ακατάρριπτα μέχρι σήμερα, πιθανότατα και για πάντα. Στις τελικές φάσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου δύο συμμετοχές (1970, 1974) τον έφεραν στην κορυφή της λίστας των σκόρερ, όπου παρέμεινε ως το 2006, όταν τον προσπέρασε ο Ρονάλντο. Για τα 15 τέρματά του, ωστόσο, ο Βραζιλιάνος χρειάστηκε τέσσερα Μουντιάλ έναντι δύο του Γερμανού.
Γεννημένος το 1945 στο Νέρντλινγκεν, ο Γκέρχαρντ (Γκερντ) Μίλερ, αποκτήθηκε το 1964 από την Μπάγερν με συστατική επιστολή τα 180 τέρματα με τη Νέρντλινγκεν την περίοδο 1962/63. Αντικρίζοντας τα κοντά πόδια και τους φουσκωμένους μηρούς του 19χρονου ο τότε τεχνικός των Βαυαρών Ζλάτκο «Τσικ» Τσαϊκόφσκι απογοητεύτηκε. «Τι να κάνω μ’ έναν αρσιβαρίστα;», θρυλείται πως είχε αναρωτηθεί. Αρχικά λοιπόν ο Μίλερ ζέσταινε τον πάγκο της Μπάγερν και χρειάστηκε η ιδιαίτερη σύσταση του τότε προέδρου Βίλχελμ Νόιντεκερ, προκειμένου να πάρει μια ευκαιρία. Την οποία, φυσικά, αξιοποίησε. Χάρη (και) στα τέρματά του η Μπάγερν ανέβηκε το 1965 στην Μπούντεσλιγκα και ο Τσαϊκόφσκι συμφιλιωτικά του κόλλησε το παρατσούκλι «κοντός, χοντρός Μίλερ».
«Και αίφνης η μπάλα ήταν στα δίχτυα»
Ένα χρόνο αργότερα ο Μίλερ ήταν διεθνής. Υπό τον ομοσπονδιακό τεχνικό Χέλμουτ Σεν καθιερώθηκε στο πλευρό των συμπαικτών του Φραντς Μπέκενμπαουερ και Ζεπ Μάιερ και μαζί με τον Ούβε Ζέελερ συνέθεσε το επιθετικό δίδυμο της «νατσιονάλμανσαφτ». Πριν το πρώτο Μουντιάλ του (1970) είχε αναδειχθεί ήδη δις (1967, 1969) ποδοσφαιριστής της χρονιάς στη Γερμανία. Στη διοργάνωση του Μεξικό αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με δέκα τέρματα και είχε καθοριστική συμβολή στην τρίτη θέση που κατέλαβαν οι Γερμανοί.
Στη φάση των ομίλων πέτυχε τα επτά από τα συνολικά δέκα τέρματα της ομάδας του (το νικητήριο 2-1 απέναντι στο πρωτοεμφανιζόμενο Μαρόκο, τρις στο 5-2 επί της Βουλγαρίας και αυθεντικό χατ τρικ στο 3-1 κόντρα στο Περού). Στα προημιτελικά σκόραρε άπαξ στην παράταση το 3-2 επί της Αγγλίας και στα ημιτελικά δις στην παράταση κόντρα στην Ιταλία, η οποία ωστόσο επικράτησε 4-3 στο επονομαζόμενο «παιχνίδι του αιώνα». Στο μικρό τελικό η Γερμανία επιβλήθηκε 1-0 της Ουρουγουάης και ο Μίλερ έφτιαξε το μοναδικό τέρμα για τον Όφερατ.
Στο εγχώριο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1974 ο Μίλερ σημείωσε «μόνο» τέσσερα γκολ, ωστόσο με το νικητήριο 2-1 επί της Ολλανδίας στον τελικό κέρδισε την αθανασία. Λίγο πριν την ανάπαυλα αστόχησε στην πρώτη προσπάθεια, αλλά στην επαναφορά η μπάλα στρώθηκε ξανά στα πόδια του, εκείνος δεν άργησε «και αίφνης η μπάλα ήταν στα δίχτυα».
«Αν σκεφτείς, είναι πολύ αργά»
Με την κατάκτηση του Μουντιάλ τερματίστηκε η καριέρα του με το εθνόσημο. Το 1979, σε ηλικία 33 ετών και παραγκωνισμένος από τον προπονητή Παλ Τσερνάι στην Μπάγερν, υπέγραψε παχυλό συμβόλαιο με τους Φορτ Λόντερντεϊλ Στράικερς, με τους οποίους το 1980 έφτασε στον τελικό του αμερικανικού πρωταθλήματος.
Αφού κρέμασε τα παπούτσια του, επέστρεψε το 1984 στο Μόναχο, όπου βίωσε μια βαθιά προσωπική κρίση, την οποία ευτυχώς έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό. Από τη δεκαετία του 90 μέχρι σήμερα ανήκει στο προπονητικό επιτελείο της Μπάγερν έχοντας αναδείξει αρκετά ταλέντα, μεταξύ άλλων και τον διεθνή Περουβιανό επιθετικό Χοσέ Πάολο Γκερέρο, ο οποίος τον χαρακτήρισε ως τον καλύτερο δάσκαλο που θα μπορούσε να έχει. Προφανώς ο Μίλερ του είχε δείξει το σωστό δρόμο με το βασικό αξίωμα για έναν γκολτζή: «Αν σκεφτείς, είναι πολύ αργά».
Ο «βασιλιάς δίχως στέμμα» Γιόχαν Κρόιφ
Υπήρχαν και υπάρχουν ελάχιστοι παίκτες, οι οποίοι κερδίζουν τους θεατές ανεξαρτήτως του πού αγωνίζονται. Ο Γιόχαν Κρόιφ ανήκει αναντίρρητα σε αυτούς. Μολονότι η διεθνής καριέρα του ήταν συγκριτικά σύντομη και ο ίδιος ουδέποτε στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, ευρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τους Πελέ, Μπέκενμπαουερ και Μαραντόνα.
Ο Γιοχάνες Χέντρικους Κρόιφ γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1947 στο Άμστερνταμ, στη σκιά του σταδίου του Άγιαξ. Μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του η μητέρα του άρχισε να δουλεύει ως καθαρίστρια, προκειμένου να αναθρέψει την οικογένεια. Ένας από τους εργοδότες της ήταν και ο «Αίαντας». Αμέσως είχε προδιαγραφεί ο δρόμος του μικρού Γιόχαν, ο οποίος στα 13 παράτησε το σχολείο, προκειμένου να αφοσιωθεί στην ποδοσφαιρική καριέρα του.
Στις ακαδημίες του Άγιαξ τον ανακάλυψε αργότερα ο Ολλανδός προπονητικός θρύλος Ρίνους Μίχελς (1928-2005). Στις 15 Νοεμβρίου 1964, σε ηλικία 17 ετών, ο Κρόιφ έκανε ντεμπούτο στην αντρική ομάδα του «Αίαντα» και πέτυχε το πρώτο από τα συνολικά 266 τέρματά του για το σύλλογο. Δύο χρόνια αργότερα αναδείχθηκε πρωταθλητής και πρωτοφόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο.
«Πυθαγόρας σε ποδοσφαιρικά παπούτσια»
Η ιδιοφυΐα του τον κατέστησε αδιαμφισβήτητο αρχηγό του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Αψεγάδιαστος τεχνίτης, ανάλαφρος στην κίνησή του και, μολονότι αδύνατος, απίστευτα δυνατός στις μονομαχίες ήταν ταυτόχρονα σκόρερ, τροφοδότης και οργανωτής σε συσκευασία ενός. Στο πλευρό του Μίχελς, μιας αληθινής αλεπούς των πάγκων, εξελίχθηκε σε συνιδρυτή και σύμβολο του αποκαλούμενου «ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου».
Ο όρος επινοήθηκε από τον ιουδαϊκής καταγωγής συγγραφέα Βίλι Μάισλ στην εργασία του “Soccer Revolution” το 1955. Ο Αυστριακός προπαγάνδιζε το ποδόσφαιρο του μέλλοντος, το οποίο χαρακτηριζόταν από τη διαρκή αλλαγή θέσεων. Οι ιδέες του Μάισλ αρχικά δεν καρποφόρησαν, οι παίκτες της εποχής του συνέχισαν να μείνουν πεισματικά αγκιστρωμένοι στις θέσεις τους. Ο Μίχελς ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε αυτή τη συνταγή στον Άγιαξ και την εθνική Ολλανδίας. Βασιζόμενες στη θεωρία του «ευέλικτου χώρου» οι ομάδες του, μόλις ανακτούσαν την μπάλα, επιχειρούσαν -μέσω ανάπτυξης από τα άκρα και διαρκών εναλλαγών θέσεων- να «μεγαλώσουν» το γήπεδο και ταυτόχρονα να το «σμικρύνουν», όταν η μπάλα ήταν στον αντίπαλο.
Χαρακτηριστικά του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου ήταν οι παίκτες που δεν εγκλωβίζονταν στους χώρους ευθύνης τους, οι πάσες ακριβείας και η ανεπτυγμένη ποδοσφαιρική ευφυΐα. Ο Γιόχαν Κρόις, ο «Πυθαγόρας σε ποδοσφαιρικά παπούτσια», όπως τον αποκάλεσε ο συντάκτης τον Times, Ντέιβιντ Μίλερ, προσωποποιούσε στο έπακρο αυτές τις αρετές.
Στο Μουντιάλ του 1974 στη Γερμανία η παγκόσμια κοινή γνώμη θαύμασε την τακτική επανάσταση των Ολλανδών. Ο Κρόιφ, θεωρητικά επιθετικός περιοχής, ευρισκόταν παντού στο γήπεδο και ήταν το σημείο αναφοράς μιας πρακτικά μόνο επιτιθέμενης ενδεκάδας. Στο εναρκτήριο παιχνίδι απέναντι στην Ουρουγουάη έφτιαξε και τα δύο τέρματα της ομάδας του. Αιώνια χαραγμένο στη μνήμη παραμένει το τέρμα του στη δεύτερη φάση απέναντι στη Βραζιλία για το τελικό 2-0. Στον τελικό τα βρήκε μπαστούνια απέναντι στον Μπέρτι Φογκτς. Εντούτοις παρά την ήττα με 2-1 ο Κρόιφ αναδείχθηκε απόλυτα δίκαια σε καλύτερο παίκτη του τουρνουά.
Απών ένεκα οικογενειακών λόγων από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στην Αργεντινή, ο «βασιλιάς Γιόχαν» έμεινε χωρίς στέμμα. Σε συλλογικό επίπεδο, όμως, κατέκτησε τα πάντα: επτά φορές πρωταθλητής με τον Άγιαξ, από το 1971 ως το 1974 τρεις συναπτές φορές πρωταθλητής Ευρώπης. Μετά τη μεταπήδησή του στην Μπαρσελόνα το 1973 αναδείχθηκε αμέσως πρωταθλητής Ισπανίας.
Το 1978 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ωστόσο λίγο αργότερα εμφανίστηκε στο αμερικανικό πρωτάθλημα, προτού επιστρέψει στα πάτρια εδάφη -αρχικά στον Άγιαξ, ακολούθως -και προς απογοήτευση των οπαδών του «Αίαντα»- στη Φέγενοορντ, όπου αναδείχθηκε άλλες δύο φορές πρωταθλητής. Το 1984 κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του.
Η ομάδα-όνειρο
Άνευ διπλώματος προπονητικής, έγινε τεχνικός διευθυντής στον Άγιαξ, όμως ο δρόμος του τον έβγαλε πάλι στη Βαρκελώνη, όπου από το 1988 έζησε την κορυφαία εποχή του ως προπονητής. Με αστέρες όπως οι Θουμπιθαρέτα, Κούμαν, Γουαρδιόλα, Μίκαελ Λάουντρουπ, Μπακέρο και Στοΐτσκοφ δημιούργησε τη θρυλική «ομάδα-όνειρο», η οποία το 1992 κατέκτησε απέναντι στη Σαμπντόρια το Κύπελλο Πρωταθλητριών και στέφθηκε τέσσερις συναπτές χρονιές πρωταθλήτρια Ισπανίας.
Το 1996 οι δρόμοι χώρισαν, μεταξύ άλλων επειδή ο Κρόιφ είχε ξανά προβλήματα με την καρδιά του. Μετά την εγχείριση bypassτο 1991 ο αρειμάνιος καπνιστής ορκίστηκε να μην αγγίξει ξανά τσιγάρο, κατέβαλε όμως το τίμημα της χρόνιας φθοράς του σώματός του. Έκτοτε είναι πλήρως αφοσιωμένος στο ίδρυμα «Γιόχαν Κρόιφ» (σ.σ. ενισχύει αθλητές με προβλήματα αναπηρίες και προάγει την αθλητιατρική) και στο διεθνές Πανεπιστήμιο Γιόχαν Κρόιφ (σ.σ. βοηθά αθλητές να αποκτήσουν νέους ορίζοντες μετά το τέλος της καριέρας τους).
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου