Ένας αιώνας εθνική Γερμανίας

Ο «Κάιζερ» Φραντς Μπέκενμπαουερ έζησε μέσω αυτής τη διπλή στέψη, ο Φριτς Βάλτερ μετατράπηκε μαζί της σε εθνικό ήρωα, για τον Γίργκεν Κλίνσμαν ήταν η ύψιστη πρόκληση: η γερμανική εθνική ομάδα έκλεισε στις 5 Απριλίου έναν αιώνα ζωής και ουδέποτε ήταν πιο επιθυμητή απ’ ό,τι τώρα.

Επί συνόλου 800 αναμετρήσεων τη φανέλα με τον αετό στο στήθος φόρεσαν 857 ποδοσφαιριστές. Ο απολογισμός τους: 457 νίκες, 164 ισοπαλίες και 179 ήττες με τέρματα 1.782 υπέρ και 965 κατά. Τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1954, του 1974 και του 1990 και τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1972, 1980 και του 1996 αποτελούν τα πετράδια στη μέχρι στιγμής αιωνόβια ιστορία της «νατσιονάλμανσαφτ». Ωστόσο σχεδόν ακόμη πιο σημαντικές απ’ όλες τις επιτυχίες της είναι η συναισθηματική και η οικονομική της αξία.

«Θα είναι πάντοτε το πλέον αγαπημένο παιδί των Γερμανών», υποστηρίζει ο Μπέρτι Φογκτς, ο οποίος ως παίκτης κατάφερε να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και ως ομοσπονδιακός τεχνικός το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Και ο Γίργκεν Κλίνσμαν, ο οποίος στο Μουντιάλ του 2006 δημιούργησε μια νέα εθνική υπερηφάνεια με μια πλήρως ανανεωμένη ομάδα, συμπλήρωσε: «Αν μπορούμε να δώσουμε κέφι και χαρά στους ανθρώπους στη χώρα μας, τότε έχουμε πετύχει πολλά». Περισσότεροι από 28 εκατομμύρια Γερμανοί παρακολούθησαν από τις τηλεοράσεις τους το νικηφόρο τελικό επί της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 στην Ιταλία. Κι ακόμη μια φορά η ποδοσφαιρική υφήλιος αναρωτήθηκε για τα αίτια των γερμανικών επιτυχιών.

«Όλοι οι Γερμανοί προέρχονται από την ίδια φάμπρικα, πιθανότατα από ένα χαλυβουργείο», παρατήρησε ο Αργεντινός παγκόσμιος πρωταθλητής Θέσαρ Λουίς Μενότι. Ο Φραντς Μπέκενμπαουερ -μαζί με τον ρέκορντμαν συμμετοχών Λόταρ Ματέους (150 εμφανίσεις με το εθνόσημο), τον αρχισκόρερ Γκερντ Μίλερ (68 γκολ) και τον επίτιμο αρχηγό Ούβε Ζέελερ αναμφίβολα οι πιο εμβληματικές φιγούρες της 100χρονης πορείας της εθνικής Γερμανίας- έχει μια διαφορετική εξήγηση από τις κλασικές γερμανικές αρετές της πειθαρχίας, του αγώνα και της τάξης ή τη μυθική ικανότητα στα πέναλτι. Παγκόσμιος πρωταθλητής τόσο ως ποδοσφαιριστής (1974) όσο και ως προπονητής (1990) ο «Κάιζερ» βλέπει προ πάντων στις ισχυρές προσωπικότητες και σε μια «στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο απαράμιλλη συνέχεια σε επίπεδο κορυφής» τον καθοριστικό παράγοντα της επιτυχημένης ιστορίας της εθνικής ομάδας.

Μόλις δέκα ομοσπονδιακοί τεχνικοί έχουν καθίσει στον πάγκο της «νατσιονάλμανσαφτ». Μακροβιότερος όλων ο θρυλικός Ζεπ Χέρμπεργκερ, ο οποίος κινούσε τα νήματά της σχεδόν επί 28 χρόνια και το 1954 οδήγησε τους αποκαλούμενους «ήρωες της Βέρνης» στην κατάκτηση του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου για τη Γερμανία. Ο Χέλμουτ Σεν έμεινε στον πάγκο σχεδόν 14 χρόνια. Εν συνεχεία οι θητείες των εκλεκτόρων μειώθηκαν από έξι (Γιουπ Ντέρβαλ και Φραντς Μπέκενμπαουερ) ή οκτώ χρόνια (Μπέρτι Φογκτς) χρόνια σε τέσσερα (Ρούντι Φέλερ) και δύο (Έριχ Ρίμπεκ και Γίργκεν Κλίνσμαν). «Η εποχή των μακροχρόνιων συμβολαίων έχει περάσει», υποχρεώθηκε να παραδεχθεί κι ο ίδιος ο “Rudi Nazionale”.

Ως σχεδόν τέλεια παιχνίδια καταχωρήθηκαν στην ιστορία της εθνικής Γερμανίας το 8-0 επί της Δανίας (1937), το 6-1 επί της Αυστρίας στον ημιτελικό και το 3-2 επί της Ουγγαρίας στον τελικό του Μουντιάλ του 1954, το 3-1 επί της Αγγλίας στον προημιτελικό του Euro1972, το 2-1 επί της Ολλανδίας στον τελικό του (εγχώριου) Μουντιάλ του 1974, το 8-7 στα πέναλτι επί της Γαλλίας στο Μουντιάλ του 1982, το εναρκτήριο 4-1 επί της Γιουγκοσλαβία και το 2-1 επί της Ολλανδίας στη φάση των 16 του Μουντιάλ του 1990 και το 2-1 (με το χρυσό γκολ του Όλιβερ Μπίρχοφ) επί της Τσεχίας στον τελικό του Euro1996.

Ωστόσο και ο τελικός του Μουντιάλ του 1966 με το περίφημο τέρμα του Ουέμπλεϊ (2-4), ο ημιτελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό απέναντι στην Ιταλία (3-4), η αδελφική αναμέτρηση με την Ανατολική Γερμανία στο Μουντιάλ του 1974 (0-1), ο τελικός του Μουντιάλ του 2002 απέναντι στη Βραζιλία (0-2) και ο ημιτελικός του εγχώριου Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στους «ατζούρι» (0-2) είναι αλησμόνητοι, μολονότι όλοι αυτοί οι δραματικοί αγώνες έληξαν με ήττες για τους Γερμανούς.

«Γνωρίζουμε τι ακριβώς αντιπροσωπεύει η εθνική ομάδα», υποστηρίζει ο πρόεδρος της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας Τέο Τσβάντσιχερ. Διότι η «νατσιονάλμανσαφτ» δεν αποτελεί μόνο όνειρο ζωής για χιλιάδες νεαρούς ποδοσφαιριστές. Το 90% των εσόδων της ΓΠΟ εξαρτάται άμεσα ή έμμεσα από την εθνική ομάδα. Η χρυσή αγελάδα προσπορίζει στην παγκοσμίως μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία την εξέχουσα αγωνιστική και κοινωνική της θέση. Στο μεσοδιάστημα ένα παιχνίδι της εθνικής Γερμανίας αξίζει -μαζί με τα έσοδα από την τηλεόραση, τη διαφήμιση και τους θεατές- περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ. Και άλλα 10 εκατομμύρια θεατές ή και πολύ περισσότεροι παρακολουθούν πάντοτε από τις τηλεοράσεις τους τη «νατσιονάλμανσαφτ». Τον αποκλεισμό από την Ιταλία στο εγχώριο Παγκόσμιο Κύπελλο παρακολούθησαν σχεδόν 30 εκατομμύρια Γερμανοί -η κορυφαία επίδοση στην αιωνόβια ιστορία της ομάδας.

Χωρίς προπονητή κι εν μέρει ιδίοις εξόδοις είχαν ταξιδέψει στη Βασιλεία οι Γερμανοί ποδοσφαιριστές για το πρώτο επίσημο παιχνίδι της εθνικής ομάδας κόντρα στην Ελβετία, στις 5 Απριλίου 1908. Ένας 19χρονος μαθητής ονόματι Φριτς Μπέκερ, ο οποίος μετέπειτα δεν φόρεσε ποτέ ξανά τη φανέλα με το εθνόσημο, πέτυχε το πρώτιστο τέρμα για τους Γερμανούς που φορούσαν σορτσάκια ως το γόνατο. Παρεμπιπτόντως ο αετός υπήρχε ήδη ως έμβλημα πάνω στις μαύρες φανέλες με τα άσπρα μανίκια.

Εκατό χρόνια αργότερα η ομάδα του νυν ομοσπονδιακού τεχνικού Γιόαχιμ Λεβ πήρε ρεβάνς για την ήττα με 5-3 εκείνης της πρωτοεμφανιζόμενης εθνικής θριαμβεύοντας 4-0 επί των Ελβετών στη Βασιλεία. Και κάθε λεπτό πριν και μετά το παιχνίδι ήταν σχεδιασμένο όπως αρμόζει σε γενικό επιτελείο. Γιατροί, ένας αθλητικός ψυχολόγος, φυσιοθεραπευτές, ειδήμονες των Μ.Μ.Ε. και ένας ιδιωτικός σεφ ανήκουν εδώ και καιρό στο προσωπικό, το οποίο στο μεσοδιάστημα είναι πολυπληθέστερο από την αποστολή των παικτών. Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές του 1954 έπαιρναν χαρτζιλίκι πέντε μάρκα για κάθε παιχνίδι, για την κατάκτηση του προσεχούς Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το πριμ κάθε διεθνούς έχει οριστεί στα 250.000€. Πώς αλλάζουν οι καιροί! Πότε πέρασε στ’ αλήθεια ένας αιώνας από τότε;
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ