Μια νίκη Γερμανών επί Άγγλων δεν είναι ποτέ ασήμαντη. Ένας θρίαμβος με 4-0 μένει πάντα αλησμόνητος. Ωστόσο την περασμένη Δευτέρα, στην αυλαία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U21 στο Μάλμε της Σουηδίας, η «τεσσάρα» επί των «λιονταριών» ήταν ιστορική απ’ όλες τις απόψεις για τη γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία.
Η μεγαλύτερη ομοσπονδία παγκοσμίως κατέκτησε τον πρώτιστο τίτλο της στη συγκεκριμένη διοργάνωση (σ.σ. η σημαντικότερη μεταξύ αυτών για τις αποκαλούμενες μικρές εθνικές ομάδες), πανηγύρισε την ευρύτερη νίκη οποιασδήποτε εκπροσώπου της σε τελικό και έγινε η πρώτιστη που έχει υπό την σκέπη της τις εν ενεργεία πρωταθλήτριες Ευρώπης σε επίπεδο U17, U19 και U21!
Αυτό το μοναδικό και απαράμιλλο επίτευγμα στην 109χρονη ιστορία της θα διαρκέσει για ένα μήνα, συγκεκριμένα ως τις 2 Αυγούστου, όταν στην Ουκρανία θα ανοίξει η αυλαία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U19, στο οποίο η ομάδα του Χάικο Χέρλιχ δεν έχει προκριθεί (σ.σ. αποκλείστηκε στα προκριματικά από την Ισπανία με 1-0).
Το μέγεθος της επιτυχίας
Για να αντιληφθεί κάποιος την πρόσφατη επιτυχία των νεαρών «πάντσερ» στην πλήρη έκτασή της, οφείλει να συνυπολογίσει τρεις παραμέτρους. Πρώτη: η «νατσιονάλμανσαφτ» είχε να παραστεί σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U21 από το 1982, όταν στο ρόστερ της υπήρχαν παίκτες όπως οι Ρούντι Φέλερ, Λόταρ Ματέους και Πιερ Λιτμπάρσκι, οι οποίοι οκτώ χρόνια αργότερα στέφθηκαν παγκόσμιοι πρωταθλητές στην Ιταλία.
Δεύτερη: η μακρά λίστα απογοητεύσεων στις προηγούμενες διοργανώσεις. Το 2007 η ομάδα του Γκόμεζ δεν προκρίθηκε καν στην τελική φάση, τρία χρόνια νωρίτερα -στο εγχώριο Euro- η παρέα των Σβάινσταϊγκερ, Ποντόλσκι, Χίτσλσπεργκερ αποκλείστηκε μετά τη φάση των ομίλων. Το 2002 η Γερμανία των Μετσέλντερ και Φρίντριχ απέτυχε να προκριθεί, ενώ τέσσερα χρόνια νωρίτερα οι Μπάλακ και Φρινγκς την οδήγησαν ως τα προημιτελικά. Όλοι οι προαναφερθέντες είναι βασικά στελέχη της νυν εθνικής ανδρών, η οποία στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο θα επιχειρήσει να φτάσει στον πρώτο της τίτλο μετά το Euro1996. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U21 είναι το πιο σημαντικό τρόπαιο που έχουν κατακτήσει οι Γερμανοί έκτοτε…
Τρίτη: εκτός της 23μελούς αποστολής που ταξίδεψε στη Σουηδία έμειναν παίκτες όπως ο Άαρον Χαντ της κυπελλούχου Βέρντερ, ο άρτι μετεγγραφείς στην Μπάγερν, Αλεξάντερ Μπάουμγιοχαν, ο Όιγκεν Πολάνσκι της Χετάφε, ο Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ της Τότεναμ και ο -θεωρούμενος ως μέγιστο εν αναμονή ταλέντο της Γερμανίας- Τόνι Κρόος!
Απόσβεση επενδύσεων
Ο νυν πρόεδρος της ομοσπονδίας Δρ. Τέο Τσβάντσιχερ χάρισε το χρυσό μετάλλιό του στον προκάτοχό του Γκέρχαρντ Μάιερ-Φόρφελντερ, επειδή ο τελευταίος το 2000 -αμέσως μετά το καταστροφικό για τη Γερμανία Euro- είχε εγκαινιάσει το πρόγραμμα ενίσχυσης των τμημάτων υποδομής, το οποίο τα περασμένα εννέα χρόνια έχει απορροφήσει κονδύλια 100 εκατομμυρίων ευρώ.
Στο μεσοδιάστημα υπάρχουν σχεδόν 400 σημεία υποστήριξης, πάνω από 1000 αμειβόμενοι προπονητές και συνολικά 29 συντονιστές και οι επαγγελματικοί σύλλογοι, οι οποίοι μόνο την περασμένη περίοδο επένδυσαν σχεδόν 70 εκατομμύρια ευρώ στα τμήματα υποδομών τους, είναι υποχρεωμένοι να κατασκευάζουν κέντρα επιδόσεων για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές τους. Απ’ αυτά τα μέτρα, άλλωστε, επωφελήθηκαν τα μέγιστα οι νυν πρωταθλητές Ευρώπης, οι οποίοι το 2000 ήταν μεταξύ 11 και 13 ετών.
Όλα αυτά γίνονται υπό την επίβλεψη του άκρως μεθοδικού Ματίας Ζάμερ, πρώτιστου αθλητικού διευθυντή στην ιστορία της γερμανικής ομοσπονδίας, ο οποίος από την ανάληψη καθηκόντων τον Απρίλιο του 2006 έχει πανηγυρίσει ήδη τρεις τίτλους. Έναν λιγότερο μετρά (προσώρας) ο Χορστ Χρούμπες, ο οποίος -ένδεκα μήνες μετά τον τίτλο με την εθνική Γερμανίας U19 στην Τσεχία- έγινε ο μοναδικός προπονητής με δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα μέσα σε μια χρονιά!
Γηράσκει αεί διδασκόμενος
Ήταν η πληρωμένη απάντηση του 58χρονου σε όσους τον χαρακτήριζαν αναχρονιστικό και ξεπερασμένο, η απόδειξη πως απλώς η καριέρα του τόσο ως παίκτη όσο και ως προπονητή άργησε να πάρει την ανιούσα. Στην εθνική ο πάλαι ποτέ άσος του Αμβούργου (πρωταθλητής Ευρώπης το 1983 στην Αθήνα) κλήθηκε σε ηλικία 28 ετών, ωστόσο με δύο δικά του τέρματα την έστεψε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1980.
Ως προπονητής είχε ατυχή περάσματα από τις Ροτ-Βάις Έσσεν, Χάνζα Ρόστοκ, Δυναμό Δρέσδης και Σάμσουνσπορ, το 2000 ήταν βοηθός του Έριχ Ρίμπεκ στο καταστροφικό για τη «νατσιονάλμανσαφτ» Euro και ακολούθως προσελήφθη από τον Μάιερ-Φόρφελντερ στα τμήματα υποδομής της γερμανικής ομοσπονδίας, όπου μετά από εννιά χρόνια δρέπει τους καρπούς της άοκνης και ειλικρινούς δουλειάς του.
«Είναι ένας άνθρωπος που λέει κοφτά και σταράτα αυτό που θέλει. Δουλεύει με πειθαρχία και εμβολιάζει την ομάδα με τη νοοτροπία του νικητή. Μεταδίδει την πίστη στην επιτυχία και τραβά μ’ επιμονή το δρόμο του», του έπλεξε το εγκώμιο ο ομοσπονδιακός τεχνικός Γιόαχιμ Λεβ, ενώ ο Ζάμερ τον εξύμνησε ως «πρότυπο ανθρώπου αεί διδασκόμενου». Και όντως ο Χρούμπες, ο οποίος ανέλαβε την εθνική U21 τον περασμένο Νοέμβριο διαδεχόμενος τον απολυθέντα Ντίτερ Άιλτς, εξέλιξε περαιτέρω τις ικανότητές του προϊόντων των χρόνων.
Το απέδειξε με την ουσιαστική, θεαματική και τάχιστη βελτίωση της συγκεκριμένης ομάδας, το πιστοποίησε και με το στήσιμό της στον τελικό, όπου δεν δίστασε να εφαρμόσει σύστημα 4-1-4-1 (είχε δοκιμαστεί μόλις σε μία προπόνηση!) και να χρησιμοποιήσει ως αμυντικό μέσο τον στόπερ Ματς Χούμελς, στην πρώτη του εμφάνιση ως βασικός μετά από επτά μήνες λόγω τραυματισμού!
Ευοίωνο μέλλον
Οι επιλογές του δικαιώθηκαν στο έπακρο ολοκληρώνοντας ακόμη ένα σημαντικό βήμα για την εκ νέου καταξίωση της εσχάτως σφόδρα υποτιμημένης νέας γενιάς του γερμανικού ποδοσφαίρου. «Αν αναλογιστούμε το επίπεδο της νυν εθνικής ομάδας των Ισπανών, οι οποίοι προ ετών κυριαρχούσαν πανευρωπαϊκά σε όλες τις μικρές ηλικίες, τότε δεν πρέπει ν’ ανησυχούμε για το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας», δήλωσε ο πρόεδρος της γερμανικής λίγκας, Ράινχαρντ Ράουμπαλ.
Τω όντι μια ματιά στη χρυσή βίβλο των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων προϊδεάζει για μελλοντικές επιτυχίες της «νατσιονάλμανσαφτ». Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία έχει κατακτήσει από το 1992 πέντε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα U21, η πρωταθλήτρια Ευρώπης είχε θριαμβεύσει το 1998 και είχε φτάσει στον τελικό δύο χρόνια νωρίτερα, ενώ το 2006 και το 2007 ο τίτλος είχε καταλήξει στους Ολλανδούς.
Από τους άρτι εστεμμένους πρωταθλητές Ευρώπη πέντε (Αντρέας Μπεκ, Μάνουελ Νόιερ, Σάμι Κεντίρα, Μεσούτ Εζίλ και Γκονζάλο Κάστρο) έχουν πάρει ήδη το βάπτισμα του πυρός στη μεγάλη εθνική, ενώ η πλειονότητα εικάζει με σχετική ασφάλεια πως σε ορατό χρονικό ορίζοντα ο συγκεκριμένος αριθμός θα αυξηθεί. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Γιόαχιμ Λεβ θα πρέπει μάλιστα να λάβει σχετικά σύντομα τις αποφάσεις του.
Εννέα ποδοσφαιριστές της νέας πρωταθλήτριας Ευρώπης έχουν διπλή υπηκοότητα και -βάσει κανονισμών της ΦΙΦΑ- μπορούν ακόμη ν’ αλλάξουν εθνόσημο: οι Ζεμπάστιαν Μπένις (Πολωνία), Ασκάν Ντεζάγκα (Ιράν), Ντένις Αόγκο (Νιγηρία), Τζερόμ και Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ (αμφότεροι Γκάνα), Μάρκο Μαρίν (Σερβία), Ενίς Μπεν-Χατίρα (Τυνησία), Τσινέντου Έντε (Νιγηρία) και Φάμπιαν Τζόνσον (Η.Π.Α.) Για να «κατοχυρωθούν» ως Γερμανοί πρέπει άπαντες να αγωνιστούν τουλάχιστον άπαξ με την εθνική Ανδρών, όπως δηλαδή έχει συμβεί ήδη με τους Κεντίρα (Τυνησία), Μπεκ (Ρωσία), Εζίλ (Τουρκία) και Κάστρο (Ισπανία).
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου