Το
χθεσινό στραβοπάτημα της ΑΕΚ απέναντι στην ΑΕΛ ήταν ακόμη μια επιβεβαίωση της αγωνιστικής
ταυτότητας των Λαρνακέων στην τρέχουσα περίοδο. Δεν ήταν απλώς η επανάληψη μιας
σύμπτωσης, αλλά το… εξάκις εξαμαρτείν!
Σύντομη
αναδρομή: μετά το εντυπωσιακό 5-2 της πρεμιέρας επί του Απόλλωνα στο «Τσίρειο» οι
«κιτρινοπράσινοι» αποτυγχάνουν να στοιχειοθετήσουν τη δυναμική τους γνωρίζοντας
κολλητές ήττες από ΑΠΟΕΛ (0-2) και Ανόρθωση (1-3). Το σημαντικό διπλό επί της Ομόνοιας
(1-0) ακολουθεί το απογοητευτικό 0-0 με τον Ερμή στο ΓΣΖ, ενώ μετά το φυματικό
2-1 επί της Αγίας Νάπας στο «Τάσος Μάρκου» έρχονται τα διαδοχικά 1-1 με ΑΕΛ και
Οθέλλο.
Την
αισιοδοξία μετά την πρώτη εντός έδρας νίκη στη σεζόν (2-0 επί της Νέας Σαλαμίνας)
διαδέχεται η απογοήτευση από το 1-2 κόντρα στον Εθνικό στο «Δασάκι», ενώ το
αήττητο σερί τεσσάρων αγωνιστικών (3-1-0) στο τέλος του 2014 ακολουθεί το εντός
έδρας 1-3 από την Ομόνοια, με αποτέλεσμα αντί της αναρρίχησης στην τρίτη θέση
να έρχεται η υποχώρηση στην πέμπτη.
Η
ΑΕΚ αντιδρά με τέσσερις συναπτές νίκες με μηδέν παθητικό, αλλά μπροστά στην προοπτική
εδραίωσης στην τρίτη θέση ηττάται χθες 1-0 στο «Τσίρειο» και υποχωρεί τέταρτη,
με συγκάτοικο την Ανόρθωση.
Κάθε
φορά οι Λαρνακείς φτάνουν στην πηγή, αλλά νερό δεν πίνουν. Κάθε φορά γεμίζουν
την καρδάρα με γάλα, μόνο και μόνο για να της δώσουν μια και να το χύσουν. Η
σπατάλη χρυσών ευκαιριών για βαθμολογική εκτόξευση έχει γίνει τόσο δεύτερη φύση
τους, ώστε να τους αρμόζει (άνευ συναγωνισμού) ο χαρακτηρισμός του
ποδοσφαιρικού Σίσυφου.
Και
για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν τον μύθο, ο ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας
Εφύρας είχε καταδικαστεί από τους θεούς -για την εξαπάτηση του Άδη- να κουβαλά
ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού, απ’ όπου η πέτρα με το βάρος της έπεφτε ξανά.
Με άλλα λόγια, η τιμωρία του ήταν ο άνευ ελπίδας κι αντικρίσματος μόχθος.
Σκέφτεστε κάτι πιο ταιριαστό για την ΑΕΚ των πρώτων 18 αγωνιστικών;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου