Η διεκδίκηση ως τρόπος ζωής

Μεσούσης της περιόδου η διοίκηση της Λίβερπουλ αποφασίζει ότι η τιμή του ακριβότερου μεμονωμένου εισιτηρίου θα εκτοξευτεί από τις 59 (€76,6) στις 77 λίρες (€100). Ποσοστό αύξησης 45%! Στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι μετά τη γνωστοποίηση των προθέσεων της διοίκησης, δέκα χιλιάδες φίλοι της ομάδας αποχωρούν από το «Άνφιλντ» συμβολικά στο 77ο λεπτό εις ένδειξη διαμαρτυρίας για τη ληστρική επίθεση στο πορτοφόλι τους και την ιταμή προσβολή στην αφοσίωσή τους.

Τρεις μέρες αργότερα η διοίκηση του συλλόγου απολογείται δημόσια και δεσμεύεται ότι δεν θα υπάρξει η παραμικρή αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων ως το τέλος της περιόδου 2017/18. Η δύναμη της σκεπτόμενης και οργανωμένης μάζας. Οι φίλοι των «ρεντς» δεν εξωτερίκευσαν τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτησή τους, για να εκτονωθούν ή/και να προσβάλλουν.

Τουναντίον. Από το μεταμφιεσμένο Χάρο ως τα συνθήματα στα πλακάτ και στα πανό που εμφανίστηκαν στο «Άνφιλντ», όλα ήταν ηχηρά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση. Οι εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου, τα Μ.Μ.Ε. ανέδειξαν το θέμα, ο απόηχος της διαμαρτυρίας προκάλεσε την αναβολή του εξαγγελθέντος μέτρου για τουλάχιστον 2,5 χρόνια.

Αφ’ ης στιγμής το ποδόσφαιρο χαρακτηρίζεται (δικαίως) ως μικρογραφία της κοινωνίας, ας αντλήσουμε τα απαραίτητα διδάγματα απ’ αυτήν την ιστορία: πρώτον, η ζωή σπάνια σου δίνει ό,τι αξίζεις, αλλά σχεδόν πάντα ό,τι διεκδικείς. Δεύτερον, η διεκδίκηση είναι πάντα αποτελεσματικότερη, όταν γίνεται μαζικά και όχι μεμονωμένα.

Τρίτον, η διεκδίκηση ως τρόπος ζωής έχει ως αφετηρία την καταπολέμηση του φόβου, της αβελτηρίας και της οκνηρίας. Προϋποθέτει, με άλλα λόγια, μια προσωπική επανάσταση αξιοπρέπειας, η οποία θα δικαιώσει την αλήθεια του στίχου (του Κώστα Βάρναλη) «άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΡΕΠΟΡΤΕΡ στις 14.02.2016