«Ο σύλλογος είμαι εγώ!»

Στις 13 Απριλίου 1655 ο μόλις 22χρονος (ήδη εστεμμένος βασιλιάς της Γαλλίας) Λουδοβίκος ΙΔ’ -θρυλείται πως- εκστόμισε την ιστορική φράση: “L’ Etat, c’ est moi” («Το κράτος είμαι εγώ»), πριν μετατραπεί στο χαρακτηριστικότερο εκπρόσωπο της απολυταρχίας. Σχεδόν 4,5 αιώνες αργότερα το ποδόσφαιρο έχει τους δικούς του «Λουδοβίκους», οι οποίοι -όπως θα διαπιστώσετε- δεν υπολείπονται σε πολλά του αυθεντικού.

UEFA: Κρατικοδίαιτοι και πολυέξοδοι οι κυπριακοί σύλλογοι

Το κυπριακό ποδόσφαιρο απειλείται από την αυξημένη εξάρτησή του από τον κρατικό κορβανά και την υψηλότατο ποσοστό επικάλυψης των προϋπολογισμών των σωματείων από τα έξοδα μισθοδοσίας. Αυτά είναι τα σημαντικότερα για το εγχώριο πρωτάθλημα στοιχεία, τα οποία κατέδειξε η Έρευνα Συγκριτικών Στοιχείων του Εθνικού Σχεδίου Κριτηρίων της ΟΥΕΦΑ.

Η συγκεκριμένη έρευνα διεξάγεται από Επιτροπή, στην οποία μετέχει η Κύπρος, και συλλέγει στοιχεία από όλα τα σωματεία των συμμετεχουσών ομοσπονδιών με διττό στόχο: την εξαγωγή οικονομικών και άλλων χρήσιμων για τα σωματεία δεικτών και την έκδοση της Ετήσιας Έκθεσης Αξιολόγησης (Annual Benchmarking Report).

Διαιτησία και τεχνολογία

Στην Κύπρο η συζήτηση (πάντοτε υπό τη μορφή αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας) για τους διαιτητές (έχει καταντήσει να) είναι τόσο αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού όσο και η μπάλα. Όσο βέβαιο είναι πως υπάρχουν ανίκανοι ή επιτήδειοι διαιτητές, άλλο τόσο σίγουρο είναι πως τις πλείστες φορές η ανάδειξή τους σε «κοράκια», «μαύρα πρόβατα», «αποδιοπομπαίους τράγους» (προσθέστε ό,τι άλλο σχετικό έχετε ακούσει ή χρησιμοποιήσει) απλώς επικαλύπτει τα σφάλματα και τις παραλείψεις των καταγγελλόντων. Συναγωνισμός σε αυτό το επίπεδο υπάρχει μόνο από την Ελλάδα, απ’ όπου (συμπτωματικά, άραγε;) θα γίνει και… εισαγωγή διαιτητών στη δεύτερη φάση του πρωταθλήματος.

Ο σύλλογος των νεκρών προέδρων!

Ακόμη και μετά την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Βουλγαρία παραμένει ένα επικίνδυνο μέρος. Οι παράνομες συναλλαγές αποτελούν στρατηγική επιβίωσης. Με το κατά κεφαλήν εισόδημα μόλις στο ένα τρίτο του μέσου όρου στην Ε.Ε. και τον πληθωρισμό άνω του 10%, ο χώρος για ηθική και υψωμένους δείκτες είναι ελάχιστος. Καθένας προσπαθεί να επιβληθεί με τον τρόπο του. Οι ενοχλητικοί νόμοι απλώς αγνοούνται.

Από το 1993 στη Βουλγαρία περισσότερα από 200 άτομα έχουν πέσει θύματα δολοφονικών επιθέσεων -μεταξύ αυτών και 15 πρόεδροι ποδοσφαιρικών συλλόγων. Μεταξύ των δυτικών Βαλκανίων και της ακτής της Μαύρης Θάλασσας οι φόνοι κι ανθρωποκτονίες ανήκουν στην καθημερινότητα όπως σε άλλες περιοχές η εβδομαδιαία συλλογή σκουπιδιών! Επιπροσθέτως οι πιθανότητες διαλεύκανσης εγκληματών βίας στη Βουλγαρία είναι λιγότερες από εκείνες πρόκρισης του Αγίου Μαρίνου στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο. Μεγαλειώδεις συνθήκες εργασίας για κάθε εγκληματία...