Προτού καν εξαλείψει τις αμφιβολίες για το αν εκτός από το θεαματικότερο είναι και το κορυφαίο πρωτάθλημα στη γηραιά ήπειρο, η Πριμέρα Ντιβισιόν κατοχύρωσε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας έναν άλλο τίτλο, δυστυχώς διόλου τιμητικό: αυτόν της πλέον χρεοκοπημένης λίγκας στην Ευρώπη! Το αγωνιστικό Βατερλό των εκπροσώπων της στις εφετινές ευρωπαϊκές διοργανώσεις ωχριά μπροστά στο οικονομικό κραχ, το οποίο αντιμετωπίζουν κατάφατσα οι πλείστοι από τους συλλόγους της!
Ιδιοκτήτης μιας χειροτεχνίας πορσελάνης και μιας αλυσίδας υπεραγορών ο Φερνάντο Ρόιγκ είναι ένας από τους μεγαλύτερους εργοδότες στην περιοχή της γενέτειράς του και συνάμα ο εκλεγμένος πρόεδρος της Βιγιαρεάλ. Η πρόκριση του «κίτρινου υποβρυχίου» (επί του Παναθηναϊκού) στην προημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου μεθαύριο θα αντιμετωπίσει την Άρσεναλ, σκόρπισε στον πληθυσμό του Βίλα Ρεάλ χαρά, την οποία σε εποχές οικονομικής κρίσης ουδείς πρέπει να στερείται. Στη διάρκεια της εβδομάδας μάλιστα ο Ρόιγκ ανακοίνωσε πως εφ’ εξής ο σύλλογος θα κάνει δώρο τα εισιτήρια διαρκείας σε όσα μέλη του βρέθηκαν στο ταμείο ανεργίας.
Η ασυνήθης πρωτοβουλία είναι απόλυτα εναρμονισμένη με το κλίμα των καιρών. Σε ουδεμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει σημειωθεί τέτοια έκρηξη του ποσοστού ανεργίας όσο στην Ισπανία, όπου μόνο τον περασμένο Ιανουάριο έχασαν τις δουλειές του σχεδόν 200.000 άνθρωποι. Οι αλλοδαποί εργάτες από την Αφρική, οι οποίοι είχαν μεταβεί στην Ιβηρική για το μάζεμα των ελιών, εστάλησαν στις πατρίδες τους, αφού πλέον αυτή τη φθηνή εργασία εμφανίζονται εδώ και καιρό πρόθυμοι να διεκπεραιώσουν αρκετοί ντόπιοι.
«Στην Ισπανία η οικονομική κρίση είναι εδώ και μήνες το κυρίαρχο θέμα, ξεκίνησε νωρίτερα απ’ ό,τι στις πλείστες άλλες ευρωπαϊκές χώρες», υποστηρίζει ο Μπόντο Ίλγκνερ, πρώην διεθνής τερματοφύλακας της Γερμανίας, ο οποίος από το 1996 ως το 2001 αγωνίστηκε με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης και εξακολουθεί να διαβιώνει στην Κόστα Μπλάνκα. Από εκεί παρατηρεί καθημερινά πώς προ πάντων η αγορά ακινήτων κλονίζεται: «Οικοδομικά πρότζεκτ σταματούν, υπάρχουν πλείστες κενές θέσεις».
Οι ύψους δισεκατομμυρίων ζημίες, οι οποίες κλυδωνίζουν τον κλάδο των ακινήτων, επιφέρουν ένα ισχυρό χτύπημα και στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Για χρόνια ήταν προ πάντων Μαικήνες από το συγκεκριμένο επιχειρηματικό τομέα που αντιμετώπιζαν την ενασχόλησή τους με τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους ως χόμπι. Με τον αριθμός πωλήσεων οικιών όμως να έχει κατρακυλήσει την περασμένη διετία σε ποσοστό 90% ο αθλητισμός περνά εύκολα σε δεύτερη μοίρα.
Τούτων δοθέντων οι σύλλογοι από τη χώρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης βρίσκονται ενώπιον ενός ζοφερού μέλλοντος. Σε διεθνές επίπεδο άλλωστε η τρέχουσα περίοδος ήδη έχει εξελιχθεί σε μια ασυνήθιστα κακή. Μόνον η εξαιρετική Μπαρτσελόνα και η Βιγιαρεάλ έχουν απομείνει να υπερασπίζονται την τιμή της Πριμέρα Ντιβισιόν. Παρά τον εξαιρετικό της τζίρο η Ρεάλ αποκλείστηκε στη φάση των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, η αντίστοιχη του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ αποτέλεσε τον τερματικό σταθμό για τις Βαλένθια και Λα Κορούνια.
Η ευπάθεια του ισπανικού ποδοσφαίρου στην κρίση εκπλήσσει ελάχιστους, αφού η δημιουργία χρεών αποτελεί τρόπον τινά αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης της Πριμέρα Ντιβισιόν: ήδη το 2001 η Ρεάλ Μαδρίτης απέφυγε την απειλητική χρεοκοπία μέσω της πώλησης των προπονητικών εγκαταστάσεών της στο δήμο της Μαδρίτης έναντι 450 εκατομμυρίων ευρώ. Πριν από τρία χρόνια οι τράπεζες σταμάτησαν την πίστωση στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, διότι το βουνό των χρεών της είχε αγγίξει πλέον τα 200 εκατομμύρια ευρώ!
Τα τρομακτικά ελλείμματα των συλλόγων γίνονταν ανεκτά από την εγχώρια ποδοσφαιρική ομοσπονδία και την πολιτική σκηνή, μόνο και μόνο επειδή στη λίγκα εισέρεε διαρκώς φρέσκο χρήμα. «Στην Ισπανία ουδέποτε κάποιος σύλλογος ένιωσε την απειλή της αφαίρεσης βαθμών ή του υποχρεωτικού υποβιβασμού ένεκα οικονομικής κακοδιαχείρισης. Αν κάποια στιγμή χρεοκοπούσε, ένας κρατικός διαχειριστής οικονομικών κρίσεων επενέβαινε και ο σύλλογος είχε το ελεύθερο να συνεχίσει να αγωνίζεται στο πρωτάθλημα», καταδεικνύει τη ρίζα του κακού ο Γερμανός Γκέρχαρντ Πόσνερ (Στουτγάρδη, Ντόρτμουντ και 1860 Μόναχο), ο οποίος έπαιξε ποδόσφαιρο για τέσσερα χρόνια στην Ισπανία και σήμερα είναι σύμβουλος αρκετών συλλόγων, μεταξύ των οποίων οι Μπέτις και Σαραγόσα.
Τη στιγμή που οι 18 σύλλογοι της πρώτης κατηγορίας στη Γερμανία έχουν συνολικά οικονομικές δεσμεύσεις ύψους 470 εκατομμυρίων ευρώ, οι 20 ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν χρωστούν αθροιστικά 2,1 δισεκατομμύρια! Μόνον το χρέος της Βαλένθια κυμαίνεται -ανάλογα με την πηγή- μεταξύ 490 και 650 εκατομμυρίων ευρώ! Στους παίκτες της η κυπελλούχος ΟΥΕΦΑ του 2004 χρωστά άνω των 15 εκατομμυρίων σε μισθούς. Προβλήματα στις πληρωμές των παικτών τους αντιμετωπίζουν αυτήν την περίοδο τόσο η Ράσινγκ Σανταντέρ όσο και η πρωτοπόρος της Σεγούντα Ντιβισιόν Χερέθ.
Η Αλμερία έχει απολέσει το χορηγό στη φανέλα της, την οικοδομική επιχείρηση Obrascampo. Η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, πρωταθλήτρια του 2000, αδυνατεί μετά την κατάρρευση της Martinsa-Fadesa SA (developer στον τομέα των ακινήτων) να βρει νέο χρηματοδότη. Στη Μαγιόρκα μετά τη χρεοκοπία του ιδιοκτήτη του συλλόγου, του επιχειρηματία ακινήτων Βίσενκ Γκράντε, έπρεπε να βρεθεί ένας καινούριος ισχυρός άντρας. Στο τέλος στον προεδρικό θώκο ανέβηκε ο Βρετανός Πολ Ντέιβιντσον, καίτοι αντί των απαιτούμενων 80 εκατομμυρίων ευρώ είχε στη διάθεσή του μόλις 42.
Η εξάρτηση των συλλόγων οφείλεται αποκλειστικά στην εγχώρια νομοθεσία. Στην Ισπανία είναι εφικτό για ένα άτομο να αναλάβει έναν ολόκληρο σύλλογο. Στη Γερμανία αυτό απαγορεύεται: μέσω του κανόνα για το 50+1% των μετοχών οι κάθε λογής επενδυτές δεν επιτρέπεται να έχουν την πλειοψηφία (και συνεπώς την κυρίαρχη φωνή) στους συλλόγους.
Επιπροσθέτως στην Ισπανία μια εξαιρετικά μεγάλη ανομοιομορφία έχει προκαλέσει και η μη κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Οι δύο κορυφαίες ομάδες, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα, πωλούν τα δικά τους έναντι τριψήφιου αριθμού εκατομμυρίων και όλοι οι υπόλοιποι αρκούνται με ψίχουλα. «Οι σύλλογοι έχουν πωλήσει απερίσκεπτα τις μετοχές τους αποκτώντας τοιουτοτρόπως πολύ φρέσκο χρήμα. Αυτό όμως τους εκδικείται τώρα. Ορισμένες ομάδες διαβίωσαν πολύ πιο πάνω από τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητές τους. Μόλις το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει να αλλάζει κάπως ο τρόπος σκέψης», αποκαλύπτει ο Πόσνερ. Σε βάθος χρόνου την ανέξοδη είσοδο δεν μπορεί σε τελική ανάλυση να αντέξει ουδείς.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου