Η λίγκα δεν είναι προοπτική, αλλά μονόδρομος

Μυστική συνάντηση, μεσοβδόμαδα σε ξενοδοχείο της Λευκωσίας, της SL GLOBAL LEAGUE CONSULTING & SERVICES LTD και παραγόντων από επτά κυπριακά σωματεία (Ομόνοια, Ανόρθωση, ΑΕΛ, Απόλλων, ΑΕΚ, Νέα Σαλαμίνα, Ολυμπιακός) με σκοπό τη δημιουργία λίγκας αποκάλυψε χθες ο συνάδελφος Χαράλαμπος Παρπεττάς.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η εισήγηση της ελληνικής ιδιωτικής εταιρείας αφορά πρωτάθλημα 12 ομάδων από την περίοδο 2013/14, το οποίο θα διοργανώνει η λίγκα που θα έχει εκπρόσωπο στο Δ.Σ. της Κ.Ο.Π., όπως άλλωστε και η τελευταία στο αντίστοιχο της λίγκας (χωρίς δικαίωμα ψήφου).

Η προοπτική της λίγκας εξετάζεται, καθώς εκτιμάται ότι μέσω κεντρικής διαχείρισης θα αυξηθούν τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τις χορηγίες και τις διαφημίσεις. Θεωρητικά μια σωστή εκτίμηση, έστω κι αν χωρεί πολλή συζήτηση για το αν η ελληνική Superleague οφείλει ν’ αποτελέσει το πρότυπο ή για το αν η προσδοκώμενη αύξηση εσόδων μπορεί να επιτευχθεί με τόσο μικρή μείωση ομάδων.

Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη κατηγορία διερευνά -έστω και με χαρακτηριστική καθυστέρηση (μεταξύ των πρώτων 15 χωρών στη βαθμολογία πενταετίας της UEFA η Κύπρος πρέπει να είναι η μοναδική που δεν διαθέτει λίγκα) την προοπτική του πλήρους επαγγελματισμού, ήτοι της απαγκίστρωσης της από τον -εν μέσω κρίσης εξαιρετικά περιορισμένο πλέον- κρατικό κορβανά.

Είμαι βέβαιος ότι οι παράγοντες των πλείστων ομάδων ακόμη δεν αντιλαμβάνονται τι συνεπάγεται η έκθεση στους αδυσώπητους όρους της παγκόσμιας οικονομίας και αγοράς. Αν ήξεραν, θα είχαν φροντίσει από καιρό να συμμαζέψουν τα μπάτζετ, να ενισχύσουν τις ακαδημίες, να φτιάξουν ιδιόκτητα γήπεδα, να ανοίξουν μπουτίκ, γενικότερα να δημιουργήσουν ένα ελκυστικό προφίλ για επενδυτές και υποψήφιους φιλάθλους-καταναλωτές.

Επειδή όμως α) το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να επιβιώσει, αν δεν γίνει επαγγελματικό, και β) από κάπου πρέπει να γίνει μια αρχή, ας είναι αυτή η λίγκα των 12 (σ.σ. αν αποφασιστεί, άλλωστε, πολύ σύντομα άπαντες θα διαπιστώσουν ότι η Κύπρος δεν αντέχει πρωτάθλημα άνω των δέκα συμμετεχόντων).

Δεδομένου ότι α) τα ευρωπαϊκά εισιτήρια θα είναι (κατά πάσα… βεβαιότητα) αυξημένα κατά ένα από την ερχόμενη περίοδο και β) ο κόσμος έχει απηυδήσει ήδη από τα πάσης φύσεως πλέι οφ και μπαράζ, μέσω των οποίων επιχειρείται (ματαίως) να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, η χρονική συγκυρία προσφέρεται γι’ αυτή τη ριζική αλλαγή. Οψόμεθα, αν οι ομάδες μας θα ερμηνεύσουν σωστά τα σημεία των καιρών και θα την αξιοποιήσουν.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Οι δυσάρεστες αλήθειες του Νίκου Νιόπλια

«Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα». Αυτός ο (καταληκτικός) στίχος από τον «Άγγελο, Εξάγγελο» του Διονύση Σαββόπουλο ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του Νίκου Νιόπλια. Από το ξεκίνημα της θητείας του στον πάγκο της εθνικής Κύπρου ο Κοζανίτης τεχνικός χρησιμοποιεί διαρκώς τη γλώσσα της ποδοσφαιρικής αλήθειας.

Το πλάνο που ανέπτυξε κατά την παρουσίασή του δεν περιείχε ούτε ωραιοποιήσεις ούτε παχιά λόγια. Μόνον πολλή διάθεση και ακόμη περισσότερη δουλειά. Μέχρι στιγμής ο 48χρονος δίνει το παράδειγμα και δείχνει το δρόμο, ωστόσο -όπως αποδείχτηκε πρόσφατα- δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να τον βαδίσουν με τον ίδιο ζήλο.

Από το ξεκίνημα της προσπάθειας στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ο Νιόπλιας δεν έχει σταματήσει να δίνει εξηγήσεις: γιατί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα χρειαζόταν την ποιότητα των (κυπριοποιημένων) Βενσάν Λαμπάν και Ντόσα Τζούνιορ, γιατί η εκ των πραγμάτων ελλιπέστατη προετοιμασία μας κόστισε την ήττα στην Αλβανία, γιατί τα μυαλά μας δεν έπρεπε να πάρουν αέρα μετά τη νίκη επί της Ισλανδίας, γιατί δεν μπορούσε να ρισκάρει νωρίτερα κόντρα στη Σλοβενία, γιατί εν τέλει δεν έπρεπε να μας πάρει από κάτω έπειτα από την εντός έδρας από τη Νορβηγία.

Δυστυχώς ελάχιστοι έχουν τη διάθεση ή την ικανότητα να αντιληφθούν τα μηνύματα του ομοσπονδιακού εκλέκτορα. Αρνούνται να κατανοήσουν ή να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα ότι η Κύπρος με τη μικρή δεξαμενή ανταγωνιστικών σε διεθνές επίπεδο ποδοσφαιριστών δεν αντέχει α) να κάνει ουσιαστικά μόνο μία προπόνηση πριν από κρίσιμους εκτός έδρας προκριματικούς, β) να παρατάσσει σε κάθε παιχνίδι (ένεκα απουσιών) και διαφορετική αρχική ενδεκάδα (και αρκετούς παίκτες σε άλλες θέσεις από τις φυσικές τους) ή γ) να έχει απροκάλυπτα κόντρα διαιτησία, όπως συνέβη στο παιχνίδι με τη Νορβηγία.

Η εθνική είναι μια ομάδα που ξεκίνησε να φτιάχνεται πριν δυόμισι μήνες. Η προετοιμασία της εξαντλήθηκε σ’ ένα φιλικό στη Βουλγαρία και μία αγωνιστική πρωταθλήματος, ωστόσο η εικόνα της δεν διαφέρει ουσιωδώς από πλείστους συλλόγους της πρώτης κατηγορίας, οι οποίοι αδυνατούν να παρουσιάσουν ομοιογενές σύνολο και όμορφο ποδόσφαιρο με αποτελέσματα, μολονότι έχουν ξεκινήσει προετοιμασία από τον Ιούλιο, δουλεύουν καθημερινά στις προπονήσεις και έχουν δώσει πολλαπλάσια φιλικά κι επίσημα παιχνίδια σε σύγκριση με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Το είχε αναφέρει και αυτό (από το ξεκίνημα) ο Νιόπλιας, αλλά ήταν μια υπερβολικά ενοχλητική πραγματικότητα για όσους -με την παραμικρή (ή ακόμη και δίχως) αφορμή- βγάζουν τα απωθημένα τους κατά της εθνικής (που δεν κουβαλά πίσω της μεγάλο κοινό), αλλά αυτολογοκρίνονται και ποιούν την νήσσα, οσάκις πρόκειται για τους μεγάλους συλλόγους της Κύπρου.

Αυτή η αναντιστοιχία προσδοκιών, απαιτήσεων και αντιμετώπισης του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος σε σύγκριση με τα σωματεία καταδεικνύει ότι πολύ δρόμο ως την ποδοσφαιρική ωρίμανσή δεν έχει να διανύσει μόνον η εθνική ομάδα, αλλά και όλο το περιβάλλον της (παράγοντες, δημοσιογράφοι, φίλαθλοι).

Αλλά επειδή ούτε αυτό είναι νέο ευχάριστο για τα επιλεκτικά αυτιά μας, δεν θα καταγραφεί στο νου μας και δεν θα τύχει της δέουσας επεξεργασίας. Ατυχώς για τον Νίκο Νιόπλια (ενδεχομένως βραχυπρόθεσμα) και για το κυπριακό ποδόσφαιρο (δεδομένα τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα).

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Οι γκρίζες ζώνες του FFP

Συνολικές οικονομικές υποχρεώσεις άνω των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, καθαρή υπερχρέωση ύψους 7,5 δισεκατομμυρίων. Η άμεση και δραστική μείωση των χρεών στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο παραμένει αδήριτη ανάγκη ακόμη και μετά την εξαγγελία του Financial Fair Play και σε αυτό συμφωνούν απόλυτα τόσον ο Μισέλ Πλατινί (πρόεδρος UEFA) όσο και ο Καρλ-Χάιντς Ρούμενιγκε (πρόεδρος ECA), μολονότι ο πρώτος προασπίζεται τα συμφέροντα των 53 εθνικών ομοσπονδιών και ο δεύτερος τα αντίστοιχα των συλλόγων στην Ευρώπη.

Ως μια πρώτη ήττα για το πολυδιαφημισμένο FFPμπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί η μετάθεση της έναρξης του κατά μία περίοδο (αντί για το 2013/14 θα ισχύσει από το 2014/15). Από το μεθεπόμενο καλοκαίρι, συνεπώς, όσοι σύλλογοι θέλουν να μετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις οφείλουν να παρουσιάζουν είτε κερδοφορία, είτε ισοζύγιο εσόδων-εξόδων (break-even) είτε ζημία το πολύ 45 εκατομμυρίων ευρώ σε βάθος τριετίας.

Παρά την επανειλημμένη προειδοποίηση του Πλατινί («Όποιος παραβιάσει τους κανονισμούς, θα έχει πρόβλημα»), ωστόσο, ουδενός το αυτί (φαίνεται να ιδρώνει). Ακόμη και οι κανόνες της μεταβατικής περιόδου ως την πλήρη εφαρμογή του FFP παραβιάζονται κατάφωρα από συλλόγους, όπως οι Μάντσεστερ Σίτι, Παρί Σ.Ζ. και Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης.

Ρέουν πετροδολάρια και ρούβλια

Σύντομη αναδρομή: Το φθινόπωρο του 2011 η πρωταθλήτρια Αγγλίας Σίτι είχε ανακοινώσει παθητικό 228 εκατομμυρίων ευρώ συνθλίβοντας το ευρωπαϊκό ρεκόρ της Τσέλσι το 2005 (164 εκατ.). Για το πρώτο πρωτάθλημα έπειτα από 44 χρόνια οι «πολίτες» χρειάστηκε να δαπανήσουν μόνον για την απόκτηση παικτών την περασμένη τετραετία σχεδόν 650 εκατομμύρια ευρώ!

Σχεδόν το ένα έβδομο αυτού του ποσού (90 εκατομμύρια) έβγαλε από τα ταμεία της η πρωταθλήτρια Ρωσίας μέσα σε μια ημέρα (03.09.2012) αποκτώντας τον Βραζιλιάνο Χουλκ (Πόρτο) και τον Βέλγο Άξελ Βίτσελ (Μπενφίκα) αντιστοίχως, ενώ στα 150 εκατομμύρια ευρώ ανήλθαν οι μετεγγραφικές επενδύσεις της Παρί το περασμένο καλοκαίρι χαρίζοντάς της την πρώτη θέση μπροστά από τις Τσέλσι (100 εκατ.), Ζενίτ (90).

Ουδόλως συμπτωματικά σε όλους τους προαναφερθέντες συλλόγους τα πετροδολάρια και τα ρούβλια ρέουν… ποτάμια! Στη Ζενίτ κάνει κουμάντο η πανίσχυρη Gazprom, στην Τσέλσι ο Ρομάν Αμπραμόβιτς, στη Σίτι ο σεΐχης Μανσούρ Μπιν Ζαγέντ Αλ Ναχιάν και στην Παρί ο σεΐχης Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Τάνι, διάδοχος του θρόνου στο Κατάρ.

Πλατινί και υιός

Το τελευταίο απέσπασε το χρίσμα για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2022 και μάλιστα ο Πλατινί, ο μέγας υπέρμαχος του FFP, ψήφισε υπέρ του ως μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της FIFA. Φημολογείται πως στην κίνηση αυτήν τον είχε προτρέψει ο (πρώην πλέον πρωθυπουργός της Γαλλίας) Νικολά Σαρκοζί, προκειμένου να προσελκυστούν επενδυτές από το Κατάρ στη Γαλλία. Εντελώς συμπτωματικά μέσα στο 2011 η Παρί Σ.Ζ. πέρασε στα χέρια της Qatar Sports Investments και ο Λοράν Πλατινί, γιος του προέδρου της UEFA, προσελήφθη ως νομικός εκπρόσωπος της QSI στην Ευρώπη…

Για όλα αυτά ο Μισέλ Πλατινί σιωπά, σε αντίθεση με τον πρόεδρο του παριζιάνικου συλλόγου, Νασέρ Αλ-Κελαΐφι, ο οποίος αποκάλυψε μια συνομιλία του με τον Γάλλο αξιωματούχο για το FFP: «Ο Πλατινί μου είπε ότι πρέπει να είμαστε δημιουργικοί. Έχουμε ήδη αρκετές ιδέες και δεν θα έχουμε πρόβλημα να αυξήσουμε τα έσοδά μας». Μέχρι στιγμής όμως στο Παρίσι αύξηση παρουσιάζουν μόνον οι δαπάνες. Από την ανάληψη του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών από τους Σαουδάραβες έχουν αποκτηθεί 20 ποδοσφαιριστές έναντι 210 εκατομμυρίων ευρώ!

Το τρικ

Σε 15 σελίδες στο καταστατικό της UEFAπεριλαμβάνονται οι σαφείς και αυστηροί όροι για τη χρηματοδότηση των συλλόγων και το FFP. Μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας εξηγούνται τα «σημαίνοντα έσοδα», τα «σημαίνοντα έξοδα», καθώς και «οι συνεισφορές από μετόχους ή/και συνδεδεμένα μέλη», τα οποία για την αδειοδότηση και τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι μάλλον σημαίνοντα.

Πώς παρακάμπτονται αυτοί οι όροι; Ένα πρώτο δείγμα έδωσε το 2011 η Σίτι εισπράττοντας 525 εκατομμύρια ευρώ από την αεροπορική εταιρεία Etihad, η οποία ως αντάλλαγμα πήρε τη χορηγία στη φανέλα και τα δικαιώματα ονομασίας του σταδίου. Η UEFA θα δυσκολευτεί να απαντήσει στο ερώτημα πόσο υψηλές επιτρέπεται να είναι οι οικονομικές ενέσεις από τους συνεργάτες των συλλόγων, όταν αυτές δηλώνονται ως χορηγία φανέλας, δικαιώματα ονομασίας γηπέδων ή κατασκευή τέτοιων.

Η εικονική χορηγία αυτού του είδους, σε άμετρη έκταση, θα προκαλούσε σε άλλες χώρες (π.χ. Γερμανία) την κινητοποίηση της εφορίας. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Και είναι αυτές οι γκρίζες ζώνες, στις οποίες η UEFA θα έχει πρόβλημα να θέσει ανώτατα όρια. Παρά την πρόθεση για μείωση των χρεών, η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ενός αποκλεισμένου από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις συλλόγου κορυφής επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από το FFP.

Μολονότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαβεβαιώσει σε πλείστες συνομιλίες τον Πλατινί ότι το υποστηρίζει σθεναρά, αν μια ποδοσφαιρική επιχείρηση προσφύγει στο Δικαστήριο, τότε το Financial Fair Play μπορεί μια μέρα να τερματιστεί ακριβώς όπως τερματίστηκαν το Δεκέμβριο του 1995 κατόπιν της προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Βέλγου Ζαν Μαρκ Μποσμάν οι αποζημιώσεις για τις μετεγγραφές ποδοσφαιριστών με λήξαντα συμβόλαια.

Οι μετεγγραφικές δαπάνες στην Ευρώπη μεταξύ 2008-12

2008: 3,057

2009: 2,813

2010: 2,217

2011: 2,881

2012: 2,308

Όλα τα ποσά σε δισεκατομμύρια ευρώ

Σε ιστορικό υψηλό τα νέα χρέη

Με 1,78 δισεκατομμύρια ευρώ τα ετήσια νέα χρέη των ευρωπαϊκών συλλόγων το 2011 έθεσαν νέο ρεκόρ.

2008: 0,6

2009: 1,2

2010: 1,68

2011: 1,78

Όλα τα ποσά σε δισεκατομμύρια ευρώ

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Οι αδυναμίες των μνηστήρων της τετράδας

Μετά από πέντε αγωνιστικές ο καιρός δεν είναι ώριμος για βεβαιότητες, προσφέρεται όμως για εκτιμήσεις. Και η βασικότερη αναφορικά με την κούρσα για την τετράδα είναι πως δύσκολα θα υπάρξει ομάδα που θα ξεκόψει νωρίς από τις υπόλοιπες και θα βάλει πρόωρα σοβαρή υποθήκη για την πρωτιά στην κανονική περίοδο.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη ήταν ως ένα σημείο αναμενόμενο, αφ’ ης στιγμής η πρωταθλήτρια (ΑΕΛ) έχει την ευρωπαϊκή επιβάρυνση και οι ανταγωνιστές της επιχειρούν να ξεπεράσουν οδυνηρούς αποκλεισμούς στο Γιουρόπα Λιγκ ή/και να χτίσουν νέες ομάδες με πληθώρα νέων προσώπων και καινούργιους προπονητές.

Το πρώτο κομμάτι του μαραθωνίου δεν μας έκανε σοφότερους ως προς το ταβάνι των δυνατοτήτων, υπογράμμισε ωστόσο αρκετές από τις αδυναμίες των μεγάλων. Η ΑΕΛ, επί παραδείγματι, παλεύει να προσαρμοστεί στην κυκλική χρησιμοποίηση ποδοσφαιριστών και στο νέο τρόπο αντιμετώπισής της (ως πρωταθλήτρια). Με το ίδιο ρόστερ, αλλά χωρίς την Ευρώπη η ομάδα του Πάμπου Χριστοδούλου θα είχε βρει τρόπο να πετύχει το ένα γκολ που της έλειψε στις τρεις συναπτές ισοπαλίες της. Όσο διαρκεί η περιπέτεια του Γιουρόπα Λιγκ, το στοίχημα για τους «λέοντες» θα είναι η μη περαιτέρω διεύρυνση της απόστασης από τους προπορευόμενους.

Η πρωτοπόρος Ανόρθωση δείχνει υγιή αντίδραση στα σοκ (Ντίλα Γκόρι, Ουίλιαμ Μποαβεντούρα), της λείπουν όμως οι ποιοτικές εναλλακτικές σε θέσεις-κλειδιά (στόπερ, αριστερός μπακ, αριστερός χαφ, οργανωτής) και εκεί θα πρέπει να εστιαστεί ήδη ο σχεδιασμός εν όψει Ιανουαρίου.

Ο ΑΠΟΕΛ πασχίζει να ισορροπήσει εν μέσω κοσμογονικών αλλαγών. Εντός ελαχίστων μηνών η ομάδα βρέθηκε από τους οκτώ του Τσάμπιονς Λιγκ στο… πουθενά του Γιουρόπα Λιγκ, ξεχαρβάλωσε την κορυφαία γραμμή της (άμυνα), πώλησε τους ποιοτικότερους επιθετικούς της (Αλμέιδα, Τριτσκόβσκι) κι επιχειρεί να τροποποιήσει το αγωνιστικό της προφίλ! Συνάμα από τους εννέα νεοφερμένους μόνον οι τρεις (Αλωνεύτης, Καρυπίδης, Τζιόλης) έχουν δικαιολογήσει μέχρι στιγμής την απόκτησή τους και είναι ευθύνη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς να ανεβάσει και τους υπόλοιπους σε αντίστοιχα επίπεδα απόδοσης. Ειδάλλως…

Η ΑΕΚ αξιοποίησε στο έπακρο το πρόγραμμά της, αλλά απέναντι στη Σαλαμίνα η παραγωγική ισχνότητα κόστισε το πρώτο στραβοπάτημα. Ο 35χρονος Πιντάδο δεν μπορεί να τραβήξει μόνος το κουπί σε αυτόν τον τομέα, συνεπώς ο Μυτίδης και οι μεσοεπιθετικοί των Λαρνακέων πρέπει να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους, προκειμένου οι «πρασινοκίτρινοι» να διατηρηθούν σε τροχιά τετράδας.

Χωρίς να έχει υστερήσει έναντι του εκάστοτε αντιπάλου της μέχρι στιγμής, η Ομόνοια έχει θερίσει πολύ λιγότερα απ’ όσα έχει σπείρει. Τα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα ασφαλώς επηρέασαν, αλλά πολύ περισσότερο η ομάδα του Τόνι Σαβέβσκι δείχνει να χρειάζεται ένα μεγάλο αποτέλεσμα, προκειμένου ν’ ανακτήσει αυτοπεποίθηση και να ξεκινήσει την αντεπίθεσή της. Πρώτιστο μέλημα του Σκοπιανού είναι ν’ απελευθερώσει τους παίκτες του από το άγχος και να κατασταλάξει γρήγορα σ’ έναν κορμό.

Σε μεγάλη αναντιστοιχία με την ποιότητα του ρόστερ του ευρίσκεται το βαθμολογικό πλασάρισμα και του Απόλλωνα. Οι «γαλάζιοι» της Λεμεσού υστερούν σε φυσική κατάσταση και αποτελεσματικότητα, ωστόσο αμφότερα επιδέχονται βελτίωσης μέσω των προπονήσεων και, αν χρειαστεί, της χειμερινής μετεγγραφικής περιόδου. Το ζόρι για τον Νικόδημο Παπαβασιλείου είναι πως εν μέσω υποχρεώσεων πρέπει να εφευρίσκει τρόπο να καλύπτει το χαμένο έδαφος από τη θερινή προετοιμασία.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Το clasico-ευκαιρία της Ομόνοιας

Το αφελές πριν από το ντέρμπι αιωνίων είναι να χρίσεις φαβορί. Το εύκολο είναι να αναδείξεις την ευνοϊκότερη αφετηρία του ΑΠΟΕΛ έναντι της Ομόνοιας. Το 4x4, το κρεσέντο του Αδόρνο, το +7, η ηρεμία και η σταθερότητα σε διοικητικό, οικονομικό και προπονητικό επίπεδο επιτρέπουν στους «γαλαζοκιτρίνους» να οδεύουν με σχετική άνεση στη μητέρα των μαχών.

Στην καλύτερη περίπτωση το βράδυ της Κυριακής θα τους βρει εκ νέου πρώτους, με διψήφια διαφορά από το «τριφύλλι» και με άκρως επιτυχημένο απολογισμό στα δύο πρώτα ντέρμπι της σεζόν. Σε περίπτωση ισοπαλίας απειλείται η πρωτοκαθεδρία έναντι της ΑΕΚ, ωστόσο ούτε η Ανόρθωση ούτε η ΑΕΛ θα προσπεράσουν, ενώ η Ομόνοια θα μείνει στο -7. Ακόμη όμως και μία ήττα δεν θα σηματοδοτήσει το τέλος του κόσμου στον Αρχάγγελο. Μια στραβή σ’ ένα ντέρμπι αιωνίων ουδέποτε μπορεί να χαρακτηριστεί εκτός προγράμματος.

Στον αντίποδα, η νίκη δεν θα φέρει την Ομόνοια μπροστά από οποιονδήποτε ανταγωνιστή της, η ισοπαλία θα την κρατήσει στο -7 από τον ΑΠΟΕΛ και μάλλον θα μεγαλώσει την απόστασή της από τους λοιπούς μνηστήρες του τίτλου, ενώ η ήττα θα λειτουργήσει ως μεγεθυντικός φακός για τα προβλήματα σε όλα τα επίπεδα.

Μολονότι ακόμη και το απουσιολόγιο των «πρασίνων» είναι βαρύτερο αυτού των «γαλαζοκιτρίνων», θεωρώ πως έχουν καλές πιθανότητες επικράτησης στο clasico του κυπριακού ποδοσφαίρου. Όχι μόνο, επειδή στο ποδόσφαιρο (και δη στα ντέρμπι) όλα είναι πιθανά. Μετά από τέσσερις αγωνιστικές δεν έχω δει την Ομόνοια χειρότερη από τον εκάστοτε αντίπαλό της.

Διαιτησία, ατυχία, αναποτελεσματικότητα της στέρησαν πόντους, αλλά αυτοί οι παράγοντες είναι ευμετάβλητοι. Το δέλεαρ του ντέρμπι, η παρουσία του Σαβέβσκι, το πλεονέκτημα στην κερκίδα μπορούν να δώσουν στο «τριφύλλι» ό,τι του έλειψε στα προηγούμενα παιχνίδια.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΑΠΟΕΛ, ο οποίος δεν έπεισε απέναντι στον Απόλλωνα, ενδέχεται -εν τη απουσία των Μπόρδα και Μπούντιμιρ- να παραταχθεί για πρώτη φορά στο τρέχον πρωτάθλημα με σύστημα 4-2-3-1 από το ξεκίνημα και έναν παντελώς πρωτοεμφανιζόμενο άξονα με τους Καρυπίδη-Ζουέλα (στο κέντρο άμυνας), Μοράις-Πίντο (ως αμυντικούς μέσους), Μπενασούρ (σε επιτελικό ρόλο) και Αδόρνο (ως επιθετικό περιοχής). Τόσες πολλές αλλαγές και καινοτομίες είναι ό,τι απεύχεται ένας προπονητής σε παιχνίδια που κρίνονται στις λεπτομέρειες.

Τα πράγματα, συνεπώς, δεν είναι πάντα, όπως φαίνονται. Το αυριανό clasico είναι για την Ομόνοια περισσότερο μια ευκαιρία παρά μια απειλή. Η ομάδα δείχνει ξεκάθαρα πως θέλει μια μεγάλη νίκη, προκειμένου να πάρει μπρος. Αν αυτή επιτευχθεί επί του αιωνίου αντιπάλου, οι ευεργετικές συνέπειες θα είναι πολυεπίπεδες. Η σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου; Θα μπουν σε δεύτερο πλάνο οι διοικητικές και οικονομικές εξελίξεις, οι οποίες μέχρι στιγμής επιβαρύνουν το αγωνιστικό κομμάτι περισσότερο απ’ ό,τι οι περισσότεροι υποψιάζονται.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ