Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας υπερήφανος ιταλικός σύλλογος, για τον οποίο άξιοι ήταν μόνον οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές στον κόσμο και τον οποίο φοβόταν όλη η Ευρώπη. Όλα αυτά μια φορά κι έναν καιρό. Διότι η Γιουβέντους, το πάλαι ποτέ καμάρι της Σέριε Α, βυθίζεται στο χάος: αποχή οργανωμένων συνδέσμων, αυγά στο πούλμαν της ομάδας, ρατσιστικές επιθέσεις κατά των παικτών και -η κορωνίδα όλων- το εφιαλτικό σενάριο επιστροφής του Λουζιάνο Μότζι! Αν η Γιουβέντους, γνωστή ανά την υφήλιο και ως «Γηραιά Κυρία», ήταν όντως μια ηλικιωμένη γυναίκα, για την ανάρρωσή της θα ήταν απαραίτητη μια πολύμηνη θεραπεία. Ουδείς άλλος σύλλογος τέτοιου βεληνεκούς αντιμετωπίζει επί του παρόντος τόσο σοβαρά προβλήματα όσο αυτός από τον ιταλικό Βορρά.
Μόλις το περασμένο καλοκαίρι, στην αφετηρία της αγωνιστικής περιόδου 2009/10, όλα έμοιαζαν ειδυλλιακά. Το σκάνδαλο Μότζι; Ξορκισμένο και λησμονημένο. Ο υποχρεωτικός υποβιβασμός στη Σέριε Β; Επίσης ξεχασμένος από καιρό -χάρη στην άμεση επάνοδο και την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ η διοίκηση υπό τον πρόεδρο Ζαν-Κλοντ Μπλανκ είχε φέρει στο Τουρίνο τον Βραζιλιάνο Ντιέγκο από τη Βέρντερ. Ο προπονητής Τσίρο Φεράρα, είδωλο του συλλόγου από τη χρυσή εποχή στα μέσα της δεκαετίας του 90, είχε στα χέρια του τον επικείμενο παγκόσμιο αστέρα. Όλες οι προϋποθέσεις έμοιαζαν να συντρέχουν και στη Γιουβέντους εξέλαβαν ως αυτονόητο τον ισχυρισμό του ομοσπονδιακού εκλέκτορα Μαρτσέλο Λίπι πως εκκινούσαν ως φαβορί για το σκουντέτο.
Τριάντα δύο αγωνιστικές αργότερα το σκηνικό έχει αλλάξει άρδην. Ο Φεράρα αποτελεί ήδη παρελθόν και στη θέση του κάθεται ο (εν τω μεταξύ επίσης σφόδρα επικρινόμενος) Αλμπέρτο Τζακερόνι. Μετά από μερικά φανταστικά παιχνίδια, τα οποία προκάλεσαν συγκρίσεις με τον Μισέλ Πλατίνι, η καμπύλη απόδοσης του Ντιέγκο έχει πάρει την κατιούσα. Ένεκα του Μπλανκ οι μεγαλύτεροι σύνδεσμοι οπαδών του συλλόγου έχουν κατέλθει σε αποχή. Το πούλμαν της ομάδας έχει βομβαρδιστεί με αυγά από αγανακτισμένους φιλάθλους. Και από τον Μαρτσέλο Λίπι στο Τουρίνο δεν έχουν ακούσει εδώ και μήνες…
Ερείπια
Διέξοδος από τη δεινή κατάσταση δεν διαφαίνεται αυτή τη στιγμή -ούτε σε αγωνιστικό ούτε σε διοικητικό επίπεδο. Οι εθισμένοι σε περιόδους κυριαρχίας και καλομαθημένοι σε τίτλους οπαδοί είναι πιο ευερέθιστοι από ποτέ. Μόλις πριν μια εβδομάδα έγινε γνωστό ότι -πριν την αναχώρηση για το παιχνίδι με την Αταλάντα- ένας οπαδός εξύβρισε τον έγχρωμο αμυντικό Τζόναθαν Ζεμπινά και ακολούθως τον χτύπησε στο σβέρκο. Δεν ήταν το πρώτο κρούσμα ρατσισμού στο σύλλογο, του οποίου το κοινό δεν φημίζεται για την ανεκτικότητά του.
«Αυτό το περιστατικό αποτελεί κρίμα για το ιταλικό ποδόσφαιρο. Η Ιταλία δεν αξίζει κάτι τέτοιο», διακήρυξε ο Ζεμπινά, ο οποίος πάντως δεν συνεισέφερε στην εξομάλυνση της σχέσης οπαδών και παικτών, αφού -αντιδρώντας στις ασταμάτητες ύβρεις των οπαδών στη διάρκεια του οδυνηρού αποκλεισμού από το Γιουρόπα Λιγκ κόντρα στη Φούλαμ- έδειξε στην κερκίδα το μεσαίο δάχτυλο. Αμέσως μετά από εκείνο το εφιαλτικό εκτός έδρας 1-4 ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο, η εν ενεργεία σημαία του συλλόγου, υποχρεώθηκε να ομολογήσει: «Ουδέποτε σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να χάσουμε έτσι. Πρόκειται για καταστροφή».
Ο Μισέλ Πλατινί, νυν πρόεδρος της UEFAκαι ένδοξη μορφή της «Βέκια Σινιόρα», συμπλήρωσε: «Μετά τον υποβιβασμό και την επάνοδο ο σύλλογος υποφέρει. Έχει τις φιλοδοξίες μιας μεγάλης ομάδας, του λείπει όμως η ποιότητα. Η ομάδα είναι πολύ χειρότερη από εκείνη του 2006». Και η ιδιόκτητη εφημερίδα “Tuttosport” έριξε τη χαριστική βολή: «Η Γιουβέντους δεν είναι ομάδα, δεν είναι τίποτε πλέον. Είναι τα ερείπια ενός συλλόγου».
Πάγωμα μισθοδοσίας
Η πραγματικότητα δεν απέχει πολύ από αυτήν την ακραία τοποθέτηση. Η Γιουβέντους έχει μετατραπεί εσχάτως σε σάκο του μποξ ακόμη και για απειλούμενους με υποβιβασμό συλλόγους, όπως η Σιένα και η Ουντινέζε. Το 0-3 απέναντι στην τελευταία την περασμένη Κυριακή την έριξε στην έβδομη θέση, ήτοι εκτός όλων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Σε ακόμη μια κίνηση πανικού ο πρόεδρος Μπλανκ προχώρησε σε εικοσάλεπτο εξάψαλμο στους παίκτες, τους οποίους απείλησε με πάγωμα μισθοδοσίας, αν δεν επιστρέψουν άμεσα στις νίκες.
Ένα αληθινά συγκεχυμένο σχέδιο, δεδομένου ότι οι οικτρές εμφανίσεις της Γιουβέντους πολύ δύσκολα θα αντικατασταθούν εν μια νυκτί από μπάλα επιπέδου. Η λίγκα επιτρέπει μεν την καθυστέρηση μισθών, το πολύ όμως για ένα τρίμηνο, μετά το πέρας του οποίου άπαντες πρέπει να έχουν εξοφληθεί μέχρι τελευταίας δεκάρας. Κοινώς, σε περίπτωση υλοποίησης της απειλής της, η διοίκηση της Γιουβέντους θα πρέπει να καταβάλλει τους μισθούς Απριλίου-Ιουνίου ως τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Οι παίκτες δεν θα έχουν λογικά πρόβλημα να καλύψουν το συγκεκριμένο διάστημα. Άλλωστε το μισθολόγιο του συλλόγου αγγίζει τα 115 εκατομμύρια ευρώ και είναι ο μοναδικός τομέας, στον οποίο η Γιουβέντους εμφανίζεται άκρως ανταγωνιστική σε επίπεδο κορυφής -μόνον οι Ίντερ (150 εκατομμύρια) και Μίλαν (125,5) ξοδεύουν περισσότερα. Διότι σε αγωνιστικό επίπεδο η «Βέκια Σινιόρα» πραγματοποιεί μια καταστροφική σεζόν, όπως αποδεικνύουν η έκτη χειρότερη άμυνα (47 γκολ), η έκτη καλύτερη επίθεση (48 τέρματα) και οι μόλις τρεις ήττες που απέχει από την ισοφάριση του αρνητικού ρεκόρ του συλλόγου (15 από την περίοδο 1961/62)!
Στο σφυρί ο Μπουφόν;
Ένεκα μαζικών απειλών κατά αξιωματούχων και ορισμένων παικτών οι προπονητικές εγκαταστάσεις φρουρούνται από ειδικό σώμα της αστυνομίας, ενώ ο πρόεδρος μετακινείται με σωματοφύλακες! Υπό αυτές τις συνθήκες φαντάζει απίθανο να πετύχει η ομάδα ακόμη και τον διορθωμένο προς τα κάτω στόχο, ήτοι την κατάληψη της τέταρτης θέσης. Η θεωρητική πιθανότητα επίτευξής του οφείλεται αποκλειστικά στην επίσης ασταθή απόδοση των υπόλοιπων διεκδικητών του τελευταίου εισιτηρίου για το επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ.
Η απόσταση από την τέταρτη Παλέρμο (51 πόντοι) είναι στους τρεις βαθμούς, ωστόσο μπροστά από τη Γιουβέντους ευρίσκονται τόσο η Σαμπντόρια (51 πόντοι) όσο και η Νάπολι (49 πόντοι) και στις εναπομένουσες έξι αγωνιστικές η πολυπρωταθλήτρια Ιταλίας έχει να παίξει και με τους δύο συλλόγους από το Μιλάνο. Χωρίς τα εγγυημένα εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λιγκ ακόμη και η πώληση του Τζιανλουίτζι Μπουφόν δεν μοιάζει ουτοπικό σενάριο. Η αποζημίωση των 25 εκατομμύρια θα χρησιμοποιηθεί στην αναδόμηση του ρόστερ, από το οποίο θα αποχωρήσουν ακόμη και παίκτες με συμβόλαια ως το 2011 (βλέπε Νταβίντ Τρεζεγκέ, Μάουρο Καμορανέζι, Φάμπιο Καναβάρο και Τζόναθαν Ζεμπινά).
Εν μέσω αυτής της ολέθριας περιδίνησης του συλλόγου στη χειρότερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας του, ο πανικός δείχνει να έχει καταλάβει ακόμη θρύλους της ομάδας. Ο Μάρκο Ταρντέλι, επί παραδείγματι, δεν δίστασε να επαναφέρει στο προσκήνιο έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει στιγματιστεί ήδη ως προδότης του ποδοσφαίρου: «Η Γιουβέντους χρειάζεται κάποιον που καταλαβαίνει πραγματικά από ποδόσφαιρο. Έναν όπως ο Μότζι»!
Αν η Γιουβέντους έχει φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζει ως λύση στα δεινά της τον άνθρωπο που τα προκάλεσε (ποιος άλλωστε παραγνωρίζει πως ο υποχρεωτικός υποβιβασμός και ο ξεσηκωμός των οπαδών της ομάδας επήλθαν ως συνέπειες της αποκάλυψης των εγκληματικών ραδιουργιών του «ποδοσφαιρικού νονού»;), τότε δεν χρειάζεται οιουδήποτε είδους θεραπεία. Η ευθανασία κάνει μια χαρά τη δουλειά...
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου