O βαθιά δημοκρατικός χαρακτήρας του Brexit

Ο πανικός με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υπέρ του Brexit συνεχίζεται. Και τι δεν ακούμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Η βλακεία είναι τόσο απόλυτη που ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

«Αυτοί που ψήφισαν υπέρ του Brexit είναι εθνικιστές και ακροδεξιοί». Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία των Βρετανών και ιδίως των λαϊκών στρωμάτων και τάξεων -με πρώτη την παραδοσιακή εργατική τάξη στα παλιά βιομηχανικά κέντρα της Βρετανίας που σήμερα σαρώνονται από τη μαζική ανέχεια και ανεργία- ψήφισαν υπέρ της διατήρησης του έθνους κράτους και εναντίον του υπερεθνικού αυτοκρατορικού μορφώματος της ΕΕ.

Απειλές και ψέματα κατά του Brexit

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ποτέ άλλοτε! Δεν θυμόμαστε άλλη φορά στις παραμονές ενός δημοψηφίσματος να έχει μεσολαβήσει τέτοια ιδεολογική τρομοκρατία. Ούτε με το δημοψήφισμα των Κυπρίων για το Σχέδιο Ανάν και των Γάλλων για το Ευρωσύνταγμα το 2004, ούτε καν πριν το δικό μας δημοψήφισμα το 2005 δεν ειπώθηκαν τόσο πολλά και χονδροειδή ψέματα, δεν ασκήθηκε τέτοια ψυχολογική πίεση όπως αυτή που καθημερινά βλέπουμε να ασκείται, με αφορμή το δημοψήφισμα των Βρετανών στις 23 Ιουνίου. Αξίζει μια ματιά στα επιχειρήματα που επιστρατεύει το στρατόπεδο της παραμονής στην ΕΕ, για έναν και μόνο λόγο: επειδή αποκαλύπτουν την ποιότητα του πολιτικού τους λόγου κι επίσης επειδή φαίνεται πόσο αδίστακτοι είναι, όταν επιστρατεύουν ακόμη και παιδικά παραμύθια, προκειμένου να φοβίσουν την κοινωνία και υπό το κράτος της ανασφάλειας οι ψηφοφόροι να επιλέξουν τη γερμανική ΕΕ.

Έχει καμιά σημασία να ασκούμε εθνική κυριαρχία σαν χώρα;

Το σίγουρο είναι ότι ζούμε σε περίοδο πλήρους παραλογισμού. Δείτε με τι απλότητα συζητούν όλοι τους για το πώς χάθηκε η εθνική κυριαρχία της χώρας υπό το καθεστώς των μνημονίων. Λες και πρόκειται για κάτι εντελώς δευτερεύον. Σαν να βγήκαμε στη βροχούλα χωρίς ομπρέλα. Ε, θα βραχούμε κάπως, αλλά μετά θα στεγνώσουμε και έτσι όλα μέλι-γάλα.

Η θεωρία αυτή στην πιο χυδαία της εκδοχή διατυπώθηκε από την κ. Βαγενά, η οποία δήλωσε αρχικά: «Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Εδώ η Ελλάδα ήταν υπό τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε».

Ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο

Την περασμένη Πέμπτη δόθηκε στη δημοσιότητα η πώληση των εισιτηρίων κατά την περίοδο 2015/16. Από τα παρατιθέμενα στοιχεία προκύπτουν εντυπωσιακοί αριθμοί και εξάγονται χρήσιμα συμπεράσματα. Κατά σειρά: ο μέσος όρος εισιτηρίων ανά αγώνα την άρτι ολοκληρωθείσα σεζόν (1.909) υπολείπεται αισθητά του αντίστοιχου την περίοδο 2014/15 (2.142 με πρωτάθλημα 12 ομάδων), ενώ είναι μικρότερος του μέσου όρου των σεζόν 2013/14 (1.966) και 2012/13 (2.085), όταν οι ομάδες στην πρώτη κατηγορία ήταν ξανά 14.

Τα περισσότερα εισιτήρια σε μια αγωνιστική (19.071) ισοδυναμούν μ’ ένα sold-out στο ΓΣΠ(!) και  κόπηκαν στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος -όχι σε κάποια αγωνιστική των πλέι οφ. Ο μέσος όρος εισιτηρίων της πρώτης ομάδας στη σχετική λίστα (ΑΠΟΕΛ) ήταν μόλις 7.362!

Μια δημοσκοπική έρευνα γνώμης που δεν θα συζητηθεί στα ΜΜΕ

του Δημήτρη Καζάκη

Προφανώς όλοι έχετε ακούσει τις περίφημες δημοσκοπήσεις των εγχώριων διαπλεκόμενων εταιρειών να μας λένε ότι οι Έλληνες είναι υπέρ του ευρώ και της ΕΕ με συντριπτικά ποσοστά. Κάθε φορά που δημοσιεύεται μια τέτοια δημοσκόπηση, γίνεται πρώτο θέμα στα γνωστά μέσα μαζικής εξαχρείωσης, για να μας πείσουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πάσχει από μια ιδιάζουσα μορφή οξύτατου σαδομαζοχισμού.

Δείτε όμως ποια είναι τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα μιας άλλης έρευνας, την οποία είναι σίγουρο ότι δεν θα την κάνουν θέμα τα διαπλεκόμενα κανάλια και ΜΜΕ. Πρόκειται για την έρευνα της Pew Research Center που εδρεύει στην Ουάσινγκτον και δημοσιεύθηκε χθες Τρίτη 7/6. Η έρευνα αυτή αφορούσε σε πάνω από 10.000 άτομα σ’ όλη την Ευρώπη και έδειξε ότι οι ψηφοφόροι από την Ιταλία και την Πολωνία έως την Ελλάδα και τη Σουηδία έχουν χάσει την πίστη τους στην ΕΕ.

Η Ελλάδα μετατράπηκε σε πολεμική εφεδρεία του Ισραήλ

του Δημήτρη Καζάκη
Στις 2 Ιουνίου ψηφίσθηκε από τη Βουλή -με τη γνωστή πλέον τακτική «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»- η διεθνής σύμβαση με τίτλο «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Κράτους του Ισραήλ σχετικά με το Καθεστώς των Δυνάμεών τους». Η Συμφωνία αυτή είχε υπογραφεί στο Τελ Αβίβ στις 19 Ιουλίου 2015 από τον Π. Καμμένο και τον Ισραηλινό ομόλογό του.

Η συμφωνία αυτή δεν αφορά στη «στρατιωτική συνεργασία» της Ελλάδας με το Ισραήλ, αλλά το Καθεστώς των Δυνάμεων τους (Status of Forces Agreement, SOFA). Τι είναι αυτή η συμφωνία; Σύμφωνα με τις ΗΠΑ, η οποία είναι η πρώτη χώρα παγκόσμια που εφάρμοσε τις συμφωνίες αυτές μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, «SOFA είναι πολυμερείς ή διμερείς συμφωνίες που θεσπίζουν σε γενικές γραμμές το πλαίσιο, βάσει του οποίου λειτουργεί το στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ σε μια ξένη χώρα και πώς η εσωτερική νομοθεσία της ξένης δικαιοδοσίας ισχύει για το προσωπικό των ΗΠΑ στη χώρα αυτή». (R. Chuck Mason, Status of Forces Agreement (SOFA): What Is It, and How Has It Been Utilized? Congressional Research Service, 15 Μαρτίου 2012)

Πόση αξία έχει το συμβόλαιο;

Το φαινόμενο απαντάται παντού και σε διάφορες μορφές. Η ΑΕΛ αποδέσμευσε τον Ντεγκρά, η Ομόνοια τον Οκέγε, η ΑΕΚ τον Χατζηγιαννακού, μολονότι και οι τρεις είχαν συμβόλαια για την ερχόμενη περίοδο. Στην ίδια κατηγορία αναμένεται να προστεθούν προσεχώς και οι Στίλιτς, Πιατκόφσκι, Κοδίνα (ΑΠΟΕΛ), Μαρτσίνιακ, Νίνου (ΑΕΚ), Αβραάμ, Λοϊζίδης, Οικονόμου, Κάλβο, Κίττος, Πελέ, Νούχου (Ανόρθωση), τους οποίους οι ομάδες τους επιδιώκουν να απομακρύνουν πριν το συμφωνημένο τέλος της συνεργασίας τους.

Προσθέστε την περίπτωση Μυτίδη (σ.σ. δεν αναγνωρίζει τη μονομερή ανανέωση συμβολαίου του) και αυτήν του Ντλοβού (σ.σ. θα υπογράψει νέο συμβόλαιο, προκειμένου η Ανόρθωση να καρπωθεί αποζημίωση από την πώλησή του αυτό το καλοκαίρι) και έχετε το αβίαστο συμπέρασμα: 21 χρόνια μετά το πόρισμα Μποσμάν τα συμβόλαια έχουν αξία μικρότερη ακόμη και από το χαρτί, πάνω στο οποίο συντάσσονται.

Διατλαντική συμφωνία: επιχειρηματικός ολοκληρωτισμός

του Λεωνίδα Βατικιώτη
Το ιδεώδες του πλήρους ανταγωνισμού που φαντάστηκε πλήθος αστών οικονομολόγων βρίσκει την πλήρη του πραγμάτωση στα έγγραφα της Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) που έδωσε στη δημοσιότητα η Greenpeace, σπάζοντας για πρώτη φορά το τείχος σιωπής που περιβάλλει τις διαπραγματεύσεις (Πατώντας εδώ έχετε πρόσβαση στη σελίδα με τις αποκαλύψεις της Greenpeace κι εδώ για το έγγραφο για τον ανταγωνισμό)

Ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, που για πολλούς εξακολουθεί να αποτελεί εγγύηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και ανάχωμα των τυφλών δυνάμεων της αγοράς, πολλές φορές ξεπερνάει ακόμη και τις ΗΠΑ σε ύμνους υπέρ της ελεύθερης αγοράς.