Γκαρίντσα: Ο ήρωας του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1962 (Χιλή)

Το 1958 αναδείχθηκε για πρώτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής, ωστόσο παρά τις απαράμιλλες ντρίμπλες του ο μόλις 17χρονος Πελέ του έκλεψε την παράσταση. Τέσσερα χρόνια αργότερα «επωφελούμενος» από έναν τραυματισμό του ανερχόμενου αστέρα ο Γκαρίντσα οδήγησε με τέσσερα τέρματα τη «σελεσάο» στο δεύτερο συναπτό θρίαμβο σε Μουντιάλ και προσωρινά επισκίασε τον Πελέ.

Η υποχρεωτική συνύπαρξη αυτών των δύο ήταν ιδιαίτερης φύσης. Παρόντων στην ενδεκάδα της αυτών των δύο εξαίρετων ποδοσφαιριστών, η «σελεσάο» δεν έχανε παιχνίδι. Άλλωστε ο Γκαρίντσα έκλεισε την καριέρα του με το εθνόσημο (50 συμμετοχές, 12 γκολ) έχοντας γνωρίσει μόλις μια ήττα: το 1-3 κόντρα στην Ουγγαρία -στην αυλαία της φάσης των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 στην Αγγλία. Το συγκεκριμένο παιχνίδι σηματοδότησε τον πρόωρο αποκλεισμό των Βραζιλιάνων και αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του βιρτουόζου ντριμπλέρ.

Ότι ο γεννημένος στις 28 Οκτωβρίου 1933 Μανουέλ Φρανσίσκο ντος Σάντος θα συναγωνιζόταν σε ποιότητα και δημοφιλία τον μετέπειτα ποδοσφαιρικό θρύλο Πελέ δεν ήταν εξ αρχής προφανές. Το κατά έξι εκατοστά κοντύτερο αριστερό του πόδι μόνο ιδεώδης προϋπόθεση μιας επιτυχημένης καριέρας δεν ήταν και ώθησε έναν εκ των αδελφών του να του χαρίσει το παρατσούκλι «Γκαρίντσα», εμπνευσμένο από το εξωτικό πτηνό με το περίεργο περπάτημα.

Ο παθιασμένος με το ποδόσφαιρο έφηβος δεν άφησε όμως το σωματικό μειονέκτημα να τον αποθαρρύνει και το 1953 άδραξε την προσφερόμενη από την Μποταφόγκο ευκαιρία. Ο εντυπωσιακός τρόπος παιχνιδιού με τις ενθουσιώδεις ντρίμπλες και το σχεδόν ανεξάντλητο ρεπερτόριο σε τρικ, με τα οποία εξέθετε αντιπάλους, μετέτρεψαν τον προερχόμενο από φτωχή οικογένεια άσο σε αγαπημένο του κοινού -και τον Αύγουστο του 1955 τον έχρισαν διεθνή.

Ο παγκόσμιος τίτλος με την εθνική Βραζιλίας το 1958 ήταν το πρώτο χάιλαϊτ ενός παίκτη, ο οποίος ούτε αγωνιστικά ούτε προσωπικά νικήθηκε από οποιουσδήποτε περιορισμούς. Και το 1962, μετά τον τραυματισμό του Πελέ, μάγεψε τα πλήθη και αναδείχθηκε σε κεντρική φιγούρα στη «σελεσάο». Εκκινώντας από πολύ χαμηλά ο Γκαρίντσα ανέβηκε -μετά τα δύο τέρματά του στον προημιτελικό απέναντι στην Αγγλία (3-1) και στον ημιτελικό κόντρα στην οικοδέσποινα Χιλή (4-2)- στην κορυφή του Ολύμπου, απ’ όπου όμως έπεσε ξανά πολύ χαμηλά.

Ο καλλιτέχνης της ντρίμπλας με το σουτ-μπανάνα δεν κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στην ύψιστη ποδοσφαιρική τέχνη και στην κυριαρχούμενη από αλκοόλ και γυναίκες ζωή. Κατρακύλησε στο βούρκο και πέθανε το 1983 σε ηλικία μόλις 49 ετών. Εκατοντάδες χιλιάδες Βραζιλιάνοι τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία υπογραμμίζοντας τοιουτοτρόπως πόσο πολύ τους είχε μαγέψει επί χρόνια ο Γκαρίντσα με τις ποδοσφαιρικές παραστάσεις του. Στην επιτύμβια πλάκα του στο νεκροταφείο “Jardim da Saudade” αναγράφεται: «Ενθάδε κείται εν ειρήνη η χαρά των ανθρώπων, ο Μανέ Γκαρίντσα».

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ