Για όλα φταίει μόνον ο Ότο Ρεχάγκελ!

Οι Γερμανοί έχουν μια σοφή ρήση: «Ας κοιμηθούμε πάνω στο πρόβλημα». Εννοούν πως σε μια κρίσιμη κατάσταση δέον είναι να μην λαμβάνονται αποφάσεις εν θερμώ αλλά να αφήνεται χρόνος, ώστε το μυαλό να κρυώσει και να λειτουργήσει νηφάλια.

Από την περασμένη Τετάρτη, όταν και ολοκληρώθηκε η πορεία της εθνικής Ελλάδας στο 13ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, έχουν περάσει δύο μέρες. Επαρκές διάστημα για ψύχραιμες επισημάνσεις και τοποθετήσεις. Για τους Γερμανούς. Όχι για τους Έλληνες.

Εμείς ακόμη παλεύουμε να κατασταλάξουμε αν και πόσο μεγάλη επιτυχία ή αποτυχία ήταν για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αυτό το EURO. Είμαστε, εν τέλει, η χειρότερη πρωταθλήτρια Ευρώπης από καταβολής του θεσμού, αφού είμαστε οι μόνοι που δεν πήραμε ούτε βαθμό; Ή, μήπως, και μόνο η πρόκριση σε (δεύτερη συναπτή) τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος συνιστά επίτευγμα, αφού ουδέποτε στο παρελθόν την είχαμε πετύχει;

Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σαφώς πιο προηγμένα ποδοσφαιρικά έθνη έχουν υποστεί σαφώς μεγαλύτερες νίλες απ’ ό,τι η ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ. Η Γαλλία, πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1984, απουσίαζε από το EURO1988. Η Γερμανία, πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1996, χρειάστηκε μια ντουζίνα χρόνια για να νικήσει ξανά σε τελική φάση. Άρα;

Ναι, η Ελλάδα έπαιξε και στα τρία παιχνίδια υπό των πραγματικών δυνατοτήτων της. Ναι, ακόμη κι αν έπαιζε στο 100%, υπήρχε σοβαρό ενδεχόμενο να κάνει πάλι τρεις ήττες. Μόνο που αυτό διέλαθε της προσοχής των πάντων στα προεόρτια της διοργάνωσης. Τότε που οι παράλογες προσδοκίες ύψωσαν ένα παγόβουνο ικανό να βουλιάξει τρεις Τιτανικούς.

Κι επειδή όσο πιο ψηλή είναι η πτήση τόσο πιο επώδυνη θα είναι η πτώση, στην πρώτη ήττα οι μεν διεθνείς ξιφούλκησαν κατά των δημοσιογράφων, οι δε «εθνικάρες» κατά πάντων. Κι άρχισε η γνωστή κολοκυθιά του «τι(ς) πταίει;», η οποία στην Ελλάδα έχει πάντοτε ως απάντηση το εύκολο θύμα: «Ο Χατζηπετρής»!

Στην πραγματικότητα όμως φταίει ο Ότο Ρεχάγκελ. Αποκλειστικά και για τα πάντα. Αφ’ ενός διότι έκανε τους Έλληνες να πιστέψουν ότι έπιασαν τον παπά από τα… ράσα (sic) αφ’ ετέρου διότι επιμένει ακόμη να μας πετά την αλήθεια κατάμουτρα! «Είμαι επτά χρονιά στην Ελλάδα. Ανέλαβα την ομάδα και την φτάσαμε στην όγδοη θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Ήρθα για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν είπα ότι θα τρελάνουμε την Ευρώπη με το ποδόσφαιρό μας».

Γίνονται και λέγονται αυτά, βρε Όθωνα, στους (νέο)Έλληνες; Πότε θα σου μεταφράσει ο Γιάννης Τοπαλίδης το εξαιρετικό τραγουδάκι του Διονύση Σαββόπουλου «Άγγελος εξάγγελος» που καταλήγει: «Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει / και του ’παμε να φύγει μουδιασμένα /αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει / καλύτερα να μη μας πει κανένα»;
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ