Ευ αγωνίζεσθαι. Ομαδικό πνεύμα. Νιάτα. Παγκόσμια ειρήνη. Πουθενά αλλού αυτές οι έννοιες δεν αποκτούν τόσο ζωντανό νόημα και δεν μεταφέρονται τόσο συναισθηματικά όσο στον αθλητισμό. Για κάποιους παραμένουν άλλωστε ο πυρήνας του, έστω κι αν έχουν περάσει χιλιετίες από την εποχή που για χάρη μιας Ολυμπιάδας διακόπτονταν ακόμη και πόλεμοι…
Το (σύγχρονο) πρόβλημα είναι πως οι συγκεκριμένες έννοιες τελούν υπό πώληση, αποκλειστικά από τα αρμόδια όργανα κάθε αθλήματος. Εξ ου και σε κάθε ανάθεση Παγκοσμίου Κυπέλλου ή Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στήνεται ένα ανεξέλεγκτο παιχνίδι δισεκατομμυρίων, όπως άλλωστε και στη διάθεση των εισιτηρίων αυτών των διοργανώσεων.
Το πρόσφατο σκάνδαλο στη FIFA, τουλάχιστον δύο αξιωματούχοι της οποίας επέδειξαν προθυμία να πωλήσουν την ψήφο τους εν όψει της ανάθεσης των Μουντιάλ του 2018 και του 2022, αποδεικνύει πέραν πάσης αμφισβήτησης τρία πράγματα: πρώτον, ότι η παγκόσμια ομοσπονδία αυτοαναγορεύεται ως θεματοφύλακας του «ευ αγωνίζεσθαι», απλά και μόνο για να το πωλήσει ακολούθως πίσω από τις κουρτίνες.
Δεύτερον, ότι ο αθλητισμός ένεκα του παγκόσμιου ενδιαφέροντος δεν μπορεί πλέον να ξεγλιστρήσει εύκολα από τέτοιες υποθέσεις, για τις οποίες ευρίσκεται υπό πίεση να δώσει εξηγήσεις. Και τρίτον, ότι στον αθλητισμό υπάρχει ακόμη δυστυχώς η πίστη στη δυνατότητα αυτοκάθαρσης. Η FIFA αρνήθηκε εξωτερική έρευνα του ζητήματος, η οποία θα ενίσχυε την αξιοπιστία της πολύ περισσότερο από την επιχείρηση εσωτερικής διαλεύκανσης.
Το αποτέλεσμα; Οι Άμος Αντάμου (Νιγηρία) και Ρεϊνάλντ Τεμαρί (Ταϊτή) ανακρίθηκαν και τιμωρήθηκαν με προσωρινή διαγραφή από την Επιτροπή Ηθικής της FIFA. Το πιθανότερο σενάριο προβλέπει πως δεν θα είναι παρόντες στην ψηφοφορία της 2ας Δεκεμβρίου. Όχι, διότι ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Ζεπ Μπλάτερ, θέλει να προστατεύσει το ποδόσφαιρο από κάθε πιθανή αλλοίωση και απρεπή συμπεριφορά. Απλώς, διότι αυτοί οι δύο (τσίμπησαν στο δόλωμα και) πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω.
Προς διάλυση κάθε αυταπάτης: εναντίον πολλών άλλων μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της FIFA υπάρχουν πορίσματα από Επιτροπές και Δικαστήρια, διότι πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τα πόστα τους. Σ’ αυτούς όμως θα επιτραπεί να υψώσουν το χέρι υπέρ ενός υποψηφίου στην προσεχή ψηφοφορία. Μόλις προ διετίας ελβετικό δικαστήριο θεώρησε επαρκώς αποδεδειγμένο ότι από το 1999 ως το 2001 υψηλόβαθμοί αξιωματούχοι του αθλητισμού έλαβαν υπό μορφή δωροδοκίας 138 εκατομμύρια φράγκα -από ένα και μόνο πρακτορείο δικαιωμάτων! Αρκεί αυτό για να γίνει αντιληπτό πόσο τρομακτική είναι η τιμή των αξιών στον αθλητισμό…
Ο τελευταίος είναι προφανώς τόσο διεφθαρμένος όσο οι υπόλοιποι κοινωνικοί τομείς. Η ερασιτεχνική δομή και η ελλιπής διαφάνεια καθιστούν τον ίδιο και τους αξιωματούχους του πιο ευάλωτους απ’ ό,τι π.χ. της οικονομικές επιχειρήσεις και τους απασχολούμενους σε αυτές. Ιδίως από τη στιγμή που η οικονομία καταβάλλει στο μεσοδιάστημα μεγάλες προσπάθειες να πατάξει τη διαφθορά.
Στον αθλητισμό ο αγώνας κατά της διαφθοράς είναι μάλλον στα ξεκινήματα, η ανάγκη συστηματικής καταπολέμησής της δεν έχει γίνει ακόμη συνείδηση σε πολλούς. Όμως ο αθλητισμός ρισκάρει την υπόληψή του και τα οικονομικά θεμέλιά του, αν η εμπιστοσύνη στο fair play χαθεί σε όλα τα επίπεδα.
Γιατί μια επιχείρηση να είναι πρόθυμη να επενδύσει στον αθλητισμό, αν αυτός της μοιάζει ύποπτος και τα αποτελέσματα προσυμφωνημένα; Γιατί να προσπαθήσει τίμια κι επίπονα για την ανάληψη μιας μεγάλης διοργάνωσης, όταν καθίσταται σαφές ότι με κρυφές πληρωμές και άλλα απαγορευμένα μέσα μπορεί να επιτευχθεί η πλειοψηφία στη σχετική ψηφοφορία;
Στο εύλογο ερώτημα «δεν προκαλεί αυτό το μονοπώλιο διαφθοράς και νεποτισμού;» ο πρόεδρος της FIFA αντιδρά με αγανάκτηση. Δεν διανοείται πώς μπορεί να υπάρχει τόση δυσπιστία απέναντι σε μια ομοσπονδία με σημαία της το μότο “My game is fair play”. Και αυτό είναι ακόμη πιο λυπηρό κι επικίνδυνο από το πρόσφατο σκάνδαλο δωροδοκίας.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου